Afgelopen zatermorgen ging de telefoon een onbekende mannenstem maakte kenbaar met wie ik sprak, het was de zoon van een bejaarden dame, die ik al zeker zo,n 20 jaar ken, en haar ook iedere dinsdag en vrijdagmiddag op de handwerkgroep in het verpleeg tehuis < waar ik help met o.a. breien-borduren of haken> zie!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik wist dat zij niet lang meer te leven had, maar tot een week geleden ging het haar allemaal nog vrij goed af en zij had er zo,n plezier in, dat zij meestal, als Eén v.d. eerste aanwezig was, en genoot v.d. aandacht en de laatste nieuwtje ,s die er bij een kopje thee of koffie met iets lekkers, altijd te spraken kwamen!.

Nu vertelde haar zoon mij, dat het ineens zo hard achteruit was gegaan dat zij afgelopen maandag is opgenomen in een Hospice.

Dit was haar GROOTSTE wens, zij voelden zich tegenover haar kinderen heel bezwaart, daar zij niet i.d. naaste omgeving woonde en elk moment en voor ieder doktersbezoek, of slechte dag van haar vrij namen, ik zei weleens tegen haar, dat haar kinderen dat met alle LIEFDE voor haar over hadden, maar toen vertelde ze mij, dat er toch ondanks alle aandacht v.d. kinderen, veel tijd tussen zat…en ook de nachten dat zij alleen en bang was.

Nu is haar LAATSTE wens in vervulling gegaan, en vertelden zij vanmorgen aan ons, dat zij nu van ieder MOOI en GOED moment ging genieten en zij er klaar voor was!!!!!