wil ik extra bij de groep cultuur maar kan er niet bijkomen.ik voel me net een leerling klokkenmaker die de klk uit zijn handen laat vallen en alle radertjes liggen uit elkaar over de grond verspreid voordat ik ze allemaal in mijn hoofd heb.nou maar zien of de rest het wel doet.als er een afbeelding verschijnt is dat gelukkig okay.
het is er echt zo'n dag voor,even terugkijken wat er was,hoe er gewerkt is en wat het nu voor me betekend. zoiets als iedere traptrede een waardering toekennen zonder te struikelen.wat gemaakt is omstreeks 1962. een gebouw dat nooit een gebouw zal worden,eigenlijk wel jammer maar gelukkig bestaat de foto nog.gemaakt in mijn eerste atelier,even een slik en dan denk ik,er kwamen nog zeventien ateliers na. dus gewoon kijken,
net heb ik een stuk geschreven op de site de spijkerbuurt te arnhem,een open site voor herinneringen en wetenswaardigheden.het ging over jan cremer naar aanleiding van een onderzoek naar bekende personen die in de spijkerbuurt hebben gewoond en gewerkt.mijn bijdrage gaat over jan cremer en herman brood.twee jongeren toen,die de kunst nieuw leven inbliezen en terecht hun plaats hebben gekregen in de nederlandse kunst en literatuur.met jan cremer samen waren we ooit,half vijftiger jaren,figurant in het beroemde toneelstuk the prince en de showgirl waarin kees brusse the prince was en annie de lange de showgirl.het stuk werd gespeeld door toneelgroep theater met geweldig succes. herman brood speelde in 1965 met zijn eerste groep moans twee keer in mijn kunstenaarssocieteit de kameleon aan de lutherse straat 18 te arnhem en was het eerste eigentijdse cafe aan de korenmarkt. de eerste keer speelde herman op onze jazzpiano,de tweede keer op een electrisch orgeltje met pianoklanken. wat mij zo boeit in de kunst is de plotselinge ontmoeting met vaak zeer jonge artisten en hoe zij kunnen uitgroeien door een opvallende en vernieuwende bijdrage in de kunstwereld en hoeveel zij uiteindelijk daarmee betekenen voor de bevolking.
