"Mijmeren" heeft niet de tobberige ernst van "piekeren", niet de argwaan wekkende pretentie van "speculeren", niet het ethische gewicht van "zich bezinnen" en niet de zwaarte van "peinzen", maar het spreekt bijna plechtig zijn eigen ritardando uit en lijkt door  de klank van het woord zelf al aan te duiden wat het wil zijn. 

Uit "Het besef" van Verhoeven

Beschreven in "Beseffen en mijmeren" door Marc van Oostendorp