werken te voorschijn roepen als projecties op een muur.de zon die speelt met de schaduwen die onvoorstelbare oproepen en een extra vorm geven aan de vormen die de ogen filmen op het netvlies van mijn gedachten.het spel tussen licht en donker.
Dat kan nooit genoeg klinken beter dan in de aarde voor een vreemde onbekende achtergrond weg te zinken in de altijd aanwezige akkers onder het donderend gebulder dat stemmen onhoorbaar maakt onvindbaar lot voor ontelbaren O betwistbaar statisties gegeven dat achter schrijfmachines de som opmaakt van het getal dat leefbaarheid in teveel huizen ontwricht doorgegeven in een standaard bericht soms huis aan huis afgegeven als einde aan een te kort geleefd leven.
schrijf en zing en speel muziek als naschrift en als toekomstbeeld niets wordt verheeld in klanken zelfs vals gespeeld zijn ze helder zonder ondoorzichtigheid
na bijna honderd jaren is het tijd het tij te doen keren of is de mens zo hardleers dat eeuwen nodig heeft om de zogenaamde waarheid te achtehalen en daaruit te leren.
naschrift; in 2014 is het honderd jaar geleden dat de eerste wereldoorlog uitbrak. dit is een oproep aan allen die door middel van welke vorm van kunst ook mee willen werken het gedenken van die oorlog om te zetten in opkomen voor de vrede . dicht,schilder,componeer,dans,maak theater,cabaret,pantomime,poppenspel.maak muziek voor dat jaartal 1914. klassiek,modern,pop,blues,jazz,free-jazz,klokkenspel,orgel,gospels, volksmuziek,koren of gewoon uni sono . vrede is een kunst.
nu pas leer ik nico slothouwer eindelijk echt kennen. in de tijd dat ik hem voor her eerst ontmoette,nog niets wist van zijn gedichten,hij kwam als jongeling in 1976 voor het eerst binnen vallen in HET EI VAN COLUMBUS , een galerie,wijnhuis en jazzclub aan de polstraat in deventer. een grappige jongen mmet een weerbarstige kuif krullend haar en ogen die verklaarden dat ze alles wilden zien. langzamerhand leerden we hem kennen.een beetje opstinaat,uitdagend soms en vooral verrassend. er vormde zich een groepje met nog jonge artisten; de schilder bernd bevers,een diepdenker die regelmatig ingezonden brieven schreef om te reageren op wat er in de wereld om hem heer gebeurde. zo raak waren zijn stukjes,dat hij een uitnodiging van de volkskrant kreeg die hem vroeg collums voor de krant te schrijven.uiteindelijk ging hij daar niet op in. de tweede van het groepje ,rene mens was een jonge beeldhouwer die al gauw werkte in het atelier, een rond hoekhuis aan de ijssel tegenover het ijsselhotel. hij had blond haar,golvend,en een droog gevoel voor humor.alle drie droegen ze donkere jasjes,broeken,dassen.geen opsmuk. zij hadden ook een veel oudere makker,geen kunstenaar maar direkteur van de deventer dagbladen van kluwer. de drie muskettiers hadden hun d Artagnan ontdekt die meeleefde met het aanstormend talent. het gevolg was lange nachten in HET EI,eindeloze grappen en gesprekken,uitdagende stiltes en kaartspel aan de kleine bar in een ruimte die in feite ook nog mijn atelier was en waar ik soms sávonds nog aan mijn beelden laste,de vonken gaven een extra sfeer en warmte. kaarten was eigenlijk gewoon toepen op zijn limburgs,je verloor snel,drank voor de winnaars.soms was het driemanschap enkele dagen verdwenen,op weg naar berlijn of parijs en na de teugkomst vol verhalen en belevenissen. soms ging de directeur ook mee.bernd schilderde eerst heel realisties,huizen,straatjes,hoekjes of gevels.daarna een serie prachtige abstrakte werken,en expositie in de deventer schouwburg en daarna werd het dichten.bernd was dichter geworden,dat doe je omdat je het gewoon niet laten kan.het zit in je. dichtbundels werden uitgegeven.rene mens werkte eerst met polyester maar daar kwam hij al gauw van terug,stapte over op het boetseren met boetseerwas en maakte al gauw de zeer eigen verrassende beeldjes,later beelden van meer volume,maakte grote abstracte tekeningen met vetkrijt en pastel en verraste bijna iedereen met een prachtige serie geschilderde zeer verfijnde droomvogels.het leven gaat verder en houdt mij bezig in mijn geschriften.......ook over hen....... nico werd dertig jaar en niet ouder,mens vocht nog een paar jaren voor zijn leven en liet nog een paar prachtige klein-plastieken achter in was.de direkteur was al vele jaarden eerder voorgoed afwezig en bernd dicht door in alle rust.de laatste existentialist van deventer. o... er valt zoveel meer te vertellen over hun persoon,hun gedragingen en hun schittering.ik heb ze gekend...ze kenden mij als beeldhouwer-kunstkroegbaas.
vanmorgen las ik wat proza van slothouwer en leerde hem nog beter kennen---een groot dichter, schrijver en poezie recessent. een onvoltooid groot en prachtig beeld van rene mens bleef achter in het lege huis,boven op de totaal leeggespeelde vleugel,waarop hij regelmatig het adagio speelde uit de sonate pathetique van beethoven. de onvoltooide mens blijft achter met zijn pen en penselen.
het Ei van Columbus en het Zaut der Aarde zijn vervangen door een spaans tappas restaurant . mijn eersteling,de kunstkring KAMELEON te arnhem werd 50 jaar geleden opgericht en nu weer herdacht. kameleon 1961-1967. het is weer lente, festina lente.
