een wandeling als in een onbekend oerwoud ,ieder pad moet zelf worden gebaand met de eerste stappen. gedachtenbeelden doemen op , vragen om vorm en inhoud als een dialoog .op mijn tocht in de virtuele wereld raap ik steeds weer andere beelden op die mij om een of andere wijze hebben geboeid. ik sla ze op met te bedoeling ze te laten groeien tot dat wat ik nu nog niet ken . later krijg ik de beelden weer voor ogen en kies.de keuze van een moment. daarmee ga ik aan het werk , of beter gezegd ,IK SPEEL. regelmatig zie ik wat terug met verwondering en kijk wat het me NU te zeggen heeft .alles is anders en alles is dat wat nog niet was.autonoom. kleur en vorm veranderen,inhoud en spanning roepen nieuwe projekties op in een eindeloze opeenvolging van mogelijkheden . het een komt voort uit het andere.....
dan kan ik ze niet versturen,moet terug en dan is mijn tekst verdwenen en niet terug te halen. even teleurgesteld (mooier woord dan balen) en begin ik opnieuw want schrijven is gewoon erg fijn om te doen . nu maar een afbeelding bij het voorgaande bericht...j.m.
je chante speelde ik,three coins in the fountain,I love PARIS in the springtime ,j attendrai,toujours dans la nuit ,look fot the silver lining when ever a cloud appears in the in the blue, wo sind al die blume hin ? ach,een hoofd vol met duizenden liedjes die ik speelde in restaurants,op feesten,op straat of gewoon thuis,op trouwerijen,bij afscheid van burgemeesters of opening voor een nieuwe hogeschool.op carnaval of heel stil voor iemand die triest was...ergens.een uitgegroeide hobby .? nee,meer de liefde voor muziek in al haar vormen .als ik ergens een piano zag staan begonnen mijn vingers al te bewegen. 1 maal.in portugal speelde ik in een restaurant met vooral engelse bezoekers tijdens het kerst-maal.helemaal verkleed als SANTA CLAUS. was een traditie daar en voor mij een vreemde verrassing. wat is er mooier dan liedjes zingen,mee neurien ,luisteren in welke stemming dan ook of welke plaats dan ook. maakt blij,triestheid kan wijken en rust oproepen. zijn er zingende psychiaters, zo niet,jammer. kun je nog zingen,zing dan mee......
is het werkelijk de tweede RENAISSANCE ? of gewoon het verschil tussen eb en vloed . misschien een tijdsverschijnsel zoals the ROARING TWENTIES,gevolgd door het ineenstorten van de beurs van NEWYORK. Het is afscheid van een periode waarin de mens geen mens meer kon zijn,aangekondigd door extravagante uiterlijkheden. het kwam voort uit het gevoel,het innerlijk en kreeg pas geleidelijk aan vorm.vrouwen tooiden zich op haar allermooist,alles scheen te kunnen en de gevestigde orde maakte zich zorgen. de boekdrukkunst als spil om uiting te geven aan de ommekeer.
voor de krach van 1929 werd het aangekondigd tijdens the roaring twenties. pracht en praal,uitzonderlijke mode,de charleston bracht de mensen in beweging. daarna de KLAP die de handel en het bedrijfsleven en vooral HET GROTE GRAAIEN naar snelle winsten op de beurzen ineen deed storten.millioenen werkelozen over de hele wereld,honger.misere en werkverschaffing.er was geen zekerheid meer.berichten vlogen over de hele wereld, noodoplossingen werden bedacht als werkverschaffing,stempelen voor een sociale uitkering. mijn vader liep in rotterdam maandenlang naar werk te zoeken,hoewel hij als meubelmaker bij hofleverancier PANDER had gewerkt.
de televisie verscheen,de computer , eerst groot genoeg om een hele zaal te vullen.nu spelen kinderen over de hele wereld met zakcomputertjes die veel meer kunnen dan de grootste computers uit de beginperiode. de televisie tijdens vietnam. op een bijeenkomst in DRONTEN,over de rol van de media,toen nog radioverenigingen begin zeventiger jaren . onder de titel *wat doen die jongens inhilversum eigenlijk * ?????, was mijn bijdrage " see your own son die on the battlefield,iets wat ouders in de verenigde staten echt was overkomen .
nu is het heel gewoon iedere dag geconfronteerd te worden met veel aangrijpender beelden op t.v.,in de kranten.
geld is geen ruilmiddel meer maar een machtsmiddel,terwijl de waarde ervan steeds vermindert en ik zou bijna zeggen gelukkig. hele landen lijken failliet te gaan,de GROTEN,proberen de helpende hand toe te steken,omdat ze anders zelf ten onder gaan . zij zelf hebben meer schulden dan hun eigen totale jaaromzet en produktie.
ondertussen leven milliarden mensen op de grens of onder de armoedegrens .
het was op de zevende biennale te KASSEL dat ik de tweede renaissance aankondigde en daar met de duitse kunstenaar JOSEPH BUYS en alle aanwezigen op zijn open universiteit van gedachten wisselde over de onderwerpen wereld,televisie en de opkomst van de computer. wat zou dat voor de wereld betekenen ? in een klein boekje had ik de grote lijnen genoteerd en legde uit wat ik bedoelde. daarna schreef buys in dat boekje *WIR HABEN DIE ZWEITE RENAISSANCE SCHON IN BEWEGUNG GEBRACHT *. De nederlandse ZERO kunstenaar ondertekende met de zin ' KOM MAAR BIJ MIJ WANNER JE HEM WEER WILD OPHEFFEN *
kunstenaars werken niet alleen in hun ateliers sinds tijden , ze zijn ook zeer betrokken bij wat er gebeurt met en in de wereld .musici schrijven aangrijpende muziek en songs,theater en straattheatergroepen geven er vorm aan of klagen aan , schrijvers en dichters geven vorm aan hun gedachten en jongeren met hun graffiti .niemand kan er nog onderuit. een duitse schlager heeft de tekst * DARUM GEHT DIE WELT NICHT UNTER *
omdat er nog zoveel weldenkende mensen zijn in onze unieke wereld,van werklozen,huisvaders ,moeders,wetenschappers en jongeren , geleerden en onderwijzers,arbeiders en boeren tot U en ik. voor mij is het aanleiding me te uiten in beelden en prenten ,zoals zovelen voor mij.
jacques magendans ( geboren 30 september 1932 te arnhem )
de woorden roepen beelden op voor ieder eigen normen en ongeschreven vluchtig kiezen wij de vormen spelend met begrippen met wikken en met wegen vervaagt het beeld dat het eerst werd ingegeven
het beeld staat daar , gedachte in klei,steen,glas of brons of vierkant hout vatbaar voor beleving een dans,een troost,een storm,een stilte een lach die zoekt naar echo,s niemand vraagt ,wat stelt het voor ? met gedachten omgeven stil .........
Soms schieten woorden te kort om uiting te geven aan dankbaarheid. wat dan ? een zucht van zoeken,een virtuele bos bloemen,een melodie of een gedicht?
dit laatste spreekt me wel aan. een gedicht uit een bundel die ik in 1980 schreef'geinspireerd door het gedicht velperplein van JAN GRESHOF. Het is velperplein 5,geschreven 22 october1980
een droom is snel verdroomd en tijd is snel versleten nog even duurt herinnering daarna zal niemand weten ! eengril , een kreet ,een ademtocht een luis'rijk plein is snel verkocht tijd niet te achterhalen een onbezonnen maatschappij ze leve blij ,ze leve vrij de zesmillioenste wagen helpt de laatste mens vervagen.
verscheurd,ontwricht,het evenwicht waar toch gedachten blijven herinneringen aan weleer aan deinende massa's lijven.
een kinderhand betast een knuist vertrouwd kijkt op het kind een bloemenkar ,een muzikant ach nee het is slechts wind de torenklok in ongebruik wijst nog het laatste uur maar acht ,het was ook maar een droom een schaduw op een muur.
jacques magendans....
uit : veertien gedichten over het velperplein (arnhem)
