Ik was bang.

Ik was bang om alleen te zijn,

totdat ik leerde om van mijzelf te houden.

Ik was bang om te falen, totdat ik me realiseerde

dat ik alleen maar faal als ik niets probeer.

Ik was bang voor succes, totdat ik me realiseerde

dat ik het gewoon moet proberen om tevreden met mijzelf te zijn.

Ik was bang voor iemands mening, totdat ik leerde dat de mensen

altijd wel een mening over me hebben.

Ik was bang voor afwijzing, totdat ik leerde

om vertrouwen in mijzelf te hebben.

Ik was bang voor pijn, totdat ik leerde

dat dat nodig is om te kunnen groeien.

Ik was bang voor de waarheid, totdat ik de lelijkheid van liegen zag.

Ik was bang voor het leven, totdat ik haar schoonheid ervoer.

Ik was bang voor de dood, totdat ik realiseerde

dat het geen einde is, maar een nieuw begin.

Ik was bang voor mijn lot, totdat ik me realiseerde

dat ik de kracht bezit, om mijn leven te veranderen.

Ik was bang voor haat, totdat ik zag

dat het niets meer is dan onwetendheid.

Ik was bang voor liefde, totdat het mijn hart raakte

en het donker liet verdwijnen in eindeloos zonnige dagen.

Ik was bang voor spot, totdat ik leerde om om mijzelf te lachen.

Ik was bang om ouder te worden, totdat ik me realiseerde

dat ik elke dag meer wijsheid krijg.

Ik was bang voor de toekomst, totdat ik me realiseerde

dat het leven steeds beter wordt.

Ik was bang voor het verleden, totdat ik me realiseerde

dat het mij niet langer pijn kan doen.

Ik was bang voor het donker, totdat ik de schoonheid

van het licht van de sterren zag.

Ik was bang voor het licht, totdat ik leerde

dat de waarheid me kracht geeft.

Ik was bang voor verandering, totdat ik zag

dat zelfs een beeldschone vlinder

een metamorfose moet ondergaan

voordat ze kan vliegen.