geluk gewenst eddie en micky doorenbos met jullie biografie en mijlpaal
was erg verheugd jullie artikel in de krant te lezen de tijden veranderen maar jullie beeld staat gegrift in mijn herinneringen,veel geluk voor de toekomst,jacques magendans. zutphen.
op zaterdag 23 juli kreeg ik een gratis krant in de brievenbus,sloeg hem open en keek in het gezicht van EDDIE DOORENBOS en MICKY. Er ging een schok van emotie door me heen en meteen,nog voor ik de inhoud van het artikel had ingekeken kwamen beelden uit 1966-1977 naar boven , DE KLOK DRAAIDE BLIKSEMSNEL MEER DAN EEN HALVE EEUW TERUG. De naam TORREMOLINOS kwam boven,namen schoten door elkaar, la CARIHUELA , the SHAKESPEARE INN, the FAT BLACK PUSSYCAT, de BAJONDILLO. de NOGALERA, de nachtclub van PIA BECK daar en de DOUBLE DUTCH. Ik werd heen en weer geslingerd tussen al de etablissementen van torremol,de buitenlanders die daar vertoefden,de ieren,de engelsen en amerikanen. de tijden van HEMMINGWAY leken te zijn teruggekeerd. Stammen hout kwamen aandrijven met de vloed,ik zette er mijn houtgudsen in en er ontstonden beelden aan het strand ,schilderde het heldere licht van andalusia in de patio met voornamelijk WIT. Eddie en Micky liepen rond met mappen vol door EDDY geschilderde dorps-taferelen,felle kleuren en donkere lijnen,de zee,palmen en boven alles de stralende ZON. We draaiden in kringetjes,kwamen elkaar tegen op de voeder en drinkplaatsen en genoten van elkaar en de vrijheid. Soms gebeurde ons iets dat ook in holland werd gedaan en in spanje kon gebeuren....... Wij dansten in februari de polonaise bij PIA BECK, dronken oranjebitter om de ge-capitonneerde STEINWAY om de geboorte van de kroonprins te vieren. de polonaise werd geleid door Hans Boskamp,toneelspeler en voetballer. Nu,inmiddels 54 jaar geleden liepen eddy en micky als onafscheidelijke jonggeliefden hand in hand over de pleintjes van torremolinos.Het laatst had ik hem gezien in Zwolle met de MILLERS tijdens een parkconcert.eddy stond op het podium en na een song keek hij me aan en stak entoesiast zijn arm op,glansde en zwaaide naar me,de herkenning van mooie tijden. nu is zijn biographie uit ,bekeek en beluisterde zijn oude video-opnames en filmpjes etrwijl ik de klok weer vooruitzette. 1966-2011.mooie getallen. jacques magendans.
zoek mijn weg in de kunstkijkerwereld sinds gisteren
stel je voor geachte kijkers.....je hebt iets te bieden dat vrijwel uniek is en je wilt zoveel mogelijk mensen daarmee kennis laten maken. of kort...je wilt gezien worden door je kunstwerken. het gaat er niet om dat je de kunstmarkt op wilt , nee , het is het verhaal dat laat zien dat je op latere leeftijd nog heel intens bezig kunt zijn met de werken die je bijna dagelijks maakt. om beter kennis te kunnen maken ;mijn geboortejaar is 1932,dus net voor het jaar van de putch bij onze oosterburen. de maand is september,dag 30. het is als ik er over nadenk een beetje bevreemdend dat de wereld-en persoonlijke geschiedenis nu al zeventig jaar mijn domein zijn.veel momenten en ervaringen in de zeven decennia zijn zijn startpunt geweest voor het maken van kunstwerken.onderwerpen van geboorte tot ondergang. ik zag als kind altijd al veel,teveel om op te noemen. enkele momenten misschien... de hollandse infanterie die door de klarendalse weg marcheerde in mobilisatietijd. ik hoorde de knal op 10 mei toen de brug bij fort westervoort werd opgeblazen. 1944,26 september,de arnhemmers moesten hun stad verlaten en werden verspreid over heel oost-nederlan.9 maanden later liep ik voor het eerst op mijn geliefde straat,het gras stond tientallen centimeters hoog tussen de straat stenen.het leven kon weer beginnen,nu in vrijheid. mijn piano had de hele winter buiten op de stoep overleefd,te zwaar om te stelen. op 5 december 1945 trouwde mijn zuster in het duivelshuis in arnhem met haar canadees.drie dagen feest met levende muziek.1955.... ik werkte als suppoost op SONSBEEK 55,de internationale beelden-tentoonstelling.een jaar tevoren had ik besloten naar de kunstakademie te gaan .wordt vervolgd...... j.magendans
even had ik het vermoeden dat ik op een ander blog aan het werk was maar alles blijft zichtbaar zoals het was op atelier2011.
voor deze dag kunt U een gedicht lezen van mijn oude...maar veel te jong overleden dichter Nico Slothouwer lezen.over zijn leven ,brieven en gedichten kunt u meer lezen in zijn posthuum uitgegeven boek * LIEFDESSTRATENPLAN * uigegeven bij NIJGH en VAN DITMAR 1994.
het gedicht : bezeten vondst
zo breed was de weg ,dat ik doolde tot in de schaduw van een vondst leeg podium,gebleven van wondere muziek.
ik nodig u graag uit met mij op zoektocht te gaan in de wereld van de kunst.
het woord ARTE duidt veel meer aan dan wat zichtbaar wordt in het museum,de schouwburg,het filmtheater. het houdt ook in wat er gezien wordt in het dagelijks leven,voorbij de vastliggende patronen en maatstaven.het gaat niet alleen om eeuwige huldiging van wat wij gewend zijn de werkelijke GROTEN te noemen.het gaat ook om het aarzelend onderzoeken en aftasten van zoveel jongeren en in deze tijd ook ouderen die de wereld en zeggingskracht hebben ontdekt als taal. BEELDTAAL.de taal die bij uitstek geroepen is het gevoel te raken en te activeren.
hoewel ik dit jaar vijftig jaar in de beeldende kunst werkzaam ben en met veel verschillende uitingen van de kunsten heb kennisgemaakt of in de praktijk bebracht is het niet mijn opzet bij u over te komen als een soort professor of specialist....meer als iemand die gewoon in het leven staat en nog voortdurend zichzelf vragen stelt.niet alleen over de kunstzinnige uitvoering maar vooral ook over de aanleidingen in ons leven op onze planeet,in ons dorp,onze stad,onze straat. de basis van alle kunst en alle wetenschap is te herkennen en terug te vinden in de natuur.van heel klein tot heel groot of omgekeerd. de wonderen zijn niet de wereld uit en iedere dag draagt weer nieuwe wonderen aan , op elk gebied.
om het niet te ingewikkeld te maken en steeds afbeeldingen bij te voegen is het mogelijk onder ATELIER 2011 Magendans een indruk te krijgen van mijn persoonlijke kunstuitingen,die de laatste zes jaar voornamelijk op computer zijn ontstaan.
je hoeft geen hoogvlieger te zijn om in de wolken te geraken in de wolken te zijn over de kleine dingen die het leven zo mooi kunnen maken.voor geluk hoef je niet op zoek te gaan het komt je aanwaaien op de meest onverwachte ogenblikken. de verrassingen zijn niet van de lucht en je hoeft je hoofd er niet voor in de wolken te steken want dat maakt je onbereikbaar. zo gewoon , twee benen op de grond en je plaats is bepaald. je staat midden in het leven,geniet er van en probeer geen standbeeld van jezelf te maken ,anders kom je nooit van je plaats. eenvoud siert de mens. om gezien te worden heb je geen massa's nodig.
jacques magendans geb: 30 september 1932 te Arnhem opleiding als beeldhouwer op de Akademie voor beeldende kunst en kunst en kunstnijverheid te Arnhem van 1955 tot 1960
naast de opleiding beeldhouwen werden tevens tal van andere beeldende technieken gegeven. om er enkele te noemen : dier en portret tekenen,etsen ,steendruk,affiches maken,kunstgeschiedenis, een tweejarige opleiding anatomie steenhouwen,letters in negatief snijden,gipsgieten en portretten en naakten boetseren.
in 1960 begon het echte werk,soms als assistent of uitvoerder bij reeds gevestigde kunstenaars om hun opdrachten te verwezelijken,soms als assistent bronsgieter en dan eindelijk de eerste opdrachten . daarnaast allerlei bijbaantjes als:particulier chauffeur,werken bij de P.T.T,plaatsaanwijzer in de concertzaal MUSIS SACRUM te arnhem,medewerker en rondleider op de beeldhouwtentoonstellingen van 1955 en 1958 te Sonsbeek.figurant gedurende twee jaar bij de toneelgroep THEATER onder Rob de Vries,waarbij ik een aantal belangrijke toneelstukken mocht meewerken en zelfs in 1 van de eerste toneelvoorstellingen op de T.V. mocht optreden als beul in het stuk *THE DEVILS DICIPLE * van BERNHARDT SHAW. verder ook in * the Prince en de Showgirl *.Het stuk dat het meeste indruk op mij maakte was *het bezoek van een oude dame * geschreven door Friedrich Durrenmatt .
dit alles is maar een klein deel van het leven dat je meemaakt in vijftig jaar kunst. NU heb ik tijd en ruimte om andere activiteiten als dichten,schrijven en schilderen op de computer te kunnen genieten met als nu voornaamste doel :het organiseren van een overzichtstentoonstelling die alle facetten van de beeldende kunst laat zien.
de richting is reeds aangegeven kijk toch met eigen ogen om te zien wat er wordt beoogd in lijnen vormen kleuren zien is als openen van deuren waardoor de inhoud zichtbaar wordt en opgenomen
een schouderklop ik zie nu wat jij zag kijk nu op mijn gevoel nu zie ik duidelijk wat jij niet ziet bij het kijken naar hetzelfde doel niets wordt je nu ontnomen
er is geen twijfel aan de klankkleur zingt het eigen lied in ritme en accenten de vormen dansen met de kleuren ze geven weer wat nog niet was een beeld om mee te geuren
toch zal niet steeds hetzelfde zichtbaar zijn het kijken verandert met de tijd wat nu zo zichtbaar is roept nieuwe vragen op niet steeds dezelfde spijker op de kop de inhoud is opnieuw te schragen de vormen groeien met de dagen
uit de oertoon geboren als een schreeuw om zijn nog onomwonden door tekens die de klank een vorm geven en verstaanbaar maken het begrip wakker maken om te verstaan en zeggenschap te kweken klinken en medeklinken om niet weg te zinken in te ruime baan
alles is blank,het papier vraagt om lijnen,kleuren,vorm en nuances. de inhoud groeit met het ritme gestaag en verrassend. wachten op inspiratie is zinloos,daar kun je dagen mee vullen als excuus.
de verwondering roept niet op tot stilstand.het leeft.
o,ja gedachten blijven nooit verborgen in de kleine bovenkamer waarin zij wonen ze verblijven in de tijd onopgeschreven door onbereikbaarheid lijken ze ontheven en losgemaakt van leven totdat er aandacht wordt gewijd op een andere morgen
o,nee zo zichtbaar wordt het pad de weg terug is makkelijk te vinden in een oogopslag wordt alles helder in vorm en kleur zwart wit is mogelijk maar ongewenst voor denken is geen wandelkaart te geven ieder beleeft naar eigen aard
en toch gedachten zijn uitgesproken niet te horen niet uit hun vorm gelicht door een gedicht dat stilstaat bij momenten en alles beweegt door zoeken naar evenwicht niet iedereen is voor een voetstuk geboren maar sta vooral niet stil bij wat niet is dan is er niets verloren
werken te voorschijn roepen als projecties op een muur.de zon die speelt met de schaduwen die onvoorstelbare oproepen en een extra vorm geven aan de vormen die de ogen filmen op het netvlies van mijn gedachten.het spel tussen licht en donker.
Dat kan nooit genoeg klinken beter dan in de aarde voor een vreemde onbekende achtergrond weg te zinken in de altijd aanwezige akkers onder het donderend gebulder dat stemmen onhoorbaar maakt onvindbaar lot voor ontelbaren O betwistbaar statisties gegeven dat achter schrijfmachines de som opmaakt van het getal dat leefbaarheid in teveel huizen ontwricht doorgegeven in een standaard bericht soms huis aan huis afgegeven als einde aan een te kort geleefd leven.
schrijf en zing en speel muziek als naschrift en als toekomstbeeld niets wordt verheeld in klanken zelfs vals gespeeld zijn ze helder zonder ondoorzichtigheid
na bijna honderd jaren is het tijd het tij te doen keren of is de mens zo hardleers dat eeuwen nodig heeft om de zogenaamde waarheid te achtehalen en daaruit te leren.
naschrift; in 2014 is het honderd jaar geleden dat de eerste wereldoorlog uitbrak. dit is een oproep aan allen die door middel van welke vorm van kunst ook mee willen werken het gedenken van die oorlog om te zetten in opkomen voor de vrede . dicht,schilder,componeer,dans,maak theater,cabaret,pantomime,poppenspel.maak muziek voor dat jaartal 1914. klassiek,modern,pop,blues,jazz,free-jazz,klokkenspel,orgel,gospels, volksmuziek,koren of gewoon uni sono . vrede is een kunst.
nu pas leer ik nico slothouwer eindelijk echt kennen. in de tijd dat ik hem voor her eerst ontmoette,nog niets wist van zijn gedichten,hij kwam als jongeling in 1976 voor het eerst binnen vallen in HET EI VAN COLUMBUS , een galerie,wijnhuis en jazzclub aan de polstraat in deventer. een grappige jongen mmet een weerbarstige kuif krullend haar en ogen die verklaarden dat ze alles wilden zien. langzamerhand leerden we hem kennen.een beetje opstinaat,uitdagend soms en vooral verrassend. er vormde zich een groepje met nog jonge artisten; de schilder bernd bevers,een diepdenker die regelmatig ingezonden brieven schreef om te reageren op wat er in de wereld om hem heer gebeurde. zo raak waren zijn stukjes,dat hij een uitnodiging van de volkskrant kreeg die hem vroeg collums voor de krant te schrijven.uiteindelijk ging hij daar niet op in. de tweede van het groepje ,rene mens was een jonge beeldhouwer die al gauw werkte in het atelier, een rond hoekhuis aan de ijssel tegenover het ijsselhotel. hij had blond haar,golvend,en een droog gevoel voor humor.alle drie droegen ze donkere jasjes,broeken,dassen.geen opsmuk. zij hadden ook een veel oudere makker,geen kunstenaar maar direkteur van de deventer dagbladen van kluwer. de drie muskettiers hadden hun d Artagnan ontdekt die meeleefde met het aanstormend talent. het gevolg was lange nachten in HET EI,eindeloze grappen en gesprekken,uitdagende stiltes en kaartspel aan de kleine bar in een ruimte die in feite ook nog mijn atelier was en waar ik soms sávonds nog aan mijn beelden laste,de vonken gaven een extra sfeer en warmte. kaarten was eigenlijk gewoon toepen op zijn limburgs,je verloor snel,drank voor de winnaars.soms was het driemanschap enkele dagen verdwenen,op weg naar berlijn of parijs en na de teugkomst vol verhalen en belevenissen. soms ging de directeur ook mee.bernd schilderde eerst heel realisties,huizen,straatjes,hoekjes of gevels.daarna een serie prachtige abstrakte werken,en expositie in de deventer schouwburg en daarna werd het dichten.bernd was dichter geworden,dat doe je omdat je het gewoon niet laten kan.het zit in je. dichtbundels werden uitgegeven.rene mens werkte eerst met polyester maar daar kwam hij al gauw van terug,stapte over op het boetseren met boetseerwas en maakte al gauw de zeer eigen verrassende beeldjes,later beelden van meer volume,maakte grote abstracte tekeningen met vetkrijt en pastel en verraste bijna iedereen met een prachtige serie geschilderde zeer verfijnde droomvogels.het leven gaat verder en houdt mij bezig in mijn geschriften.......ook over hen....... nico werd dertig jaar en niet ouder,mens vocht nog een paar jaren voor zijn leven en liet nog een paar prachtige klein-plastieken achter in was.de direkteur was al vele jaarden eerder voorgoed afwezig en bernd dicht door in alle rust.de laatste existentialist van deventer. o... er valt zoveel meer te vertellen over hun persoon,hun gedragingen en hun schittering.ik heb ze gekend...ze kenden mij als beeldhouwer-kunstkroegbaas.
vanmorgen las ik wat proza van slothouwer en leerde hem nog beter kennen---een groot dichter, schrijver en poezie recessent. een onvoltooid groot en prachtig beeld van rene mens bleef achter in het lege huis,boven op de totaal leeggespeelde vleugel,waarop hij regelmatig het adagio speelde uit de sonate pathetique van beethoven. de onvoltooide mens blijft achter met zijn pen en penselen.
het Ei van Columbus en het Zaut der Aarde zijn vervangen door een spaans tappas restaurant . mijn eersteling,de kunstkring KAMELEON te arnhem werd 50 jaar geleden opgericht en nu weer herdacht. kameleon 1961-1967. het is weer lente, festina lente.
een eik in volle wasdom zo voel ik me wachtend op nieuw bladgeruis schors dat aangroeit met onzichtbare onstuimigheid sinds kleine schutbladeren de komst verwelkomen van leven vogels spelen onder het bladerdek onkruid floreert niet in schaduwplekken verwacht geen schijnwerpers bij goede dagen in een wereld waar kwaad de aandacht krijgt en vermaak wordt voor ramptoeristen waarom wil de mens zo gaarne te zien hoe een ander lijdt
met rimpels van groei als gelooide huid waarom is dat lelijk,u ziet er toch uit als mens die echt het leven leeft niet opgemaakt met wat u niet heeft niet bijgeplamuurd met oneigenheid gewoon te zijn zoals u bent geen buitenkant als pakpapier door weer en wind gebruind door regen verfrist en windgedroogd maakt het verschil dat u verhoogt en verre houdt van kunstmatig licht het gelaat schijnt vanzelf en schenkt de waardigheid aan het leven dat een goede kijker herkent als gegeven.
overmorgen is het weer 1 april evenals in 1961 een belangrijke dag in mijn leven maar ook voor veel arnhemmers die met kunst bezig waren die dag werd de kunstkring KAMELEON door mij geopend wat er daarna gebeurde had een uitstraling op de hele stad er ontstonden allerlei initiatieven en programma's jazz concerten,exposities,happenings,cabaret en acties om het culturele leven in arnhem een nieuwe impuls te geven of om bijvoorbeeld de toneelgroep theater te redden voor arnhem in plaats de groep te zien verdwijnen naar rotterdam. in vijf jaar tijd kwam een stroom van jonge beeldende kunstenaars acteurs,musici,fotografen,filmers,dichters voorbij op de oude kaaszolder in de lutherse straat 18 te arnhem het was tegelijk ook het moment waaruit een heel vermaakcentrum in arnhem zou ontwikkelen tot het centrum van de stad. de korenmarkt werd wakker uit een lange winterslaap werd met horten en stoten wakker om nooit meer in te slapen overmorgen is 1 april 50 jaar geleden dat de kunstkring ontstond en na vijf denderende en onvergetelijke jaren weer ophield te bestaan zonder vergeten te worden tot op heden 1 april 2011
voor deze dag wil ik iets vertellen over de inmiddels legendarische societeit die op 1 april 1961 werd ge-opend door mij en mijn vrouw nicolette muller. eerst werd vanzelfsprekend gedacht aan de bekende moppendag.met een aantal kunstbroeders hadden we op de zolder van een oud kaaspakhuis de ruimte verbouwd en ingericht met heel weinig geld en veel inzet.tegelijk werd het een jazz-cafe en wat later ook nog een ekspositieruimte.veel later bekende artisten,musici en toneelspelers gaven weldra acte de precence. het begon te gonzen van allerlei activiteiten,concerten,happenings, cabaretvoorstellingen en kunst- tentoonstellingen. johnnie van doorn gaf er zijn eerste optredens,hans claessen en willem de ridder een dichterlijke show,willem breuker speelde in 1962 al op het kleine podium van de soos.reeds beroemde buitenlandse musici volgden,naar de kameleon gebracht door mijn toenmalige zwager maurits van hall,die veel in parijse jazzclubs kwam als geluidsspecialist.de mare verspreidde zich naar amsterdam,waarvan johnnie zei dat er in arnhem meer te doen was.zo kwamen op de weekends kleine groepen,onder aanvoering van simon vinkenoog bij ons de steile trap op. zelfs de bekende jazzjournalist- en kenner miechiel de ruijter kwam de trap op.hij werd zittend in zijn rolstoel door talloze handen naar boven gebracht. er ontstonden ook akties met een cultureel karakter o.a. voor het behoud van de toneelgroep theater voor arnhem.rotterdam had er een oogje op. de meest opvallende aktie was ARNHEM DODE STAD....OF NIET. voor het behoud van de KORENBEURS ten dienste van kunstzinnige aktiviteiten .de gemeente arnhem wilde er een benzinestation vestigen nota bene. de kameleon,even later gevolgd door cultureel cafe de buik waren de grondleggers van wat nu de grote uitgangsplek van arnhem is.vijfentwintig jaar geleden,bij de eerste reunie in park sonsbeek-DE THEEPIT- gaven de gelderse omroep en de v.p.r.o.er uitgebreid aandacht aan. j.magendans.de medeoprichter.
in de wolken
meekijken over de schouder
woorden zijn klanken
