sta precies in het centrum tussen vier windstreken als was de aarde ledig en stil
als een tuin vol mogelijkheden en beloften waar eerlijkheid bloeit in alle kleuren die van dag tot dag uur na uur veranderen met de sterke buigzaamheid van riet een tuin waar zacht in wordt gelachen om de schoonheid die men ziet
op verre afstand woest de zee die plotseling kabbelt als een beek iets wat bij mensen o zo moeilijk leek wat is de menselijke natuur liefdevol,haatdragend,vrolijk of zuur en nog zo veel andere woorden die me soms te min waren vaak echt bekoorden
op weg zijn langs een spoor dat later bekend wordt langs de zijlijnen van de stap gezien door de ogen en vastgelegd in herinnering
een innerlijke stem zegt me hier was ik al eerder die boom herken ik aan de tekening van tronk en stam
als een film die ontwikkeld wordt waarvan je de afloop hebt onthouden de zon staat nu daar in het westen is geen nieuws in het oosten wijzen tekens veranderingen aan die ongelijk verdeeld zijn zelfs bij het licht van de maan
vervolg de weg ver weg van het gevoel de middelen schijnen aanwezig te ontsnappen aan het gewoel dat ik machteloos verwerp schiet op schiet met scherpe woorden geladen met mededogen zoals de kogel door de kerk
ik werk al eeuwenlang met begrippen die be-ogen dat alles anders kan dan ooit gedacht en smacht naar uitkomst van verlies van macht en winstbejag
de tocht is lang de stappen worden zichtbaar in de verte wordt het licht in jaren hoe breng je mensen tot bedaren zo veracht ver-on-achtzaam niets op lange duur streef uur na uur op aarde naar wat je in je allereerste uur ontwaarde
woorden woorden doorkruisen de lucht als bliksemschichten het oor raakt verstopt door decibellen en het tempo verstopt de trommelvliezen de trommelaars breken en lans voor verstaanbaarheid gaan over op brushes en een wals
begrip komt boven als na een duik in de diepzee druppels worden afgeschud en begrepen het klinkt als een warm bad in een golfslagbad klanken worden omgezet liedvorm de scherpe kanten worden weggeveegd met stoffer en blikken van verstandhouding
een violist speelt en raakt de juiste snaar op weg naar de finale woord ik hoor je
herdenking na 100 jaar 1914-1918,met composities door nederlandse componisten
1914-1918 herdenking.
vandaag mijn vleugels uitgeslagen naar de VPRO om de opzet van de herdenking van het begin van de eerste wereldoorlog vorm te geven door middel van composities van nederlandse componisten en jazz-componisten,de brief gestuurd naar vera vingerhoeds,vpro redactie en gevraagd aandacht te besteden aan dit gegeven.jammer genoeg zitten we midden in een bezuinigingstijd,maar wie weet is her volgend jaar al rooskleuriger.het is mogelijk dat ook andere kunstdiciplines( wat een rare uitdruk- king) kunnen inhaken,misschien wel wereldwijd , zoals dans,beeldende kunst,videokunst en theater,b.v.mochten er personen of organisaties willen inspringen reageer dan s,v,p.u kunt mij ook bereiken op jacques.kunst@hotmail.com
dit is het even voor vandaag en ga ik schilderen op mijn computer, fijne dag en groeten.
kijk daar eens,waarom? er gebeurt iets,heb je dat niet gezien? ik zag het al uit de verte. nou,dat is knap,dat heb je goed gezien,wat zag je nu eigenlijk? een groep dansers in de wolken en tegelijk vloog er een vogel voorbij,wat zag jij? ik...ik keek op mijn horloge en zag de tijd. kun je de tijd dan zien,wat van kleur heeft de tijd?de tijd heeft geen kleur,die is doorzichtig. wat saai toch.kunnen we nog een kwartiertje kijken? ja,dat is goed,ik bel even dat we wat later komen.
*soms vind ik het heerlijk om zomaar wat te schrijven en te kijken wat er gebeurt*
