de aarde warm

en in mijn lijf

een noodalarm

zonnestralen

blijven komen

op de bloemen

planten bomen

ach zij hoeven

net als mensen

niet van zulke

hitteplenzen

een druppel nat 

zou welkom zijn

een beetje meer

wel heel erg fijn

het leven wacht

tot na de dag

tot duisternis

er wezen mag

covid in het land

de laatste is zeker

een lastige klant 

gaan nog steeds naar zeeland

zo komt er belgisch water

op het nederlandse strand

niemand kan dat iets schelen

zo denkt een gezond verstand

als we maar kunnen zwemmen

in deze vreemde migrant

dag zomer met je mooie zon

je maakt veel mensen blij en vrolijk

tjee, ik wou dat ik het ook zo kon 

en ziet de blauwe lucht.

Je kijkt verlangend naar boven,

met een diepe zucht.

Ik zou je willen helpen

en met je willen klimmen

en met een stofdoek poetsen

tot ze zullen glimmen.

Dan kom ik naar beneden

met de wolken in mijn hand.

Dan zal ik ze jou geven 

en woon dan maar in wolkenland.

jij bent mijn mijn

en dat het zo

altijd mag zijn

vroeg een buurtje hoe het met haar was.

Och, met die anderhalve meter

is geen kapje nodig, ook geen das.

naar de maand augustus toe.

Want dan is het weer vakantie

en de kinderen roepen: Poeh.

Langzaam kruipen uren

naar die allerlaatste dag.

En dan: Dag juf, dag meester,

met een vriendelijke lach.

Dan is het weer stil

in die grote lege klas.

Stiekem denk je dan nog even

hoe gezellig het toch was.