en ziet de blauwe lucht.

Je kijkt verlangend naar boven,

met een diepe zucht.

Ik zou je willen helpen

en met je willen klimmen

en met een stofdoek poetsen

tot ze zullen glimmen.

Dan kom ik naar beneden

met de wolken in mijn hand.

Dan zal ik ze jou geven 

en woon dan maar in wolkenland.

jij bent mijn mijn

en dat het zo

altijd mag zijn

vroeg een buurtje hoe het met haar was.

Och, met die anderhalve meter

is geen kapje nodig, ook geen das.

naar de maand augustus toe.

Want dan is het weer vakantie

en de kinderen roepen: Poeh.

Langzaam kruipen uren

naar die allerlaatste dag.

En dan: Dag juf, dag meester,

met een vriendelijke lach.

Dan is het weer stil

in die grote lege klas.

Stiekem denk je dan nog even

hoe gezellig het toch was.