Babyboomer!

Ruim over de helft ben ik met mijn 58 jaar. Zo nu en dan heb ik het gevoel dat ik het allemaal wel zo'n beetje gezien heb. Waarom zou ik 100 moeten worden of 80 of zelfs 70 jaar? Zolang alles nog goed functioneert valt er genoeg te beleven, maar als het hier of daar stokt, wordt het een ander verhaal.

Ik ben een babyboomer zeggen ze. Geboren in de periode 1945-1965. Men zegt dat mijn generatie vooral goed voor zichzelf gezorgd heeft. Ikzelf weet niet beter als dat ik, vanaf het moment dat ik werkte, belasting en premies betaald heb. Mijn grootouders en ouders ontvingen daar een AOW-uitkering van. Ik heb door mijn belastingafdracht meebetaald aan al die mooie wegen, waardoor er welvaart kon ontstaan. Onderwijs, het sociale verzekeringssysteem, sociale woningbouw, noem maar op. Ik heb ook mijn kinderen grootgebracht en ze geleerd op eigen benen te staan. Ze kunnen hun eigen broek ophouden en zijn van niemand afhankelijk.

Opeens is het allemaal niet genoeg meer. Mijn generatie vormt de gevreesde grijze golf. Wij gaan geld kosten. Wij hebben straks verzorging nodig. Wij zijn niet meer productief.

Wie beweert dat? Wij niet. Wij willen heus wel, maar vanaf het moment dat iedereen je gaat vertellen dat je het tempo niet meer kunt bijhouden, zou je er bijna zelf in gaan geloven.

De pensioengerechtigde leeftijd wordt verhoogd. In mijn visie een ordinaire administratieve maatregel. Ik zou erg graag eens precies doorgerekend zien hoeveel mensen er nu werkelijk één of twee jaar langer doorwerken. De praktijk wijst uit, dat in het algemeen al niet meer in werknemers geïnvesteerd wordt als ze 55 jaar zijn. Waarom zou je een oude hond nieuwe kunstjes leren? Geld weggooierij.

De VUT-regelingen zijn ontstaan omdat de jonge mensen een kans moesten krijgen op de arbeidsmarkt. Deze regelingen werden voor het grootste deel door de werknemers zelf betaald. En nu opeens heet het, dat we alleen aan onszelf gedacht hebben.

Ja er is een deel van mijn generatie, dat met een erg goede ontslagregeling of zeer goed pensioen afscheid neemt van het werk. Geloof me, dat is maar een klein deel van het totaal. De meesten hebben flink bij moeten dragen aan pensioenfondsen om straks - als ze echt met pensioen mogen gaan - nog een beetje een leuk leven te kunnen hebben.

Wat ik nu eens graag zou willen horen is wat de werkelijke oorzaak is van het komende financiële probleem m.b.t. de uit de hand lopende kosten voor de senioren.

Zijn alle zgn. rekenmodellen verkeerd geweest in de jaren? Heeft men de situatie altijd onderschat of juist bijv. de inkomsten overschat. De diverse regeringen – van welke signatuur dan ook - hebben zich altijd laten adviseren door specialisten en wetenschappelijke adviesbureaus... Hebben die het dan allemaal te laat zien aankomen? Of is het misschien de angst geweest impopulaire maatregelen te nemen. Dat zou zomaar stemmen kunnen kosten en – belangrijker – pluche zetels.

Mijn vader gebruikte vroeger de uitdrukking: "Regeren is vooruitzien." Heeft Nederland aan een collectieve bijziendheid geleden?

Wie kan mij antwoord geven?