De rimpels van het leven,

 soms heel diep gegroefd.

 De rimpels van het leven,

 van blijheid of bedroefd.

 Die rimpels geven aan,

 dat je heb geleefd.

 Er staat gewoon geschreven,

 wat je hebt beleefd.

 Een rimpel toont karakter,

 geeft charme aan t'gelaat.

 Kijk eens in de spiegel,

 en zie hoe mooi het staat!!

 Ik ben wie ik ben,doe me niet anders voor.

 Zoals ik me voel,daar ga ik voor.

 Soms ben ik recht voor zijn raap,reken maar,

 en tja,dan zijn meestal de rapen gaar.

Maar als ze me niet nemen zoals ik ben,

 zie ik dat als een tekortkoming van hen

 Ik ben altijd in voor een grap of een lolletje,

 dat werkt beter dan een parasetamolletje.

Maar ook ik heb wel eens wat te klagen,

 maar ik zal het toch zelf moeten dragen.

 Meestal ben ik opgewekt en blij,

 dat is gewoon een kracht in mij.

Maar heb ik verdriet of pijn,

 zul je merken dat ik ook anders kan zijn.

 Ik laat me niet vaak door negativiteit verleiden,

 want het positieve kan me veel meer verblijdden.

Ik weet dat dit niet voor iedereen is weg gelegd,

 het is niet makkelijker gedaan dan gezegd.

 Maar een ieder kan het leren,

 door het steeds weer te proberen.

Probeer altijd ergens een lichtpuntje te zien,

 dan gaat het jou ook lukken misschien.

 Je hoeft je niet achter een masker te verschuilen,

 want weet...iedereen mag praten en huilen.

Probeer je gevoelens te delen,

 dat kan al een hoop verdriet schelen.

 Weet dat er altijd ergens vrienden zijn,

 die ook jou helpen in verdriet en pijn!!!!!

Het gesprek

Hoe is het met je

Met mij gaat het goed

(omdat ik gewoonweg niet weet

hoe ik anders zeggen moet

dat het eenzaam is zonder jou

en dat ik gek word van verdriet)

Red je je een beetje

Ja hoor, ik ben een sterke meid

(want anderen hoeven niet te weten

dat mijn hart zich voortdurend splijt

bij de gedachte je nooit weer te zien

en je voor eeuwig kwijt te zijn)

nou ik zie je nog een keer

oké de groetjes dan maar weer

(die zien we dus niet meer terug

zo gaat mijn leven ongeveer

bij een ieder die ik ken en denkt

dat ik dezelfde gebleven ben )

Liefde"

 Ik weet, een lichaam is materie

en je ziel gaat door.

Het lichtje blijft voor eeuwig stralen

ook al gaat je lichaam dood.

 Toch heb je mensen verloren

en voel je je smart.

Het gemis van knuffels en ‘n lach

of even samen naar de markt.

 Met een gevoel van verdriet

heb je dagen en soms tijden,

dat het lijkt of alles tegenzit

en je voelt alleen maar lijden.

 Het verdriet moet plaats maken,

maar door de pijn gaat een hart soms dicht

voor het voelen van die band

en het voelen van het licht.

 Liefde is iets wonderbaarlijks,

iets wat voor eeuwig bestaat.

Het is die band die na de dood

ook nooit verloren gaat.

 Al is het leven soms een hel

en raak je alles kwijt,

toch is altijd een ding zeker:

het is de liefde die blijft…

Van een computerjunk

In vrijwel elk huishouden staat tegenwoordig een pc. Ongemerkt zijn we afhankelijk geworden van deze alleskunner op gebied van muziek, film, tekst en vermaak. Eén dag zonder computer? Knap lastig!

De typemachine is al lang de deur uit. De diaprojector staat te verstoffen op zolder. De donkere kamer, waar menig foto van de kinderen is ontwikkeld en uitvergroot, dient tegenwoordig als berghok. De cd-speler wordt nauwelijks nog gebruikt. Dit alles dankzij de multimedia computer, die een alleskunner is en daarom na de stofzuiger en de wasmachine zo ongeveer het handigste hulpje in huis.

Dat blijkt nog eens bij de montage van de vakantiefilm. Veel beter dan het alweer ouderwetse mengpaneel met een geheugen voor `wel zeven scènes, mixt de computer de prachtigste beeldovergangen en onthoudt met speels gemak honderden korte scènes. Stukken nauwkeuriger en geen gesleep met apparatuur, titelgenerator en tv-toestel. En geen gedoe met allerlei kabeltjes of snoeren.

Totdat een storing je pijnlijk bewust maakt van je afhankelijkheid van die grijze doos met aangekoppeld beeldscherm. Halverwege de videomontage houdt de - tweede - harde schijf het voor gezien. Uitlezen lukt nog net, maar data wegschrijven gaat niet meer. Niets aan te doen. Behalve een schroevendraaier pakken, harddisk eruit halen en teruggaan naar de winkel, want de disk is nog geen jaar oud en de garantiebepalingen zijn gelukkig soepel.

De winkelier doet inderdaad niet moeilijk. Omdat het al de tweede keer is dat dit type harddisk (Seagate Barracuda) het begeeft, mag er een nieuwe harddisk van een ander merk worden uitgezocht. Zelfs eentje met meer capaciteit - 60 GB in plaats van 30 GB -, voor het luttele meerbedrag van ?
30.

Mooi. Maar nu moet het bios opstartgeheugen van de wat oudere pc worden aangepast om het geschikt te maken voor zo'n grote disk. Geen probleem. Dat wil de winkelier wel even doen. De nieuwe harddisk zet hij er ook wel even in en misschien krijgt hij nog data van de gecrashte harddisk boven water. Service die niets extra's kost en lastig werk uit handen neemt. Tegen zo'n aanbod zeg je geen nee.

Na thuis snel alle kabeltjes verwijderd te hebben gaat de pc naar de winkel. korte tijd later wordt al duidelijk hoe onthand je bent zonder computer. Die videomontage kun je wel vergeten vandaag. Maar wel mooi even de tijd om een paar brieven te schrijven die hoog nodig de deur uit moeten. Dacht je. Het loopje naar de werkkamer is vergeefs. De grote leegte staart je aan.

Dan maar je vrije dag doorbrengen met lezen. In de krant staat een aardige recensie van een stukje muziek. Eens even kijken of dat met Kazaa al te vinden is. O nee, geen pc, dus ook geen internet.

De post brengt het nieuwste nummer van een computerblad met ingesloten cd-rom vol demo's en informatie. Gauw even kijken wat er op die cd-rom staat. Vergeet het maar sukkel. Hij is weg. Was je dat nu al vergeten? Ja dus.

Dan maar even de televisie aan. ,, Meer informatie vindt u op www'', zegt de presentator. Ben benieuwd, maar kijken is er niet bij.

Op het mobieltje komt een sms binnen. ,, Heb je m'n mailtje niet gelezen?'' vraagt de zoon, die gewend is dat zijn vader altijd direct antwoordt. Even kijken wat hij geschreven heeft. O nee, da's waar ook. De computer is van huis.

Hetzelfde tijdschrift kondigt een digitale fotowedstrijd aan. Even kijken of er nog foto's op de pc staan die bij het thema van die wedstrijd passen. Diepe zucht: tijdelijk buiten gebruik.

Twee keer gaat de telefoon. Schoonvader en zus wachten beiden op antwoord op hun e-mail. Ook zij vinden het gek dat ze niets horen. Er zal toch niets aan de hand zijn? Nee hoor, met mij niet. Wel met de pc die uit logeren is.

Berusting. Een extra uitje dan maar. Wat draait er vanavond in het plaatselijke filmhuis? De filmagenda staat op een website. En wat heb je ook alweer nodig om op het internet te komen? Hellup!!!

Een dag zonder computer voelt als een junk zonder zijn dagelijkse shot. Of zijn er betere vergelijkingen? Als een ei zonder zout. Nee, te slap. Als een zee zonder water? Te dramatisch. Als een..., als...

Je rent naar de telefoon en belt de winkel: ,, Hallo, is mijn pc al klaar?''