de gulden regel is dat je nooit meer moet uitgeven dan je zelf verdient. anders loopt het spaak. als je voor een dubbeltje geboren bent ,dan wordt je nooit een kwartje.als je dan een kwartje bent,ben je toch de klos want er is altijd wel een kok te vinden die je appels voor citroenen verkoopt.weg kwartje en terug naar dubbeltje.vroeger had je nog weleens,meestal tijdelijk, een socialistiese kok die heel wat kon bekokstoven voor de onderkant van de samenleving. mensen voelden zich nog verbonden.als een fabriek een goed eigenaar-directeur had die geloofde in zijn werknemers en ze niet op straat zette als het even tegenliep dan.........zong iedereen *morgen gaat het beter *. de mensen wilden vooruit. nu loopt alles achteruit terwijl wel elk bedrijf klein,groter of grootst een omvangrijk aantal managers heeft,al was het maar om niet verder achteruit te lopen.we barsten van de nieuwe betrouwbare titels als ...; raad van bestuur,commissarissen (die krijgen regelmatig een klein beetje commissie) en die mogen af en toe leden van de bedrijfsraad uitnodigen om een liedje te komen zingen.er is ook altijd een voorzitter,een voorzanger ware beter.klinkt wel goed.een voorzitter van de raad van bestuur.er is nooit iemand bij die de raad van bestuur raad moet kunnen geven. zulke aanraders moeten ingehuurd worden per gelegenheid en dat kost heel veel euro's per uur en per man.adviesburo's heet dat.die hebben nog veel meer noten op hun zang maar zijn nooit echt verantwoordelijk als ze vals zingen.ze gaan gewoon weer bij een ander voorzingen.
alles moet effect hebben,de mensen worden beurs van de effecten. of obligaties.een soort gebak a la oublies . het zijn een soort oliebollen die de pan af en toe uitrijzen,dan plotseling niet groter zijn dan een erwt.voor het geld van 1 grote oliebol kun je plotseling duizenden erwten kopen.niemand op de geldwisselkoersbeurzen houdt van erwten maar toch moeten ze allemaal aan de snert. weg kaviaar,weer op de fiets,een tweekamerwonig driehoog achter waarvan 1 kamer bijna vol zit met vergane glorie. waarom schilder ik vandaag met woorden .omdat aan de kleurloosheid van de wensdromen waar miljarden mensen mee worden verleid om rijk te worden als je dit of dat doet geen verf nodig heeft. hooguit om spandoeken mee te maken die allemaal roepen TEGEN.... het PALET rooskleurige misleidingen is uitgedroogt.tot slot de titel van het schilderij....die wordt geschilderd.gewoon een beetje stuivertje wisselen.
de woorden spelen met verborgen gedachten die het zijn omhullen en onkwetsbaar lijken terwijl de ogen leesbaarzijn en gebaren een ander verhaal vertellend dat aandacht vraagt en antwoord op onuitgesproken woorden als een sein
slechts te beluisteren door oren die geen woorden bevatten gerinkel van brekend glas wekt andere verwachtingen wat was zal nooit herhaald worden in dezelfde klanken het traag bewegen van snaren als zonnestralen herhalen woordloze verhalen over zijn en worden als einde van stilstand en waar geluidloos gelachen wordt om de verhalen in de wind wie de tijd vindt tussen koude polen kan niet verdolen in het doel een mens te zijn of ter elfder ure nog te worden zo,n mens hoort niet in horden van verwijt zacht strelen bevroren snaren het lied over terugkeer van de eeuwigheid dat in echo's wordt weggedragen over brekend ijs.
vrijwel ieder dag komen er prenten uit mijn handen die voor zichzelf spreken en waarin ik het leven van alle kanten wil bekijken als door een toverlantaren.prenten als een lied,een schreeuw,een zoeken naar ruimte voor de geest.alles verandert steeds , gaat over in andere vormen
het is opvallend hoeveel mensen gezien willen worden als bewijs dat ze leven en belangrijk zijn. waarvoor belangrijk en wat is belangrijk.antwoord: het feit dat u bestaat,op deze aarde leeft en talrijke dingen kunt doen waar andere mensen iets aan hebben.hoe dan? antwoord: gewoon dat doen waardoor mensen zich bewust kunnen worden van hun eigen vermogens,hoe groot,hoe klein dan ook.forceer jezelf niet waardoor andere gewone menselijke daden niet verdwijnen in b.v. de zucht MEER te willen zijn dan anderen.beter zijn dan anderen hoeft ook niet,wees gewoon mens met aandacht voor grote en kleine noden,simon vinkenoog zei eens * schilder gewoon het tuinhekje van je oudere buurman,is dat gedaan,ga dan een huis verder en plant wat plantjes in een tuin *het was zijn antwoord over het belang en de vernieuwing in de kunsten. wat wil je meenemen als je deze aarde verlaat.....?roem,meesterwerken,onnavolgbare geschriften of filosofie-en.gouden medailles in de sport,een onnoemelijk groot kapitaal,een bewijs dat je een groot mens was.och,je kunt niets meenemen maar gewoon achterlaten wat je was,wat je deed en of nakomende generaties er misschien iets aan hebben of verder aan kunnen werken.was florence nightingale belanrijker dan madame curie of de wijkverpleegster? roosenveld groter dan willem drees of een provo die spreekt op en zeepkistje.wie bepaald wat?er is geen jurie voor het hiernamaals.leef en doe je best,geloof in je grote of kleine mogelijkheden en vooral WEES DE EENVOUD ZELVE. jacques magendans.24 september 2011.
is eenheid nodig onder de mensen eenvoud als weg naar een blanke toekomst het schrijnen wordt vergeten zwarte bladzijden worden uitgegomd om de weg vrij te maken een renaissance in de 21e eeuw een internationale eenheid.
vandaag bouw ik een gedicht voor de toekomst vandaag schrijf ik een toren voor de vrede met ijzeren letters gehouwen in wit marmeren blokken de spotvogel in mij wordt vervangen door een jonge duif die helder afsteekt tegen marmeren blokken
een ragfijn koperdraad houdt de blokken aaneen bronzen blokken bewogen door windstilte luiden het ik-tijdperk uit
de aarde wordt weer koel onder baäl barrevoetse kinderen met zwartgoud haar spelen in stromen die uit de marmerberg trapsgewijs naar beneden glinsteren
een hartvormige vijver een zwarte en een witte zwaan dartelende vissen in een opkomende gouden zon
vandaag zing ik een lied vanuit de onpeilbare ruimte van het innerlijk
vandaag en morgen
jacques magendans 11 februari 1982 (gedicht bij de toren voor de vrede)
in het begin weten we nog niets beladen met een rugzak met genen waarin een weg wordt aangegeven wat we zijn,wat wordt verwacht
een eerste verwonderde kijk op de dingen de warmte is anders,de geur komt van buiten er spiegelt een licht,nog niet gewend ogen gaan dicht,dan weer open zo zal het voortaan zijn, elke dag
vier ogen spiegelen zich aan elkaar en dringen binnen herkenbaarheid begint te dagen beelden die lang worden meegedragen na die eerste dag van kijken en zien
het binnenwater wordt ongeweten omgezet in verleden tijd die toekomst leert het is nog vroeg en niets wordt beweerd dan klanken van warmte en lach zo zal het voortaan zijn iedere dag
er wordt een lied gezongen bij ontwaken en voor het slapen ruimte genoeg om zelf te gapen ruimte genoeg voor eigen klanken die iets beduiden wat wenselijk is
ik weet het nog niet een boertje,een hik,een lach gewoon alles doen,alles mag en wordt aanbeden nog voor ik het zag,nog voor het verleden dat nog niet wordt verwacht op deze eerste dag
rust roest niet ,een oude spreuk op een delftsblauw wandbordje . het omgekeerde is ook waar..roest rust niet voordat het uitgewerkt is en opgenomen in aarde. een oud paardje,gemaakt van ijzer,stond tijdenlang in de tuin te vergaan ,er vielen gaten in het plaatijzer ,de kleuren werden prachtig , zo tijdloos zonder verf of rode menie. een uitdaging ,even op de foto gezet en naar de computer overgebracht.aan het werk als een spel met roest.
het resultaat roest niet meer , kijk maar...jacques.m.
een wandeling als in een onbekend oerwoud ,ieder pad moet zelf worden gebaand met de eerste stappen. gedachtenbeelden doemen op , vragen om vorm en inhoud als een dialoog .op mijn tocht in de virtuele wereld raap ik steeds weer andere beelden op die mij om een of andere wijze hebben geboeid. ik sla ze op met te bedoeling ze te laten groeien tot dat wat ik nu nog niet ken . later krijg ik de beelden weer voor ogen en kies.de keuze van een moment. daarmee ga ik aan het werk , of beter gezegd ,IK SPEEL. regelmatig zie ik wat terug met verwondering en kijk wat het me NU te zeggen heeft .alles is anders en alles is dat wat nog niet was.autonoom. kleur en vorm veranderen,inhoud en spanning roepen nieuwe projekties op in een eindeloze opeenvolging van mogelijkheden . het een komt voort uit het andere.....
dan kan ik ze niet versturen,moet terug en dan is mijn tekst verdwenen en niet terug te halen. even teleurgesteld (mooier woord dan balen) en begin ik opnieuw want schrijven is gewoon erg fijn om te doen . nu maar een afbeelding bij het voorgaande bericht...j.m.
je chante speelde ik,three coins in the fountain,I love PARIS in the springtime ,j attendrai,toujours dans la nuit ,look fot the silver lining when ever a cloud appears in the in the blue, wo sind al die blume hin ? ach,een hoofd vol met duizenden liedjes die ik speelde in restaurants,op feesten,op straat of gewoon thuis,op trouwerijen,bij afscheid van burgemeesters of opening voor een nieuwe hogeschool.op carnaval of heel stil voor iemand die triest was...ergens.een uitgegroeide hobby .? nee,meer de liefde voor muziek in al haar vormen .als ik ergens een piano zag staan begonnen mijn vingers al te bewegen. 1 maal.in portugal speelde ik in een restaurant met vooral engelse bezoekers tijdens het kerst-maal.helemaal verkleed als SANTA CLAUS. was een traditie daar en voor mij een vreemde verrassing. wat is er mooier dan liedjes zingen,mee neurien ,luisteren in welke stemming dan ook of welke plaats dan ook. maakt blij,triestheid kan wijken en rust oproepen. zijn er zingende psychiaters, zo niet,jammer. kun je nog zingen,zing dan mee......
is het werkelijk de tweede RENAISSANCE ? of gewoon het verschil tussen eb en vloed . misschien een tijdsverschijnsel zoals the ROARING TWENTIES,gevolgd door het ineenstorten van de beurs van NEWYORK. Het is afscheid van een periode waarin de mens geen mens meer kon zijn,aangekondigd door extravagante uiterlijkheden. het kwam voort uit het gevoel,het innerlijk en kreeg pas geleidelijk aan vorm.vrouwen tooiden zich op haar allermooist,alles scheen te kunnen en de gevestigde orde maakte zich zorgen. de boekdrukkunst als spil om uiting te geven aan de ommekeer.
voor de krach van 1929 werd het aangekondigd tijdens the roaring twenties. pracht en praal,uitzonderlijke mode,de charleston bracht de mensen in beweging. daarna de KLAP die de handel en het bedrijfsleven en vooral HET GROTE GRAAIEN naar snelle winsten op de beurzen ineen deed storten.millioenen werkelozen over de hele wereld,honger.misere en werkverschaffing.er was geen zekerheid meer.berichten vlogen over de hele wereld, noodoplossingen werden bedacht als werkverschaffing,stempelen voor een sociale uitkering. mijn vader liep in rotterdam maandenlang naar werk te zoeken,hoewel hij als meubelmaker bij hofleverancier PANDER had gewerkt.
de televisie verscheen,de computer , eerst groot genoeg om een hele zaal te vullen.nu spelen kinderen over de hele wereld met zakcomputertjes die veel meer kunnen dan de grootste computers uit de beginperiode. de televisie tijdens vietnam. op een bijeenkomst in DRONTEN,over de rol van de media,toen nog radioverenigingen begin zeventiger jaren . onder de titel *wat doen die jongens inhilversum eigenlijk * ?????, was mijn bijdrage " see your own son die on the battlefield,iets wat ouders in de verenigde staten echt was overkomen .
nu is het heel gewoon iedere dag geconfronteerd te worden met veel aangrijpender beelden op t.v.,in de kranten.
geld is geen ruilmiddel meer maar een machtsmiddel,terwijl de waarde ervan steeds vermindert en ik zou bijna zeggen gelukkig. hele landen lijken failliet te gaan,de GROTEN,proberen de helpende hand toe te steken,omdat ze anders zelf ten onder gaan . zij zelf hebben meer schulden dan hun eigen totale jaaromzet en produktie.
ondertussen leven milliarden mensen op de grens of onder de armoedegrens .
het was op de zevende biennale te KASSEL dat ik de tweede renaissance aankondigde en daar met de duitse kunstenaar JOSEPH BUYS en alle aanwezigen op zijn open universiteit van gedachten wisselde over de onderwerpen wereld,televisie en de opkomst van de computer. wat zou dat voor de wereld betekenen ? in een klein boekje had ik de grote lijnen genoteerd en legde uit wat ik bedoelde. daarna schreef buys in dat boekje *WIR HABEN DIE ZWEITE RENAISSANCE SCHON IN BEWEGUNG GEBRACHT *. De nederlandse ZERO kunstenaar ondertekende met de zin ' KOM MAAR BIJ MIJ WANNER JE HEM WEER WILD OPHEFFEN *
kunstenaars werken niet alleen in hun ateliers sinds tijden , ze zijn ook zeer betrokken bij wat er gebeurt met en in de wereld .musici schrijven aangrijpende muziek en songs,theater en straattheatergroepen geven er vorm aan of klagen aan , schrijvers en dichters geven vorm aan hun gedachten en jongeren met hun graffiti .niemand kan er nog onderuit. een duitse schlager heeft de tekst * DARUM GEHT DIE WELT NICHT UNTER *
omdat er nog zoveel weldenkende mensen zijn in onze unieke wereld,van werklozen,huisvaders ,moeders,wetenschappers en jongeren , geleerden en onderwijzers,arbeiders en boeren tot U en ik. voor mij is het aanleiding me te uiten in beelden en prenten ,zoals zovelen voor mij.
jacques magendans ( geboren 30 september 1932 te arnhem )
de woorden roepen beelden op voor ieder eigen normen en ongeschreven vluchtig kiezen wij de vormen spelend met begrippen met wikken en met wegen vervaagt het beeld dat het eerst werd ingegeven
het beeld staat daar , gedachte in klei,steen,glas of brons of vierkant hout vatbaar voor beleving een dans,een troost,een storm,een stilte een lach die zoekt naar echo,s niemand vraagt ,wat stelt het voor ? met gedachten omgeven stil .........
Soms schieten woorden te kort om uiting te geven aan dankbaarheid. wat dan ? een zucht van zoeken,een virtuele bos bloemen,een melodie of een gedicht?
dit laatste spreekt me wel aan. een gedicht uit een bundel die ik in 1980 schreef'geinspireerd door het gedicht velperplein van JAN GRESHOF. Het is velperplein 5,geschreven 22 october1980
een droom is snel verdroomd en tijd is snel versleten nog even duurt herinnering daarna zal niemand weten ! eengril , een kreet ,een ademtocht een luis'rijk plein is snel verkocht tijd niet te achterhalen een onbezonnen maatschappij ze leve blij ,ze leve vrij de zesmillioenste wagen helpt de laatste mens vervagen.
verscheurd,ontwricht,het evenwicht waar toch gedachten blijven herinneringen aan weleer aan deinende massa's lijven.
een kinderhand betast een knuist vertrouwd kijkt op het kind een bloemenkar ,een muzikant ach nee het is slechts wind de torenklok in ongebruik wijst nog het laatste uur maar acht ,het was ook maar een droom een schaduw op een muur.
jacques magendans....
uit : veertien gedichten over het velperplein (arnhem)
