in het begin weten we nog niets beladen met een rugzak met genen waarin een weg wordt aangegeven wat we zijn,wat wordt verwacht
een eerste verwonderde kijk op de dingen de warmte is anders,de geur komt van buiten er spiegelt een licht,nog niet gewend ogen gaan dicht,dan weer open zo zal het voortaan zijn, elke dag
vier ogen spiegelen zich aan elkaar en dringen binnen herkenbaarheid begint te dagen beelden die lang worden meegedragen na die eerste dag van kijken en zien
het binnenwater wordt ongeweten omgezet in verleden tijd die toekomst leert het is nog vroeg en niets wordt beweerd dan klanken van warmte en lach zo zal het voortaan zijn iedere dag
er wordt een lied gezongen bij ontwaken en voor het slapen ruimte genoeg om zelf te gapen ruimte genoeg voor eigen klanken die iets beduiden wat wenselijk is
ik weet het nog niet een boertje,een hik,een lach gewoon alles doen,alles mag en wordt aanbeden nog voor ik het zag,nog voor het verleden dat nog niet wordt verwacht op deze eerste dag
