Donderdagmorgen, ging de bel…gezellig onze jongste dochter met haar hondepup, een Bennersenner van haast vijf maanden stond onverwachts voor de deur, daar ben ik altijd heel blij mee, want wij wonen n.m. niet zo dicht bij elkaar dat we iedere week even een kopje koffie kunnen gaan drinken, maar er was opeens een groot probleem, de pup had zo iets, van ik ga hier dus ECHT niet naar binnen, terwijl hij een maand of twee geleden, heel vrolijk naar binnen was gestapt!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 Ik zij, wacht maar even, want als ik naar haar toe gaat, mag hij altijd een lekker hondensnoepstengeltje van mij opknabbelen, en dat weet die doerak heel goed, want dat heb ik namelijk altijd in m,n tasje, met als gevolg dat hij mij de hele tijd achterna loopt, zolang ik dat tasje om mijn schouder mee draagt! Maar wat ik ook liet zien, hij wilde niet! Maar ja…wat dan..hij weegt n.m dertig kilo, en die draag je ook niet meer zo een- twee-drie even naar binnen, nadat mijn dochter hem stevig in zijn nekvel over de drempel heen had geduwd,bleef hij na overal te hebben rondgesnuffeld, toch HEEL nerveus en kwam na een half uurtje, het stengeltje halen! maar wat hem vandaag bezielde, weten wij nu nog niet, de hele verdere dag bleef hij nerveus, en heel schichtig, wat onze dochter en wij nooit hebben meegemaakt!!wat het ook was, hij zal het ons nooit vertellen.