Klaaglied van een gepensioneerde man Ik heb veertig jaar geploeterd, ik heb moeten werken als een paard! Ik heb nu een leuk pensioentje en we hebben wat gespaard. We wonen in een aardig huisje met als voortuin een plantsoen. Ik dacht: nou ga ik lekker rusten, omdat ik niets meer hoef te doen.
Ik werk wel door, zei moe venijnig. Ik word nooit gepensioneerd. Het is niet meer dan recht en billijk, dat je mij wat assisteert. Ik hou van netjes en gezellig, en mijn huisje in fatsoen. Goed, zei ik, ik zal wel helpen; omdat ik toch niets heb te doen.
's Morgens moet ik al beginnen als stofzuigermachinist.
Ik zuig van boven naar beneden, geen hoekje wordt door mij gemist. Ik kan nu ook al koffie zetten en ik was, ik strijk en boen. Ik dek de tafel, was de kopjes, omdat ik toch niets heb te doen.
We hebben achter ook een moestuin, die moet worden uitgebuit. Dat kun je zelf wel, zei mijn eega, dat scheelt ons een hele duit. En nou sta ik maar te spitten, poot andijvie, sla en meloen. Ik heb de blaren in mijn handen, omdat ik toch niets heb te doen.
Mijn vrouw heeft ook twee poezen. Die zijn zo lief, zegt ze, en mak, Ze geven kopjes en ze spinnen, maar ik zit met de kattenbak. En die krengen kunnen mauwen, maar dat ligt aan het seizoen. Dan komt de kater van de buren, omdat die ook niets heeft te doen.
Is mijn kleinzoon soms wat knorrig, doet-ie niets dan kattenkwaad, Dan zegt mijn dochter: ga naar je opa, die weet met zijn tijd geen raad. Zij en oma gaan dan winkelen en in 't restaurant een bakkie doen. En ik? Ik speel met kleinzoon indiaantje, omdat ik toch niets heb te doen.
Mijn vrouw gaat vaak op theevisite, zij vermaakt zich opperbest.
En als ze dan voldaan weer thuiskomt, vindt ze het opgemaakte nest. Eigenlijk ben ik een doetje, maar wat kun je daaraan doen? Oma heeft het heft in handen, omdat ik toch niets heb te doen.
Ik ben dienstmeid, ik ben tuinman en ik dweil en poets en schrob.
En mijn vrouw doet of ze het druk heeft, want ze houdt er toezicht op. Ik loop te zwoegen en te zweten met een hoofd als een pioen. Ik raak verdraaid nog overspannen, omdat ik toch niets heb te doen!
|
|
|