de sterkte van palestina een
oorlog die wel gewonnen maar nooit genezen kan zijn grond dat bloed kan
zweten tranen uit natuurlijke bronnen eeuwige pijn zal ieder kind zijn
kinderen tekenen de wereld stap voor stap aan het verenigen tegen de
gruweldaden die een volk verjaagd heeft in 1 klap een volk dat zich in de
geschiedenis zal vereeuwigen zonder hun waardigheid achter te laten met
opgeheven hoofd en een kracht sterker dan de oorlog en als wapen het steen
en zand rondom zal men vechten tegen zij die denken dat het land hen is
beloofd de wereld zal inzien wat voor bedrog steelde van een ander zijn
rijkdom palestina zal altijd leven en sterker zijn dan nooit
tevoren altijd zal het streven naar hun land vrij en herboren
Een fluitende
wind en gekraak van takken. Dwarrelbladeren weven bronskleurige
tapijten. Geknakte rietstengels langs de modderige sloot. Een lichte
nevel klam en vochtig.
Glijvlucht over glibberige grond door
geelgroene bruine bladmoes.
Overal geflierefluit van jewelst
Grauwe ganzen gakken. Klapwiekende dansers in V formatie,
vliegen allen zuidwaarts naar de horizon.
Een achtergebleven
lijster hangt dood in een struik, een buizerd loert ernaar op zijn
veel te dunne tak.
Kleurenbladeren Geel Is nog
lang niet alles Maar al best wel veel Rood Eindig bladerleven De
daling naar de dood Ze zweven rond mijn hoofd Wiegend op de lucht Een
enkel blad gelooft In de zwakke windenzucht In een weg weer terug naar
boven Een andere boom misschien Maar snel stopt het geloven Als ze de
bodem zien Stampend door de plassen Roodwitte paddestoel Tijd voor
warme jassen Beginnend herfstgevoel Dieren die verdwijnen Maar er toch
nog zijn Het bladerdak moet kwijnen Verliezen dat doet pijn Wachtend op
de storm Het einde definitief Kaal straks is de norm Deze herfst is nog
te lief Bladeren vragen hoog Wanneer valt het doek Het bos een
regenboog Een dwarrelend kleurenboek Bruin Niet alleen de stam Maar
vol tot aan de kruin En groen? Dat is nog even wachten Dat mag de lente
doen...
