de woorden spelen met verborgen gedachten die het zijn omhullen en onkwetsbaar lijken terwijl de ogen leesbaarzijn en gebaren een ander verhaal vertellend dat aandacht vraagt en antwoord op onuitgesproken woorden als een sein
slechts te beluisteren door oren die geen woorden bevatten gerinkel van brekend glas wekt andere verwachtingen wat was zal nooit herhaald worden in dezelfde klanken het traag bewegen van snaren als zonnestralen herhalen woordloze verhalen over zijn en worden als einde van stilstand en waar geluidloos gelachen wordt om de verhalen in de wind wie de tijd vindt tussen koude polen kan niet verdolen in het doel een mens te zijn of ter elfder ure nog te worden zo,n mens hoort niet in horden van verwijt zacht strelen bevroren snaren het lied over terugkeer van de eeuwigheid dat in echo's wordt weggedragen over brekend ijs.
