Ik ben Cientje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Cientje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is Huisvrouw NOOIT op rust en dienares van mijn kat.
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen Schrijven Dagtrips Bloggen en veel meer.
Ik ben de trotse moeder van 1 zoon en 1 dochter, en de supertrotse oma van 1 kleindochter. Ben ook de partner van een hele lieve man. Ik hoop hier leuke mensen te ontmoeten en een boel vrienden te maken.
Wil je nog meer weten over mij... Klik dan op bovenstaand plaatje
Het heeft wat langer geduurd voor ik hier weer kon
verschijnen, maar vandaag krijgen jullie mijn groetjes van op een andere locatie.
Ik heb voor enkele weken het koude België ingeruild voor ..het al even koude
Nederland.
Pendelen, De Dikke van Daele zegt: Pendelen is het regelmatig heen en weer
reizen tussen twee plaatsen. En ik spreek hem niet tegen, integendeel, ik weet
als geen ander dat hij gelijk heeft want ik pendel al jaren tussen mijn twee
stekjes.
Meer dan een week loop ik dan met pen en papier op zak
om wanneer mij weer iets te binnen schiet dat ik zeker niet mag vergeten in te
pakken dit meteen te noteren.
Als goede huisvrouw poets ik extra alle hoekjes en kantjes want stel dat er
iets met me gebeurd, dan wil ik niet dat men achter me rug om zegt dat ik een
smeerpoets was. De laden worden nog wat ordelijker gelegd, de was en de strijk
allemaal netjes weggewerkt en zeker zorgen dat het aanrecht van de keuken
glanst als een spiegel. Kortom, alles geurt en glanst wanneer ik de deur achter
me dichttrek om naar andere oorden te vertrekken..
Eens gearriveerd op mijn tweede stekje realiseer ik mij dat ik toch nog dit of
dat vergeten ben, grrrr.
Tevens merk ik dat ik hier met poetsen van voren af aan kan beginnen. Dus daar ben
ik dan na het uitpakken van de koffers en de nodige boodschappen in huis te
hebben gehaald maar meteen aan begonnen.
Vakantie noemt mijn suikerbuikie het. Ik heb er een
heel ander woord voor!
Maar enfin, zolang ik maar de tijd krijg om aan mijn blogje te werken en mijn
blogvrienden te begroeten, vind ik het allang goed.
Maar ooit zullen we toch eens moeten beslissen waar wij ons vast gaan vestigen,
want met ouder worden loopt het twee huishoudens onderhouden niet meer van een
leien dakje. Dat gaat nog vuurwerk geven vrees ik.
Maar voor nu,
Gisteren een ganse dag niet op mn blogje kunnen komen
wegens een defect.En tot diep in de nacht bleef dat probleem zich voordoen.
Wanneer ik mijn blog wou bekijken kreeg ik zo een rare code a la: Krrrggg @pstjsch
pets-patat & nada nikske. Na veel gezoek en het binnenstebuiten keren van mijn
kompjoeter kon ik enkel maar eens duchtig #%#grrr@&*$#.....en wachten tot
het vanzelf overging.
Gelukkig was dat vandaag het geval. Ik vreesde er al voor dat ik mijn blogje
voorgoed vaarwel moest zeggen.
Ik dus gisteren full speed naar het bloggenforum en
daar wanhopig 'HELP!' staan roepen. Maar helaas, de hulplijn lag volgens mij ook
plat, want er gaf niemand thuis.
Nu is het zo, vermoed ik althans, dat wij hier vrijwel goed onze plan kunnen
trekken, want druk bezocht is het bloghulpforum hier niet. Maar zo af en toe
hebben we het toch nodig, zoals ik gisteren dus.
En dan zou je toch verwachten dat er een antwoord komt op je vraag, al is het
maar om te zeggen dat men je vraag gelezen heeft.
Het is eveneens zo dat Red Poppy niet overal tegelijk kan zijn, dat besef ik
ten volle. Zij heeft haar pollekes meer dan vol aan het forum op Seniorennet BE.
Deze Nederlandse afdeling er ook nog moeten bijnemen is waarschijnlijk een
beetje teveel van het goede. Zo komt Redje helemaal niet meer aan slapen toe,
laat staan dat ze nog wat tijd over heeft om in haar mooie tuin te werken, of
aan haar blogje. Van rondvliegend stof in huis wil ik dan nog niet eens praten.
Maar waarom dan hier geen assistent aangesteld? Misschien
dat ons aller Febe die taak wel op zich wil nemen! Ik durf met recht en reden
zeggen dat Febe en haar uitmuntende blogtips mij heeft leren bloggen. En ik
denk mij niet alleen. Zij zou daar dus de geknipte persoon voor zijn. Maar
ja, ook zij moet de tijd vinden natuurlijk. En dan is het natuurlijk ook nog
maar de vraag of ze er zin in heeft!
Het is zoals M@rijke ook al zei, wij worden hier op dat vlak een beetje
stiefmoederlijk behandeld. Mijn probleem heeft zich nu vanzelf opgelost, maar
over wat en hoe tast ik volledig in het duister. En wat als het nog eens
gebeurt? Moet ik dan maar weer lijdzaam toezien en wachten tot het overgaat? En
wat als het probleem zich niet oplost? Moet ik dan maar van voor af aan
beginnen met een nieuw blog zonder meer?
Nou ja, ik ben er weer!
Te laat om jullie een goede morgen, goede middag of fijne dag toe te wensen.
Dan maar voor straks een gezellige avond wensen. Nu moet ik dringend de
petatjes en de wortelen gaan schillen. We eten vandaag Wortelstamppot met vegetarische
hamburgers. Weten jullie dat ook weeral.
Mensenlief,
wat ben ik ziek geweest.
Nou ja ziek, eerder een serieus ongemak.
Buikloop van me hier tot me ginder. En net toen ik dacht dat het voorbij was ..begon
het opnieuw.
Eten kon niet, drinken ook bijna niet, toch niets lekkers, en tot overmaat van
ramp ben ik geen grammetje afgevallen.
Maar het leed is nu geleden en we kunnen ons weer met allerlei lekkers
volstoppen.
En vooral, we kunnen weer bloggen zonder onderbreking.
IN
MIJN VOLGEND LEVEN BEN IK BEER.
In
dit leven ben ik een vrouw,
maar in mijn volgend leven kom ik terug als een beer.
Want als je een beer bent, mag je een winterslaap houden.
Je doet zes maanden lang niets anders dan slapen.
Dat lijkt mij wel wat!
Voordat
je je winterslaap gaat houden,
moet je je wekenlang
volproppen met eten.
Dat lijkt me ook wel wat!
Als
je een berin bent baar je je babys
(die maar zo groot als kastanjes zijn)
Terwijl je slaapt.
En wanneer je wakker wordt zijn het lieve kleine knuffelbeertjes.
Dat lijkt me helemaal wel wat!
Als
mamabeer weet iedereen dat met jou
zeker niet te sollen valt.
Je mept iedereen die je kids lastig vallen,
en als je kids niet in het gareel lopen
mep je hun ook even.
Dat lijkt me eveneens wel wat!
Als
je beer bent VERWACHT je partner
Dat je grommend wakker wordt.
Hij VERWACHT dat je harige benen hebt.
En hij VERWACHT dat je zwaar overgewicht hebt.
En dat vóóral lijkt mij wel wat!!!
Vandaag donderdag, en een drukke dag voor de boeg. Morgen komt de poetsvrouw, en dus moet ik vandaag poetsen. Ik
zie vraagtekens op jullie voorhoofd verschijnen! Beetje uitleg erbij hebben?
Vooruit dan maar! In uitleggen ben ik trouwens een kei. Dat bleek al heel
vroeg van in mijn kinderjaren toen ik nog in de lagere klas zat. Op mijn
maandelijks rapport stond steeds te lezen: Cientje praat teveel in de klas! Dat was helemaal niet zo hoor. In feite was het mijn buurmeisje dat graag
taterde. En ik heb geleerd dat het heel onbeleefd is om niet te antwoorden als
men tegen je praat. Zodoende. Uit wraak voor die "onterechte"-kuch kuch- beschuldiging van mijn juf, ben ik allengs nog meer gaan praten, en zo ben ik daar heel bekwaam in geworden. Maar ik dwaal af .
Mijn poetsvrouw
dus.
In feite kan ik daar heel kort in zijn. Wanneer de poetsvrouw komt dan heb ik
graag dat ze in een proper huis komt ..Dus neem ik het stof af, ga met de
stofzuiger rond en doe de spiegels en de kaders. Zo is voor haar al het halve
werk gedaan en hebben we lekker tijd om bij te kletsen bij een kopje koffie met
koekje erbij.
Nu moet je niet denken dat mijn poetsvrouw helemaal niets doet hoor. Integendeel!
Volgens mij leeft zij aan de snelheid van een bolide in zijn hoogste versnelling.
Ik noem haar dan ook Miss Zoef-Zoef naar Zoef de haas uit de 'Fabeltjeskrant.'
Een echte turbomachine is het en daarbij loopt ze ook nog steeds te zingen
of te fluiten. Nee, mijn poetsvrouw is echt een juweeltje.Wanneer zij weer
vertrekt ziet mijn huisje eruit om door een ringetje te halen en ruikt het fris
als een lentebries.
Na de middag moet
ik mij dan klaarstomen voor het weekend. Vrouwen weten wel wat ik bedoel.
Een uitgebreid bad nemen, overtollige haartjes verwijderen, verzorgend gelaatsmaskertje
opleggen, nagels vijlen en teennagels knippen en daarna lakken . Kortom alles
wat een meisje van boven de vijftig moet doen om een beetje netjes voor de dag
te kunnen komen.
In het weekend heb ik daar hoegenaamd geen tijd voor want dan wil mijn
suikerbuikie ..Nee, mis poes, ik ga hier geen intimiteiten verklappen Wat ik
wilde zeggen was, dat mijn suikerbuikie als ie geen viswedstrijd heeft mij aan
de lijn houd. Dan moet ik mee naar hier en naar ginder, en als het effe kan ook
nog naar daar. Reken daarbij op vrijdag de wekelijkse sleur aan boodschappen,
de zondag bezoekdag van de kinderen met kleindochter, en je beseft ook wel dat
ik het druk druk drukheb. Dus vandaag hou ik
het kort ..zoals jullie merken ..!
Goede
morgen lieve blogvrienden.
Ik was al heel vroeg op vandaag. Nog voor de vogels tjilpten. Maar ik plan
meteen een middagdutje want om wakker te kunnen blijven tot de avond .? Daarvoor
passeren er mij nog teveel uren.
Het is goed vertoeven hier op seniorennet.NL. Eén grote vriendenkring en geen
enkele wanklank!
Wat
ik wil zeggen is dat ik toch zo geniet van die welgemeende lieve groeten die
we elkaar brengen. s Morgens, s middags of s avonds, altijd is er wel iemand
die aan je denkt en je een groet brengt.
De mooiste avondgroet die ik ooit hoorde is die van Sonja Barend. Zij sloot
haar programma steevast af met de woorden van haar moeder: Voor straks lekker
slapen, en morgen gezond weer op!
Maar er zijn zoveel zieken! Zoveel mensen die nooit meer gezond kunnen opstaan!
Vele van hen gaan keer op keer moedig de dag door. Tot ze verlost worden van al
hun pijn en ellende. Aan al die zieken moest ik op dit vroege uur even denken.
En voor hen zet ik dit gedicht hier neer.
Ik
wou dat ik een engel was. Een engel alleen voor jou.
Dan zou ik altijd op je schouder zitten.
En je laten voelen hoeveel ik van je hou.
Je zou geen pijn meer kennen, en ook geen verdriet.
Ik wil graag je engel zijn.
Alleen de vleugels heb ik niet.
Als ik alles kon veranderen, dan deed ik dat voor jou.
Als ik de tijd terug kon draaien, dan deed ik dat voor jou.
Als ik jou verdriet kon dragen, dan deed ik dat voor jou.
Als het met iets was te verlichten, dan deed ik dat voor jou.
Als je me nodig mocht hebben, dan ben ik er voor jou.
Je hoeft me maar te vragen,en ik zal er zijn.
Want je moet weten, jouw pijn is ook mijn pijn.
Ik zou zo graag iets willen zeggen, wat warmte achterlaat.
Ik zou zo graag, iets willen geven. Maar woorden zijn vaak zo beladen.
Alleen de taal van handen die je aanraken,
en ogen die zeggen, ik hou van jou, zij hebben de kracht gemeende warmte door te geven.
Dat wat ieder mens zo nodig heeft in dit leven.
Laat je baasje
een nieuw blik kattenvoer openmaken. Lik aan het eten tot het droog is. Trek
dan je neus op en loop weg. Een uurtje later ga je opnieuw bij je bakje zitten
en kijk ernaar met een blik van 'Baasje, je denkt toch niet dat ik dat droge
spul ga opeten?'
2
Dit vinden je baasjes ook heel leuk: neem wat brokjes uit je bakje en leg ze
op het tapijt in de woonkamer of smeer ze uit over de plinten.
3
Je baasje heeft net je bakje gevuld. Loop er behoedzaam naartoe en ruik er
voorzichtig aan. Kijk dan naar je baasje met een blik van 'Wat is dit voor
viezigheid?'
4
Ga voor de koelkast zitten met je rug naar je baasjes toe. Wees geduldig,
want als je baasjes tv aan het kijken zijn, kan het zijn dat ze je pas opmerken
wanneer ze tijdens de reclame naar de keuken komen. Kijk ze dan over je
schouder aan met een meelijkwekkende blik. Ze zullen zich dan schuldig voelen
omdat ze je zo lang hebben laten wachten en om hun geweten te sussen geven ze
je vast lekkere volle melk.
5
Laat je baasjes altijd in het ongewisse over je eetgewoonten. Het is niet
omdat je dit voer vanmorgen hebt gegeten, dat je het vanmiddag ook zal willen
eten. Vanmorgen was vanmorgen en nu wil je iets anders. Zorg ervoor dat ze een
blik met ander voer openmaken.
6
's Nachts eten krijgen. Zelfs al heb je eigenlijk niet echt honger, maak je
baasje wakker rond 3u 's nachts. Klim op bed en kietel hen met je snorharen tot
ze wakker zijn. Waarschijnlijk moesten ze toch opstaan om te plassen maar waren
ze er te lui voor, dus eigenlijk help je ze gewoon. Wandel met hen naar de
koelkast. Kijk of ze je een schoteltje melk willen geven. Als ze het niet doen,
kan je ze altijd nog een uur later opnieuw wakker maken.
Met het weekend voor de deur is mijn liefste suikerbuikie
zijn vishengels aan het oppoetsen. Ik zal dus het weekend weer grotendeels op
mijne alleen mogen doorbrengen.
Suikebuikie is een verwoede sportvisser. En hoewel hij de visjes heel lief
terug in het water zet, ik gruwel van die sport en kan het niet laten hem dat
ook te laten weten. Wij vissen heel diervriendelijkzegt hij me dan keer op
keer. Me hoela, is daarop mijn antwoord, hoe vriendelijk zou jij me vinden
als ik jou met een scherpe haak door je lip s morgens uit bed moest
trekken?
Nu is het zo dat ik mij niet hoef te vervelen in het weekend hoor, een
huisvrouw vindt altijd wel wat om te doen. Maar hij lekker relaxed aan de
vijver en ik aan de klusjes! No way Gozez, dat zie je van hier! Ik ga lekker de
stad in. Het zal hem geld kosten! En zo wreek ik meteen al die arme visjes die vervolgens
door toedoen van die sportvissers met een hazelip door het leven moeten.
Ik heb horen
vertellen dat wanneer je in de categorie columns staat, je af en toe eens
ernstig moet kunnen zijn. En om te bewijzen dat ik af en toe een beetje serieus
kan zijn, onderstaand verhaal.
Het is een verhaal
met een moraal. De Engelsen noemen zulke verhalen Chickensoup for the soul. Vandaar
mijn titel. En morgen doen we weer lekker gek!
DIT IS GOED!
In Afrika leefde
eens een koning. Al vanaf zijn kindertijd had hij een goede vriend. Die had de
eigenschap om alle goede en slechte dingen die hij in zijn leven meemaakte te
voorzien van het commentaar: "Dit is goed!"
Op een dag waren
de koning en zijn vriend op jacht. De vriend laadde de geweren voor de koning
en de koning schoot op het wild. Bij het laden van de geweren ging wat mis,
want toen de koning het geweer aanpakte, schoot hij zijn eigen duim eraf.
De vriend bekeek de duim van de koning eens goed en gaf zijn oordeel: "Dit
is goed!" "Nee! Dit is helemaal niet goed", antwoordde de
koning en voor straf stuurde hij zijn vriend naar de gevangenis.
Ongeveer een jaar
later was de koning weer op jacht. Tot zijn ontzetting werd hij op een gegeven
moment omsingeld door een stam kannibalen. Zij namen de koning mee naar hun
dorp. Daar bonden ze hem vast op een vuurstapel. Toen viel het een van de
kannibalen op dat de koning een duim miste. Bijgelovig als ze waren, aten de
kannibalen geen mensen die een ledemaat misten. De koning werd vrijgelaten en
weggestuurd.
Thuisgekomen
haaste de koning zich meteen naar de cel van zijn vriend in de koninklijke
kerkers. "Je had gelijk. Het was goed dat mijn duim eraf werd
geknald."
De koning vertelde
de vriend wat hij zojuist had meegemaakt. "Dus nu wil ik jou nederig mijn
verontschuldigingen aanbieden omdat ik je zo lang heb laten opsluiten. Het was
fout om dat te doen."
"Nee nee,
integendeel", antwoordde de vriend. "Het is goed!"
"Man, hoe kun
je dat nou zeggen?", brieste de koning. "Hoe kan het nou goed zijn
dat je een jaar in de gevangenis hebt gezeten?"
"Nou",
antwoordde de vriend. "Als ik niet in de gevangenis had gezeten, dan was
ik bij jou geweest."
Zo, hebben jullie
er van genoten? Ik hoop van yes!
Ik wens jullie voor straks lekker slapen en morgen weer fluks uit bed.
Het weekend is al
weer bijna voorbij. Morgen moeten velen weer aan de arbeid. Raar toch dat je vrije tijd veel sneller schijnt te gaan dan je arbeidsuren. Hoewel allesrelatief is natuurlijk, want ik ken mensen die thuis harder werken dan voor hun patroon.
En dat vrije tijd ook een dubbel begrip is zullen veel gepensioneerden met me
eens zijn.
Maar voor hen die
moeten gaan werken en vinden dat ze onbegrepen en onderbetaald worden voor hun
prestaties, heb ik dit gebed.
GEBED VAN DE ARBEIDER
IN DE NAAM VAN DE
VADER, DE ZOON EN DE HEILIGE GEEST.
God luister eens naar wat ik u vertel
Het is hier nogal een spel
We werken hier in ploegen
De late en de vroege
We krijgen maar een hele kleine pree
En maar tien minuten voor het WC
Twintig minuten voor de schof
En maar een maandje verlof
Het uur moet ge hier ook al niet vragen
Omdat je hier geen horloge mag dragen
Wel een vals gebit
Omdat dat aan de binnenkant vastzit
We moeten hier werken als een zot
En worden door de directie bedot
We hebben hier wel een paar vakbonden
Maar hun handen zijn ook gebonden
Onze premie die maar steeds verminderd
En er is niemand die dat verhinderd
God kunt U er niets aan doen
Maar wacht niet te lang of we zijn met pensioen
AMEN
Met die feestdag aan het einde van de week, zou ik bijna nog vergeten al mijn blogvrienden een fijn weekend toe te wensen! Ik hoop het dus met deze te hebben goedgemaakt. Ik gooi er nog een boel kusjes tegenaan en zie jullie graag terug volgende week Liefs van Cientje.
Vandaag
15 augustus, OLV Hemelvaartdag, is Moederdag in Antwerpen. Waarom wij
Antwerpenaren Moederdag (Wij noemen het Sainte-Marie of Moederkesdag niet
op de tweede zondag van mei vieren zoals overal elders in het land, weet ik
niet. Maar om te bewijzen dat niet enkel Antwerpenaars tegendraads zijn kan ik
jullie vertellen dat in Engeland Moederdag op de 4e zondag van de
Lente wordt gevierd. Frankrijk viert het op de laatste zondag van mei, tenzij
op die dag Pinksteren valt, dan wordt het de eerste zondag van juni. In Spanje
wordt Moederdag dan weer op de eerste zondag van mei gevierd. Zo zie je maar!
Maar met allen zijn we het er over eens, het is een unieke gelegenheid om de
moeders te verwenen. En met een applausje voor jezelf, dit gedicht voor alle
moeders.
Een
vogel in de wind
een blij en lachend kind,
Moeder, een zorgzaam mens
zonder verlangen, zonder wens!
Geen onderscheid makend
dag en nacht steeds wakend,
Altijd bereid en opgetogen
over fornuis en wieg gebogen!
Je rijkdom zijn wat bloemen
kinderen, die je moeder noemen,
Zij betekenen meer dan goud
omdat je zoveel van hen houdt!
Eenvoudig,moedig en simpel
verdien je vast een wimpel,
Moeder, maar ook zonder
noem ik je een wonder!!!!!!
Geniet volop van deze dag.
Ik wens jullie
alle geluk en voorspoed,
een warm hart, een blije lach.
Rozen mogen U omgeven,
bloemen mooi en zacht.
Ze verspreiden geur in t
leven
en verdrijven alle klacht.
Zonder doornen geen rozen,
is een spreekwoord waar en klein.
Moge er voor u vele rozen
en slechts weinig doornen zijn.
Tijd
is te traag voor hen die wachten, te snel voor hen die vieren, te lang voor hen die rouwen, te kort voor hen die genieten
en een eeuwigheid voor hen die
liefhebben
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
SCHRIJVEN IS EEN MANIER OMTE PRATEN ZONDER ONDERBROKEN TE WORDEN (J.RENARD)