ikzelf heb er nooit bij stilgestaan, het was alleen een heerlijke gedachten, zo van....morgen op vakantie, even de boel de boel laten.
en de REST komt na de vakantie wel weer, nog even snel de Fam: gedag zeggen, koffers inpakken en na nog een laatste blik op het vakantielijstje, slaak je een DIEPE zucht en wil nog maar èèn ding, de deur op slot .......en wegwezen.

maar de voorpret duurt vaak langer dan de vakantie zelf, en voor je het weet sta je weer die koffer in te pakken, en wil je maar weer èèn ding, ZO snel mogelijk naar huis!
eigelijk een dood gewone gedachtengang, want niemand die in een vliegtuig stapt denkt hierbij, dit wordt mijn laatste reis!
70 mensen, die naar huis verlangden!!!en NOOIT meer hun verhaal van een geslaagde en leuke vakantie aan Fam: en vrienden kunnen navertellen, misschien dat kleine jongetje van negen jaar, dat als enige van alle 103 inzittende de ramp heeft overleeft!en zijn Mama en Papa en oudere broer in èèn keer kwijt is.
zal hij er LATER ooit over kunnen VERTELLEN?
Maartje 13-5-2010