Het dagelijkse leven van een jonge senior. Elke nieuwe dag is in essentie een mooie dag!
03-11-2012
De kijk van Karel (2)
Goede dag, daar ben ik weer. De tijd vliegt. De zomer lijkt nu echt voorbij. Het regent vaak en de kinderen gaan na de vakantie gewoon weer naar dat gebouwtje verderop. Ik heb ze een paar dagen niet gezien. Op het grasveld beneden is het een drukte van belang als het net licht is in de ochtend. Er zijn veel vogels. Soms zie ik een konijntje huppelen en Suma heeft me verteld dat ze veel paddestoelen ziet. Ze staan allemaal in een rondje. Suma is het hondje van Rita en Rita woont boven. Suma komt vaak bij ons op bezoek en dan probeert zij altijd meteen als zij binnenkomt ons eten op te eten. Suma komt zo vaak, omdat Rita vroeger als kind bij mijn baasje gewoond heeft. Dat heet zusje geloof ik. Lotte en ik hebben wel erg moeten wennen aan Suma. Zij maakt heel veel lawaai, maar Lotte en ik kunnen veel harder lopen en hoog springen. Wij hebben haar in het begin best vaak geplaagd. Als ik ging blazen ging Suma harder lawaaien. Kan dat blaffen heten? Weet je wat zo bijzonder is.... als Rita naar buiten gaat, mag Suma met haar mee. Suma heeft ook geen bak. Zij moet buiten plassen. Dat lijkt me niet zo fijn. Nee, mijn eigen bak. Buiten kan iedereen je zien. Suma vertelt als ze hier is allemaal dingen die ze beneden meemaakt. Dat is spannend. Er gebeurt heel wat daar.
Niet verder vertellen hoor, maar ik heb een manier gevonden om 's nachts uit huis te ontsnappen. Als het heel stil is op de gang ga ik stiekem naar beneden. Hoe ik dat doe vertel ik niet, want als het baasje erachter komt ben ik nog niet jarig. Lotte weet het wel, maar die vertelt het niet door heeft ze beloofd. Ik ben al één keer wezen stappen. Het zijn wel veel trapppen hoor. Ik moet heel voorzichtig zijn want als iemand mij ziet, weet ik niet wat er gebeurt. Ik ben die eerste keer zo geschrokken! Ik was eindelijk beneden en ik liep door de deur. Die stond open. Opeens ging er een andere deur zomaar open. Zoef. Ik sprong helemaal omhoog. Even later ging die deur weer dicht. Ik wachtte en er gebeurde niets. Er kwam niemand aan, dus ik dacht dat ik het niet goed had gezien. Toen wilde ik weer verder lopen en toen ging die deur weer zoef open. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik stond stil en de deur ging weer dicht. Zou er iemand zijn die mij kon zien? Misschien wil iemand wel dat ik wegga. Naar buiten. Maar hoe kom ik dan weer binnen? Ik dacht.... ik ga maar terug. Toen ben iklangzaam achteruit geslopen naar de trap en ben ik weer naar boven gegaan. Ik moet eerst eens goed nadenken hoe dat in elkaar zit met die deuren.
De volgende keer de rest van het verhaal.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek