Het dagelijkse leven van een jonge senior. Elke nieuwe dag is in essentie een mooie dag!
04-12-2012
MIJN MAN IS KOK
Mijn man is kok
Het
eerste jaar dat ik getrouwd was ben ik ruim 10 kilo aangekomen. Ik wil niet
beweren dat dat alleen door de kookkunst van mijn man komt, maar het heeft er
aardig aan bijgedragen.
Wij
waren thuisgekomen van onze huwelijksreis en de eerste ochtend in ons eigen
huisje wilde ik een gezellig ontbijt maken. Ik stap uit bed en vraag: Hoe wil
jij je eitje? Hard of zacht? Hij zegt: Er tussenin. Maar.... ik zie wel wat er
van komt. Mijn antwoord: Als je er zoveel vertrouwen in hebt, kook je zelf
maar de eieren. Vanaf die tijd kookt mijn man. Oorspronkelijk is hij kok van
zijn vak. Hij heeft in verschillende gerenommeerde bedrijven gewerkt en zelfs
deel uitgemaakt van een brigade die een Michelin-ster kreeg.
Hij kan dus gewoon heel goed koken.
Hoewel hij toen wij trouwden al niet meer in een keuken werkte, is koken wel zijn hobby
gebleven. Niet alleen koken. Hij is een goed gastheer. Hij geniet ervan zijn
gasten te verwennen met eten en drinken. Met een mooi gedekte tafel, een goed
kopje koffie of een smetteloos gepoetst wijnglas.
Privé
was ik zijn eerste slachtoffer. In het
begin aten we meestal pas om een uur of negen. Voor die tijd werd er uitgebreid
geborreld en gekookt. Op den duur hou je dat niet vol. Wij werden allebei te
dik. Bovendien ging er nogal wat geld
zitten in al die lekkere dingen. Wij hadden een zeer uitgebreide bar, maar we
zaten op heel goedkope stoelen en rieten vloerbedekking. Er moesten keuzes gemaakt worden. Wij spraken
af wat meer normale dingen te eten en drinken en hooguit in het weekend of met
gasten uit de band te springen.
Er
kwamen twee kinderen. Omdat ik een tijdje thuis bleef voor de kleintjes ging ik
de keuken in. Ik kookte andere dingen als hij. Bakte de cake gewoon uit een
pakje (was ook heus wel lekker). Uiteindelijk werd het zo dat als we samen
thuis waren, hij kookte en als hij later thuiskwam ik achter het fornuis stond.
Samen koken? Nee, dat kan niet. Hij is
toch te veel vakman. Ik mag wat voorbereiden zoals aardappelen schillen,
groenten wassen etc., het echte werk doet hij.
Een
enkele keer bijv. bij een koud buffet, probeer ik te helpen. Ken je die kleine
augurkjes? Die moeten in een waaiertje van vier plakjes gesneden worden en dan
moet er tussen het tweede en het derde plakje een toefje peterselie voor het
oog. En dat dan vijftig keer. Sorry, ik heb er niet genoeg geduld voor. Eieren
en tomaten pellen gaat nog net, maar veel verder kom ik niet. Ik bewonder wel
zijn perfectionisme en creativiteit als hij bezig is.
Nu, na
meer dan 35 jaar huwelijk, werken we niet meer. Mijn man bakt elke dag vers
brood en leeft zich uit met koken. Hij heeft in de loop der jaren door
omstandigheden gedwongen geleerd echt gezond te koken. Minder vet, laag
cholestorol, weinig suikers, veel groenten etc.
Wij maken nog steeds van elke maaltijd een feestje. De laatste warme maaltijd was gegrilde zalm,
pasta en een salsa van geroosterde paprika met rode ui. Heerlijk. Als iemand
hoort dat ik bijna nooit kook, maar mijn
man wel, zijn ze jaloers. En terecht,
want zelfs de liefde van een vrouw gaat door de maag.
