Belevenissen,verhalen en foto's van Kiki,mijn Drentsche Patrijshond
Met meer wetenswaardigheden over algemene hondse zaken.
25-04-2011
Ze zegt dat ik piranhatanden heb
Nou ja,hoe komt ze dáár nou weer bij!Marian zegt dat ik piranhatanden heb! Kan ik er iets aan doen dat zij zo'n dunne huid heeft dat als ik mijn tanden daarin zet die meteen open ligt?Nee toch? Kijk zelf eens naar de foto:zo erg is het helemaal niet! Nou ja,ze ziet maar hoor. Voorlopig ben ik gewoon lekker pup! Vannacht ging het slapen al heel wat beter dan gisternacht.Ik miste mama en de anderen nog wel maar ik weet nu dat ik hier ook goed woon en dus ging het in slaap vallen enzo veel beter dan gisternacht;ik heb van ongeveer 00.00 tot 02.00 en van 02.30 tot 07.30 heerlijk geslapen en Marian ook. Daarna zijn we even naar buiten gegaan voor wat noodzakelijkheden en heb ik weer binnen een klein ontbijtje naar binnen gewerkt.Daar zat ook een lekker stukje brood bij! En daar weer na was het.......PUPPYTIME! Spelen,rottigheid uitdenken enzovoort lukt me al steeds beter in mijn eentje hoor!Wordt vervolgd.
25-04-2011 om 09:32
geschreven door Marian
24-04-2011
Over de eerste nacht van een nieuwsgierig aagje in den vreemde
Na een best goed verlopen reis vanuit Vosselaar ben ik - Kiki-dan in Arnhem gearriveerd.En tjongejonge,daar valt wat te ontdekken hoor! Allemaal vreemde,nieuwe mensen die me verschrikkelijk leuk/lief/aardig vinden en me aaien.Welke rechtgeaarde pup wil dat nou niet? Iedereen is even lief en aardig tegen me!Behalve Marian,mijn nieuwe bazin dus.Want die zegt ook iets tegen me als ik doe wat eigenlijk niet mag.Maar ja,ik moet alles nog ontdekken en dus zet ik bijvoorbeeld lekker mijn poten op tafel om te kijken wat daar nou allemaal op staat.... Slapen ging vannacht maar zozo want ik miste mama Belle en de anderen toch wel erg hoor.Maar dat gaat de komende nacht -als ik wat meer gewend ben hier-vast wel beter.Voorlopig bevalt het mij en mijn bazin hier heel goed en zijn we erg blij met elkaar! Meer foto's enz komen nog hoor;de camera staat paraat!
24-04-2011 om 10:35
geschreven door Marian
23-04-2011
Kiki is er!
Na een periode die soms op zijn zachtst gezegd af en toe nogal raar was is Kiki vandaag dan hier thuis gearriveerd! Vriendin Manuela en ik hebben haar vandaag opgehaald bij Jan en Simonne in Vosselaar (Manuela,heel erg hartelijk dank voor alles~!!!!!!!!!) en na een op wat wagenziekte waarvoor ze een klein stukje Primatour-tablet heeft gekregen na ging de rit hierheen heel goed. Nadat ze haar brokjes uitgespuugd en weer opgegeten had viel ze in slaap om bijna hier zijnd pas weer wakker te worden.En wat stapte dat grietje hier na even om zich heen gekeken te hebben zelfverzekerd rond!"Neef" Jarno heeft daarbij ook heel goede hulp geboden door met haar te spelen alsof zijn leven er van afhing en Kiki liet zich dat geen 2 keer zeggen. Op haar beurt daagde ze Jarno constant uit en was voor den duvel niet bang! Na een lekker hapje eten hebben we ze allebei even uitgelaten OMDAT KIKI AANGAF DAT ZE MOEST! (DANK JE WEL JAN EN SIMONNE VOOR AL HET WERK DAT JULLIE HIERAAN GEHAD HEBBEN) en gingen ze binnen weer vrolijk verder rommelen. Maar op een gegeven moment was ze toch wel heel erg moe en versleten en ging ze onder mijn stoel liggen slapen.Na Manuela en Jarno's vertrek sliep ze gewoon lekker verder en ligt ze tegen mijn voeten aan. Een heerlijk puppenmeiske dat hier van harte welkom is!
21-04-2011
Patouhonden
Bergwandelaars opgepast: honden mogen bijten
Filmbeeld France 3 Alpen
Bergwandelaars opgepast. Sommige honden mogen bijten. Herders hoeven hun
patou-honden namelijk niet aan te lijnen als er mensen in de buurt
komen. En bijten zullen ze, als jij te dicht bij 'hun' schapen komt.
Sinds de wolf terug is in de Alpen en de Pyreneeën, vergoedt de Franse
staat de schade als wolven schapen doden. Dat doet ze echter alleen als
de herder patou-honden ter bescherming van de kudde bij zich had. Deze
honden zijn daar namelijk uitstekend in. Afgezien van de herder laten ze
geen enkel levend wezen in de buurt komen.
Dat leek een probleem te worden toen twee jaar geleden twee
bergwandelaars gebeten werden in de buurt van Albertville (Savoie) en
een klacht indienden bij Justitie. Herder Nicolas Peccoz had zijn honden
maar aan de lijn moeten houden. Dus eiste de officier van justitie
onlangs een voorwaardelijke geldboete van 5.000 euro tegen de herder.
Peccoz en zijn collega's waren ten einde raad: hoe kunnen hun honden hun
werk dan doen? Voor die redenering was de rechtbank van Albertville
gisteren gevoelig, meldt tv-zender France 3 Alpen: Peccoz gaat vrijuit.
Ik herhaal daarom nog maar eens wat je altijd moet doen als je in de
bergen een kudde schapen tegenkomt. Denk vooral niet die lieve hond en
die lieve schapen eens gezellig te aaien. Loop in een grote boog om de
kudde heen. Kan dat niet, blijf dan stokstijf staan. De hond zal je dan
hooguit argwanend in de gaten houden. Stenen gooien of slaan met je
wandelstok om de hond te verjagen werkt averechts.
De positieve kant van het verhaal: de kans dat jij gebeten wordt door een wolf, die is echt minimaal. Met dank aan: http://www.hurktoilet.nl/weblog/blog.php
21-04-2011 om 19:14
geschreven door Marian
Nog even Leentjebuur spelen
Zelf heb ik geen recentere foto's meer dan van zondag,dus ik heb maar even Leentjebuur gespeeld bij het Bas en Belleblog voor een foto van de pups. Kijk dat toch eens allemaal voor het hekje zitten!Wie smelt daar nou niet heel erg hard van? Nog 2 dagen en dan is Kikki hier....
21-04-2011 om 10:15
geschreven door Marian
20-04-2011
Golden REtriever Beans is gevonden!!!!!!
Bij de sectie "vermiste honden" van dit blog staat al een paar maanden een oproep voor Golden Retriever Beans die tijdens het afsteken van vuurwerk schrok en weg liep. Er is goed nieuws:Beans is gevonden!!! Onderstaand het bericht in Tubantia:
"Desperate zoektocht naar weggelopen hond loont.
ENSCHEDE - Dik drie maanden zocht Niek Oldeman uit Enschede naar haar
weggelopen hond Beans. Ze ging te raad bij paragnosten, joeg haar
vakantiedagen erdoor, huurde speurhonden in en plaste zelfs in de bossen
om Beans terug te lokken. Toen zij alle hoop al had opgegeven,
geschiedde het wonder.
Deze week vond ze haar hond terug, ongedeerd, in een greppel, ruim 170
kilometer over de grens in Nienstadt. Beans vluchtte op 29 december,
geschrokken door vuurwerk. Sindsdien had Niek Oldeman geen rust meer en
bleef zij zoeken naar haar retriever.
Voortdurend daarbij geholpen door meldingen van mensen die de hond
hadden waargenomen. "Ze was zo verwilderd, als een wolf, dat niemand
haar meer kon pakken', zegt Niek. In totaal heeft ze dertig dagen aan
overuren opgenomen om Beans te kunnen opsporen. "Toen we haar hadden
gevonden hebben we van geluk minutenlang zitten janken."
Lees meer over de zoektocht in De Twentsche Courant Tubantia van zaterdag"
20-04-2011 om 16:21
geschreven door Marian
Categorie:Vermiste honden
19-04-2011
Uit "Naober Magazine"
Okay,ik ben voorbereid! Met dank aan Naober Magazine.
19-04-2011 om 16:44
geschreven door Marian
18-04-2011
Max is weer thuis
Max is weer thuis. Nog maar een week geleden heb ik hem moeten laten inslapen,en daarna heb ik hem samen met Hanneke naar het huisdierencrematorium in Heelweg gebracht waar hij afgelopen dinsdag is gecremeerd. De asbus is van daaruit naar mijn dierenarts gebracht waar ik hem vandaag heb opgehaald. Als de tijd rijp is gaat hij bij Bente en Falko verstrooid worden op de hei waar hij zo graag was.
Lieve Max,het ga je goed en ik hoop dat je deze week in samenwerking met de anderen uit ons clubje die je voor gingen al héél veel koooooooonijntjes gevangen hebt!
Ik mis je.
Marian.
18-04-2011 om 16:37
geschreven door Marian
Categorie:In memoriam
17-04-2011
Puppyborrel in Vosselaar
Vandaag hielden Jan en Simonne een puppyborrel in Vosselaar zodat alle nieuwbakken pupeigenaren elkaar een beetje zouden leren kennen. En dat is gelukt hoor!Het was een gezellig Belgisch/Nederlands samen komen waar vooral veel genoten werd. Zowel van de hondjes als van het heerlijke voedsel dat ons voorgezet werd!Het was verschrikkelijk gezellig en we hebben met zijn allen leuk gepraat en vooral natuurlijk heel veel pupjes en volwassen honden aangehaald. Zaterdag komt Kikki deze kant heen!
16-04-2011
Het blog van Drent Rinus
Drent Rinus komt over een week of 7 bij Annoek wonen,en zij is ook een blog gestart. Er wordt wat afgeblogd in Drentenland! Natuurlijk wordt op dit blog de link er naartoe gaarne geplaatst,dus kijk gauw even op http://pindakaas49.blogspot.com/
16-04-2011 om 15:55
geschreven door Marian
Het kind kan komen
Max en Bente hebben nooit een bench gehad.Ik zag daar het nut niet zo van in. Maar niets is veranderlijker dan een mens,en dus vond ik al langer dat hun opvolger wél in een bench zou gaan. Maar ja,die had ik dus niet en dat vertelde ik op het Drentenforum.Prompt kreeg ik 's middags een bench te leen aangeboden!Hartstikke geweldig toch? Kikki kan hier mooi een poosje in bivakkeren naast de manden en kussens die hier nog staan.En ze is van huis uit al een bench gewend,dat scheelt ook erg.
16-04-2011 om 11:25
geschreven door Marian
15-04-2011
Om het heel warm van te krijgen
Onderstaand bericht staat op het Bas en Belleblog en ik krijg het er wel heel warm van! Beste mensen,ik ben nog steeds confuus van dit geweldige aanbod enz enz.......
Marian =============================================================
Kikkithe Golden Girl
Vorige
week donderdag toen de pups werden gechipt, beslisten we dat Kikki, het
blauwe halsbandje bij ons zou blijven. Het teefje zou bij moeder Belle,
broer en zus Heros en Hera een gouden mandje krijgen.
Het
is echter anders gelopen Maandag moest Marian, moderator van het
Drentenforum, haar 16 jarige Max de directeur genoemd laten inslapen.
We hadden Marian en Max enkele malen ontmoet en waren vaste lezers van
MariansMax en Bentes blog. http://blog.seniorennet.nl/max_en_bente/
Na enig overleg, een beetje rondvragen bij gezamenlijke kennissen, hebben de baasjesbesloten
van Marian te vragen of ze geïnteresseerd was in Kikki. Marian die op
vijf maanden zowel haar Bente als Max heeft moeten laten inslapen, was
een beetje van de hand Gods geslagen, zo leek ons toch.
Toen
wij voorstelden van eens met Kikki te komen kennis maken op donderdag,
ze zou dan ook de DNA-staal afname door de vertegenwoordigervan de Sint Hubertus kunnen meemaken.
Dat
liet Marian zich geen tweemaal zeggen en ruim op tijd was Marian in
Vosselaar. Voor de vertegenwoordiger van Sint Hubertus hier was had
Marian al uitgebreid kennis gemaakt met Kikki, haar kikki, dat was
ogenblikkelijk merkbaar.
Zelden
hebben we iemand zo gelukkig gezien met een hondje, het was liefde op
eerste zicht. Wijzelf zijn er van overtuigd dat we, zelfs als fokkers,
dit hondje nooit kunnen geven wat Marian met ons Kikki voor heeft.
Niet
voor niets hebben we Kikki even nadien de bijnaam Golden Girl
gegeven. We gaan hier geen eigenaars met elkaar afwegen maar als dit
hondje niet het beste mandje van alle negen gevonden heeft dan kunnen
we alleen maar jaloers zijn op die andere(n) die een nog beter mandje
vonden.
Lees maar eens even wat Marian zelf vertelt op het Drentenforum en op haar Max en Bente blog.
Belle & co
15-04-2011 om 21:50
geschreven door Marian
En zo veel toeval kan niet bestaan
Gisteravond belde Herma (van Boris) mij op om te zeggen dat Max in de Hondenleven van deze maand staat. Natuurlijk heb ik hem gisteren voor het vertrek naar Vosselaar gekocht en jawel,hij staat er met een foto en een paar regels daaronder in! Zo veel toeval kan niet bestaan hoor....
15-04-2011 om 11:11
geschreven door Marian
Nog even over gisteren
Mede omdat bij de pups gisteren DNA zou worden afgenomen ben ik gisteren naar Vosselaar gegaan. Wat een heerlijke dropkes zijn het toch!!! Ondanks dat de vertegenwoordiger van Sint Hubertus heel voorzichtig te werk ging vonden de pups het maar 3 x niks dat hij met die swabs in hun bekjes zat te rommelen.Maar ja,het moest toch en onder protest is het dan toch gelukt. Ja,en verder was het natuurlijk gewoon lekker puppyknuffelen en rook ik gisteravond bij thuiskomst naar pups.Zo'n heerlijk,zacht melkgeurtje.... Ik verheug me erg op Kiki's komst hoor!
14-04-2011
Vreugde en verdriet kunnen heel dicht bij elkaar liggen
Tsja,vreugde en verdriet kunnen heeeeeeeelllllll dicht bij elkaar liggen. Het verdriet om Max' overlijden is nog heel groot.En dan zijn er juist in een tijd als deze mensen als Jan en Simonne Faes die een enorm groots gebaar maken en je de pup die ze zelf zouden houden aanbieden!!!!!! Totaal overdonderd heb ik het even in beraad gehouden maar toch volmondig ja gezegd. Maar er moest nog wel even gepraat worden en dat hebben we vandaag gedaan.Plus dat er vandaag DNA zou worden afgenomen van de pups. Waarvan akte! Jan en Simonne::nogmaals heel hartelijk dank voor dit genereuze aanbod!!!!
Maak kennis met..... Kikki!
14-04-2011 om 21:52
geschreven door Marian
13-04-2011
Over het blog
Zoals de vaste lezers wellicht zullen begrijpen is met het inslapen van Max de laatste hoofdrolspeler ook weg gevallen. Ik mis ze allebei verschrikkelijk en zal ze nooit vergeten! Voorlopig zijn er dus helaas geen blogverhaaltjes enz enz meer te vertellen zodat het blog stil ligt. Dank voor het lezen,alle lieve reacties enzovoort enzovoort!
We'll be back!
Marian.
13-04-2011 om 17:30
geschreven door Marian
12-04-2011
Gedichten
Naar aanleiding van Max' dood plaatsten een aantal mensen op diverse fora heel mooie gedichten die me stuk voor stuk erg aangrepen. Om ze makkelijk na te kunnen lezen én zodat anderen ze ook makkelijk kunnen lezen plaats ik ze hier. ====================================================================== Herinnering
Wanneer je al je liefde geeft
Aan je allerliefste dier
Wanneer het goed bij je heeft geleefd
Doe je hem plezier
Met het te helpen uit zijn lijden
Wat zal het dankbaar zijn
Om van dit leven te kunnen scheiden
Zonder al die onnodige pijn
De pijn brengt enkel mensen smart
Hij zal het niet meer weten
Bewaar de liefde in je hart
Door het niet te vergeten
En denk aan de herinnering, en aan al het plezier
Dat wat je samen hebt beleefd, jij en je lievelingsdier
====== THE BEST PLACE TO BURY A DOG
"There is one best place to bury a dog.
"If you bury him in this spot, he will
come to you when you call - come to you
over the grim, dim frontier of death,
and down the well-remembered path,
and to your side again.
"And though you call a dozen living
dogs to heel, they shall not growl at
him, nor resent his coming,
for he belongs there.
"People may scoff at you, who see
no lightest blade of grass bent by his
footfall, who hear no whimper, people
who may never really have had a dog.
Smile at them, for you shall know
something that is hidden from them,
and which is well worth the knowing.
"The one best place to bury a good
dog is in the heart of his master."
(niet zelf bedacht maar gejat van: Ben Hur Lampman) _________________ Thorns may hurt you, men desert you, sunlight turn to fog;
but you're never friendless ever, if you have a dog.
Douglas Mallock ========== 2 hondenmaatjes missen in een hele korte tijd
Een verschillend verhaal, een andere strijd
Voor beiden mocht leven geen lijden zijn
Maar o, o, o, wat doet het pijn
Om voor die moeilijke taak te staan
Om die zware weg te gaan
Voor hen te besluiten dat het over is, genoeg
Je steeds af te vragen is het niet te vroeg
Met veel lieve mensen om me heen
Wist ik wel, ik sta niet alleen
Zij helpen mij beseffen
Dat mijn keuze de enige juiste was
Dat ik koos voor hem ..
Dat ik koos voor haar ..
En natuurlijk is dat zwaar
De herinneringen blijven
Die neemt niemand mij meer af
En al zijn die nu nog met een traan
Die lach die komt er vast weer aan
Dankbaar voor heel veel mooie jaren
Ervaar ik nu de leegte om mij heen
Maar door even aan ze te denken
Zijn ze bij me, ben ik niet alleen.
========== Until we meet again ..........
Ik weet wat je denkt. Je denkt dat ik dood ben. Omdat je me niet meer kan zien met je menselijke ogen, omdat je me niet kan voelen met je handen of me in je armen kan houden. Je denkt dat ik voor altijd weg ben. Je herinnert je hoe ik eruit zag toen ik ging en je kan je niet voorstellen dat ik op een andere plek verder leef. Je bent verscheurd met verdriet en pijn over onze scheiding en het maakt je blind voor datgene wat vlak bij je is.. IK.
Hoe vaak is je nu al verteld dat ik dood ben en dat je er nu maar eens overheen moet zijn? Hoe vaak heb je jezelf in slaap gehuild omdat je je niet begrepen voelt, denkend dat je je er maar overheen moet zetten omdat mensen zeggen dat het normaal is? Hoe vaak heb je jezelf gepijnigd omdat je niet bereid bent te accepteren dat ik dood ben. Terwijl niemand het schijnt te begrijpen.
Ik wil dat je iets voor me doet. Ga terug in de tijd met me. Herinner je de dag dat je me mee naar huis nam. Was ik niet het meest intrigerende schepsel dat je ooit ontmoet hebt? Keek ik niet naar je met totale liefde, zodat je niets liever wilde dan de rest van je leven met me te delen? Dit wilde ik ook! Herinner je de dagen nog waarin ik jong en gezond was, en de dingen die we allemaal samen deden? Je was zo trots op me! Ik was je beste vriend die voor je zorgde als je huilde, boos was of verdrietig. En wanneer je door verplichtingen niet zoveel tijd voor me had, wachtte ik geduldig op je. Ik was er altijd voor je. Ik keek naar je met zoveel acceptatie, liefde en geduld dat je je soms een beetje onwaardig voelde. Je was in mijn ogen nooit onwaardig, onthoud dit goed!
Weet je nog toen ik ouder werd? Mijn botten werden stijf en mijn bewegingen langzamer. Toch begroette ik je altijd bij de deur, en volgde je door het huis. We zijn zo lang samen geweest. Ik was je beste vriend, wat je ook deed of zei. Ik keek naar je met zoveel warmte en begrip dat je je overspoeld voelde. Ik kon niet genoeg van je krijgen.
Herinner je de laatste keer dat we elkaar met aardse ogen zagen. Je probeerde dapper te zijn, maar ik wist dat je huilde. Ik ken je te goed, beter dan wie dan ook in de wereld. Ik keek naar je met puur vertrouwen en liefde, en je wilde me wel voor eeuwig veilig bij je houden. Je beloofde me dat je altijd van me zou houden. Ik geloofde je.
Waarom heb je me dan laten gaan door te geloven dat ik niet meer besta? Herinner je de diepte in mijn ogen, al die keren dat ik naar je keek met acceptatie, geduld, vertrouwen en liefde. Wie heeft die diepte en liefde gemaakt? Welke schepper zou ons lied van vreugde en liefde teniet doen?
Ik ben niet langer een aards figuur. Maar mijn lichaam was slechts een deel van wie ik ben. Mijn lichaam zou alleen maar een leeg omhulsel zijn als het niet gevuld was geweest met mijn ziel, mijn geest, mijn liefdevol licht.
Toen we elkaar ontmoetten was ik schattig en lief. Wat was onze relatie geweest als dat alles was dat ik kon zijn? Hoe had je van me kunnen houden als ik geen geestelijke diepgang had gehad?
We zijn allemaal gemaakt van de energie die diep in ons zit. Het is onze ziel, onze geest, ons liefhebbende licht. Het is die energie dat het leven is. Het heeft geen begin en geen eind. Het is er gewoon en zal er altijd zijn. Zonder dat zou er geen leven zijn. Je kan het niet zien of vasthouden. Je kan alleen maar weten dat het er is. Het is een weten zoals dat je weet dat onze liefde bestond. Die liefde kon je niet vasthouden of zien, je kon alleen weten dat het er was.
Ze zeggen dat je me maar moet vergeten, dat je me nooit meer zal zien omdat dieren nou eenmaal niet naar de hemel gaan. Ik ben hier om je iets anders te vertellen. Jij was mijn eeuwige liefde waard, net als ik de jouwe waard was. Denk je echt dat die liefde voor altijd van ons weggenomen zou worden door een schepper alleen maar omdat ik geen mens was? Was ik geen levend, ademend, liefhebbend wezen? Hoe had ik kunnen bestaan als ik geen ziel, geen energie, geen liefdevol licht had? En als dit licht er altijd zal zijn, hoe kan ik dan dood zijn?
Als mijn wezen niet van de energie van het leven was, hoe had ik dan kunnen leven? Jij weet beter!
Je huilt omdat je me mist. Ik mis jou ook. Ik mis de buikkriebels, de omhelzingen en de kussen die we deelden. Maar het leven gaat door na deze geweldige waardevolle fysieke omgeving. Ik kwam hier om een nieuw leven te leiden. Ik ging niet weg omdat ik niet meer van je hou of omdat ik iets beters wilde. Ik ging weg omdat het tijd was voor de volgende fase in mijn bestaan, iets wat alle levende wezens ooit moeten doen. Mijn aanwezigheid in jouw leven was en is een gave die je moet eren. Net zoals ik jou eerde! Leven is niet alleen maar simpelweg in een lichaam geboren worden, een paar jaar te leven om dan te sterven. Energie kan niet sterven! We krijgen allemaal een bepaalde tijd in een lichaam zodat we kunnen leren, delen en groeien. Het bereid ons voor op de volgende fase van ons bestaan. Het lichaam houd de echte levensenergie in zich, onze ziel. Zonder dat zouden onze lichamen leeg zijn.
Zonder onze energie zouden we inderdaad dood zijn, en konden we nooit onze liefde voor elkaar ervaren.
Je zegt dat je alleen nog maar herinneringen hebt. Dit is niet waar. Weet je, toen ik mijn aardse lichaam verliet, liet ik iets bij je achter. Je kan het niet aanraken of vasthouden, daar is het te groot voor. Ik liet een stukje van mijn ziel bij je achter. Ik plaatste het naast jouw ziel, dat vond ik een passende plaats omdat we altijd samen waren in het aardse leven. Ik hou teveel van je om je alleen maar met herinneringen achter te laten, omdat herinneringen vervagen. Ik hou teveel van je om zomaar te verdwijnen. Het zou te egoïstisch van me zijn om liefde en licht uit je leven weg te nemen.
Ik begrijp je tranen. Iedere traan is een bewijs van jouw liefde voor mij, en ik voel me vereerd en nederig. Maar vergeet niet de goede dingen die we deelden. Denk daaraan en glimlach dan. Dat is een eer voor mij. En als je me nodig hebt zal ik er zijn. Sluit je ogen, adem diep en langzaam en haal mij voor de geest. Sluit de wereld even af, en sluit je ideeën over dood af. Geef me een kans. Zoek naar subtiele signalen die ik je stuur. Houd niet op trots op mij te zijn, ik ben en blijf een vriend waar je trots op kunt zijn.
Ik ben dus nog steeds je vriend! Houd mijn dood niet in je gedachten, maar eer en vier mijn eeuwige leven. Want het is eeuwig, net zoals mijn liefde voor jou.
Tot wederziens bij de regenboogbrug! _________________
12-04-2011 om 11:04
geschreven door Marian
Categorie:In memoriam
11-04-2011
Dag lieve,lieve Max
Na ruim 16 jaar vriendschap vond je het welletjes geweest.Als klein puppedupje kwam je in een heel moeilijke tijd bij me wonen en gingen we samen verder. En Max,wat hebben we samen veel plezier gehad! Urenlang kon je met Senta spelen in het park en ook de hei maakten jullie met je tweetjes onveilig.Jij en Senta hebben jullie poten letterlijk versleten met lopen! Je werd wat krakkemikkig en stram maar daar viel mee te leven met wat aanpassingen.Bente's dood en vooral die van Senta hebben je denk ik zo erg aangegrepen dat jij het ook opgaf,en vandaag heb ik je dus moeten laten gaan. Lieve Max,weet dat ik je nooit zal vergeten en dat je altijd een speciaal plekje in mijn hart zult houden.Dag lieverd,dag dag.
Marian.
11-04-2011 om 20:02
geschreven door Marian
Categorie:In memoriam
We gaan afscheid nemen
Na ruim 16 mooie en goede jaren gaan Max en ik vandaag afscheid van elkaar nemen. Voor Max is het mooi geweest en dus mag hij zoals hij zelf aangeeft door allerlei dingen de reis naar zijn vrienden maken die hem ongetwijfeld daar over de brug zullen opwachten en zullen vertellen waar de meeste konijntjes zitten.
Lieve,lieve Max wat zal ik je verschrikkelijk missen jongen! Dag manneke.
Marian.
11-04-2011 om 10:21
geschreven door Marian
Categorie:In memoriam
10-04-2011
Bij de neus genomen
De laatste dagen eet ik doordat ik mij niet lekker voel heel weinig en mijn bazin probeert mij van alles te laten eten.
Soms wil ik dan wel wat maar meestal niet.Het trekt me gewoon niet zo op dit moment.
En dan heb ik mijn bazin zo ver dat ik vaak eten op bed krijg zoals vandaag dus.Mijn bazin had wat blikvoer met water overgoten en ze schotelde me dat voor.
Nou ja,ik begon dus lekker het vocht op te lebberen maar mijn bazin dacht dat ik de rest ook aan het opeten was en filmde dat dus enthousiast met haar telefoon.Waarna ze later zag dat ik alleen het vocht op had gelikt........
Bij de neus genomen dus!!!!!!!
Mijn naam is Marian en ik ben dit blog in april 2010 begonnen.Toen waren zowel Max als Bente er nog,maar vanaf nu zal alleen Kiki de hondse bevolking van dit blog vertegenwoordigen omdat zowel Max als Bente inmiddels overleden zijn. Bente moest ik op 23-11-2010 laten gaan en Max op 11-4-2011. De naam van het blog blijft ter ere van Max en Bente het zelfde,maar de hoofdrolspeelster is veranderd.
