Wat voel ik mij een bofkont vergeleken met al die mensen die nu op een muf kantoor of in een fabriek staan te werken. Heb heerlijk genoten van het zonnetje op mijn terrasje met een spannend boek: "Over mijn lijk" van Les Standiford. Het ijzingwekkende verhaal en een koel briesje maakten dat de uren ongezien snel wegtikten. Zo snel dat ik pas bij het grommelen van mijn maag tot de conclusie kwam dat etenstijd al overschreden was. Dan maar een slaatje ineengeflanst en als toetje een aardbei dessert. Mmmmm, lekker!!! Meer moet dat niet zijn, toch!
En om die lekkere calorieën wat af te slanken, seffens nog een wandelingetje maken en dan is het weer tijd om ons voor te bereiden op een zalige nacht.
Dus aan al mijn blogbezoekertjes wens ik voor straks lekker slapen en tot wakkers!

Wat zou ik graag nog eens met blote voeten door het gras lopen, of in een plas springen, als een onbevangen kind.
Helaas, als volwassene zijn we kwetsbaar geworden voor de invloeden en meningen van buitenaf. Ons huidige voortdurend verlangen naar goedkeuring en waardering belet ons vaak om het aanwezige kind in ons te durven tonen. We hebben een identiteit aangenomen al naargelang onze sociale functie in de maatschappij. We laten ons leiden door wat hoort en niet door wat we graag willen. Heel vaak is die identiteit een act, een voorstelling voor het publiek. Want geef toe lieve mensen, zouden jullie niet eens echt weer zo onbevangen als een kind willen zijn? Ik alvast wel!
Daarom dat ik dit stukje van Ramses Shaffy heel toepasselijk vind, ik geef het jullie graag mee.

"Het leven is heerlijk, het leven is mooi
Maar vlieg uit in de lucht en kruip niet in een kooi
Mens, durf te leven
Je kop in de hoogte, je neus in de wind.
En lap aan je laars hoe een ander het vindt.
Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst.
Maar wees op je vierkante meter een Vorst!
Wat je zoekt, kan geen ander je geven
Mens, durf te leven!"

Tere bloempjes
toch wonderschoon.
't Symboliseert: liefde

Met zijn wortels ver uiteen lopend
staan ze stevig in de aarde.
Een groep van knoppen op iedere tak.
Sommigen nog niet geheel geopend.
't Heeft zorg en voedsel nodig om te groeien.
't Heeft tijd en zon nodig om te bloeien.
Sommigen hebben doorns, waar je je aan kunt prikken.

Zo is het ook met de mens...

Een mens
soms zo teer,
toch wonderschoon.

Ieder mens straalt liefde uit.
Liefde heeft voor hen zo veel waarde.
Kom je wankel in het leven te staan
kunnen sommige knoppen niet open gaan.
De mens heeft tijd en voedsel nodig om te groeien.
De mens heeft zorg en warmte nodig om te bloeien.
  Soms voel je je zo alleen
en prikt een medemens door je heen.
Dan stroomt er een traan
die je rustig stromen kan laten gaan.
De mens staat niet graag alleen in het leven.
De mens wilt altijd wel liefde geven.

Een mens
soms zo teer
toch wonderschoon.

WELKOM!!!

Dag lieve bezoeker, welkom op mijn blogje. Wat het hier gaat worden? Wel, ik vrees een mengelmoes van alles wat ik rondom mij zie en hoor. Een allegaartje dus. Ik heb lang moeten nadenken over de naam van mijn blog, maar 'Sprokkels' scheen het dichtst in de buurt te komen van mijn bedoeling hier. Ik hou van mens en dier, bloemen en planten. Van lezen en schrijven, van poëzie en gedichten, spreuken en gezegden. Ook mooie plaatjes kunnen mij bekoren. Bloggen is een bezigheid die ik mij al enige tijd heb eigen gemaakt, het lijkt soms een heuse verslaving te worden. Nieuwe ideeën opdoen.... nieuwe mensen leren kennen.... Experimenteren met lay-outs en HTML codes..... Het vult vaak een groot deel van mijn dag. Of beter gezegd, mijn nacht, want ik ben een nachtdier.

Wordt dit een 'IK' blog?
Wel....soms! Er zullen zeker herinneringen opborrelen uit vroegere jaren die ik met jullie wil delen. Mooie herinneringen, maar ook droeve dingen die ieder van ons wel eens beleefd. Misschien ga ik jullie af en toe in het harnas jagen want ik heb vaak een uitgesproken mening over de dingen des levens. Men noemt me dan ook vaak "Vranke teut", omdat ik spreek en schrijf vanuit mijn buik. Maar geen vrees, ik sta geheel open voor uw visie, uw mening, en ik hoor ze dan ook graag, want één van mijn favoriete lijfspreuken is: "Wie niet dwaalt wordt nooit verstandig!" En bedenk, lieve lezer, dat wanneer u het niet met me eens bent, dat ik niet kan schrijven zoals u leest, dat alles afhangt van uw interpretatie.

Maar genoeg gezeverd voor nu! Nu hebben jullie toch al een beetje een idee van hoe ik in elkaar zit. Soms uitbundig, soms sober, maar steeds variabel, hahahaha...:))
Ik hoop op een prettig verblijf hier op dit seniorennet. Er zal in de loop van de komende weken nog wat gewerkt worden aan dit blog tot het op z'n pootjes staat zoals ik het in gedachten heb. Houd ik 1 zijvlak, links of rechts, of worden het er twee? Ik ben er nog niet uit, suggesties zijn dan ook welkom.
Zo, ik ga jullie laten. Geniet van een fijn en zonnig weekend!
En graag tot ziens, op uw, of mijn blog.

Cientje