voortdurend verras ik mijn vrienden .....en mezelf op facebook. uit de reacties en wisselwerking ontstaat een band het inspireert anderen ook ik leer daar van. voortdurende vernieuwing.
jacquesgedachten geeft een beeld van de beeldwisselingen en variaties op bestaande werken. iedere maand krijgt een nieuw onderwerp. deze maand is het de map diversen
soms is stilte geboden en meer waard dan bazuingeschal,te hoog van de toren. het gaat dan niet om reaktie snelheid,gevatheid of een woordenwaterval maar om het juiste woord dat uit zwijgzaamheid en tijd wordt geboren.in uiterlijkheden gaat het innerlijk verloren.
de gulden regel is dat je nooit meer moet uitgeven dan je zelf verdient. anders loopt het spaak. als je voor een dubbeltje geboren bent ,dan wordt je nooit een kwartje.als je dan een kwartje bent,ben je toch de klos want er is altijd wel een kok te vinden die je appels voor citroenen verkoopt.weg kwartje en terug naar dubbeltje.vroeger had je nog weleens,meestal tijdelijk, een socialistiese kok die heel wat kon bekokstoven voor de onderkant van de samenleving. mensen voelden zich nog verbonden.als een fabriek een goed eigenaar-directeur had die geloofde in zijn werknemers en ze niet op straat zette als het even tegenliep dan.........zong iedereen *morgen gaat het beter *. de mensen wilden vooruit. nu loopt alles achteruit terwijl wel elk bedrijf klein,groter of grootst een omvangrijk aantal managers heeft,al was het maar om niet verder achteruit te lopen.we barsten van de nieuwe betrouwbare titels als ...; raad van bestuur,commissarissen (die krijgen regelmatig een klein beetje commissie) en die mogen af en toe leden van de bedrijfsraad uitnodigen om een liedje te komen zingen.er is ook altijd een voorzitter,een voorzanger ware beter.klinkt wel goed.een voorzitter van de raad van bestuur.er is nooit iemand bij die de raad van bestuur raad moet kunnen geven. zulke aanraders moeten ingehuurd worden per gelegenheid en dat kost heel veel euro's per uur en per man.adviesburo's heet dat.die hebben nog veel meer noten op hun zang maar zijn nooit echt verantwoordelijk als ze vals zingen.ze gaan gewoon weer bij een ander voorzingen.
alles moet effect hebben,de mensen worden beurs van de effecten. of obligaties.een soort gebak a la oublies . het zijn een soort oliebollen die de pan af en toe uitrijzen,dan plotseling niet groter zijn dan een erwt.voor het geld van 1 grote oliebol kun je plotseling duizenden erwten kopen.niemand op de geldwisselkoersbeurzen houdt van erwten maar toch moeten ze allemaal aan de snert. weg kaviaar,weer op de fiets,een tweekamerwonig driehoog achter waarvan 1 kamer bijna vol zit met vergane glorie. waarom schilder ik vandaag met woorden .omdat aan de kleurloosheid van de wensdromen waar miljarden mensen mee worden verleid om rijk te worden als je dit of dat doet geen verf nodig heeft. hooguit om spandoeken mee te maken die allemaal roepen TEGEN.... het PALET rooskleurige misleidingen is uitgedroogt.tot slot de titel van het schilderij....die wordt geschilderd.gewoon een beetje stuivertje wisselen.
de woorden spelen met verborgen gedachten die het zijn omhullen en onkwetsbaar lijken terwijl de ogen leesbaarzijn en gebaren een ander verhaal vertellend dat aandacht vraagt en antwoord op onuitgesproken woorden als een sein
slechts te beluisteren door oren die geen woorden bevatten gerinkel van brekend glas wekt andere verwachtingen wat was zal nooit herhaald worden in dezelfde klanken het traag bewegen van snaren als zonnestralen herhalen woordloze verhalen over zijn en worden als einde van stilstand en waar geluidloos gelachen wordt om de verhalen in de wind wie de tijd vindt tussen koude polen kan niet verdolen in het doel een mens te zijn of ter elfder ure nog te worden zo,n mens hoort niet in horden van verwijt zacht strelen bevroren snaren het lied over terugkeer van de eeuwigheid dat in echo's wordt weggedragen over brekend ijs.
vrijwel ieder dag komen er prenten uit mijn handen die voor zichzelf spreken en waarin ik het leven van alle kanten wil bekijken als door een toverlantaren.prenten als een lied,een schreeuw,een zoeken naar ruimte voor de geest.alles verandert steeds , gaat over in andere vormen
het is opvallend hoeveel mensen gezien willen worden als bewijs dat ze leven en belangrijk zijn. waarvoor belangrijk en wat is belangrijk.antwoord: het feit dat u bestaat,op deze aarde leeft en talrijke dingen kunt doen waar andere mensen iets aan hebben.hoe dan? antwoord: gewoon dat doen waardoor mensen zich bewust kunnen worden van hun eigen vermogens,hoe groot,hoe klein dan ook.forceer jezelf niet waardoor andere gewone menselijke daden niet verdwijnen in b.v. de zucht MEER te willen zijn dan anderen.beter zijn dan anderen hoeft ook niet,wees gewoon mens met aandacht voor grote en kleine noden,simon vinkenoog zei eens * schilder gewoon het tuinhekje van je oudere buurman,is dat gedaan,ga dan een huis verder en plant wat plantjes in een tuin *het was zijn antwoord over het belang en de vernieuwing in de kunsten. wat wil je meenemen als je deze aarde verlaat.....?roem,meesterwerken,onnavolgbare geschriften of filosofie-en.gouden medailles in de sport,een onnoemelijk groot kapitaal,een bewijs dat je een groot mens was.och,je kunt niets meenemen maar gewoon achterlaten wat je was,wat je deed en of nakomende generaties er misschien iets aan hebben of verder aan kunnen werken.was florence nightingale belanrijker dan madame curie of de wijkverpleegster? roosenveld groter dan willem drees of een provo die spreekt op en zeepkistje.wie bepaald wat?er is geen jurie voor het hiernamaals.leef en doe je best,geloof in je grote of kleine mogelijkheden en vooral WEES DE EENVOUD ZELVE. jacques magendans.24 september 2011.
is eenheid nodig onder de mensen eenvoud als weg naar een blanke toekomst het schrijnen wordt vergeten zwarte bladzijden worden uitgegomd om de weg vrij te maken een renaissance in de 21e eeuw een internationale eenheid.
vandaag bouw ik een gedicht voor de toekomst vandaag schrijf ik een toren voor de vrede met ijzeren letters gehouwen in wit marmeren blokken de spotvogel in mij wordt vervangen door een jonge duif die helder afsteekt tegen marmeren blokken
een ragfijn koperdraad houdt de blokken aaneen bronzen blokken bewogen door windstilte luiden het ik-tijdperk uit
de aarde wordt weer koel onder baäl barrevoetse kinderen met zwartgoud haar spelen in stromen die uit de marmerberg trapsgewijs naar beneden glinsteren
een hartvormige vijver een zwarte en een witte zwaan dartelende vissen in een opkomende gouden zon
vandaag zing ik een lied vanuit de onpeilbare ruimte van het innerlijk
vandaag en morgen
jacques magendans 11 februari 1982 (gedicht bij de toren voor de vrede)
in het begin weten we nog niets beladen met een rugzak met genen waarin een weg wordt aangegeven wat we zijn,wat wordt verwacht
een eerste verwonderde kijk op de dingen de warmte is anders,de geur komt van buiten er spiegelt een licht,nog niet gewend ogen gaan dicht,dan weer open zo zal het voortaan zijn, elke dag
vier ogen spiegelen zich aan elkaar en dringen binnen herkenbaarheid begint te dagen beelden die lang worden meegedragen na die eerste dag van kijken en zien
het binnenwater wordt ongeweten omgezet in verleden tijd die toekomst leert het is nog vroeg en niets wordt beweerd dan klanken van warmte en lach zo zal het voortaan zijn iedere dag
er wordt een lied gezongen bij ontwaken en voor het slapen ruimte genoeg om zelf te gapen ruimte genoeg voor eigen klanken die iets beduiden wat wenselijk is
ik weet het nog niet een boertje,een hik,een lach gewoon alles doen,alles mag en wordt aanbeden nog voor ik het zag,nog voor het verleden dat nog niet wordt verwacht op deze eerste dag
rust roest niet ,een oude spreuk op een delftsblauw wandbordje . het omgekeerde is ook waar..roest rust niet voordat het uitgewerkt is en opgenomen in aarde. een oud paardje,gemaakt van ijzer,stond tijdenlang in de tuin te vergaan ,er vielen gaten in het plaatijzer ,de kleuren werden prachtig , zo tijdloos zonder verf of rode menie. een uitdaging ,even op de foto gezet en naar de computer overgebracht.aan het werk als een spel met roest.
het resultaat roest niet meer , kijk maar...jacques.m.
een wandeling als in een onbekend oerwoud ,ieder pad moet zelf worden gebaand met de eerste stappen. gedachtenbeelden doemen op , vragen om vorm en inhoud als een dialoog .op mijn tocht in de virtuele wereld raap ik steeds weer andere beelden op die mij om een of andere wijze hebben geboeid. ik sla ze op met te bedoeling ze te laten groeien tot dat wat ik nu nog niet ken . later krijg ik de beelden weer voor ogen en kies.de keuze van een moment. daarmee ga ik aan het werk , of beter gezegd ,IK SPEEL. regelmatig zie ik wat terug met verwondering en kijk wat het me NU te zeggen heeft .alles is anders en alles is dat wat nog niet was.autonoom. kleur en vorm veranderen,inhoud en spanning roepen nieuwe projekties op in een eindeloze opeenvolging van mogelijkheden . het een komt voort uit het andere.....
dan kan ik ze niet versturen,moet terug en dan is mijn tekst verdwenen en niet terug te halen. even teleurgesteld (mooier woord dan balen) en begin ik opnieuw want schrijven is gewoon erg fijn om te doen . nu maar een afbeelding bij het voorgaande bericht...j.m.
