Ons aller einde is de dood.

het einde van haar leven nadert met rasser schreden

arts zit naast het bed van de amechtig ademende vrouw

ze hoest; haar leven eindigt nu waarschijnlijk gauw

de pastoor heeft reeds voor haar gebeden

teleurstelling is groot; haar vier kinderen zijn weggebleven

eigenbelang prefereert boven moeders stervens verdriet

de vermoeide ogen vallen dicht, niemand die het ziet

dokter luistert met stethoscoop; geeft haar nog maar heel even

het morfinepompje is naast haar op tafel gezet

ze kreunt; de handen bleek en reeds stil gevouwen

haar half geopende mond prevelt nog zacht een laatste gebed

arts luistert en buigt zich weer even over haar heen

maar het leven is reeds uit haar verdwenen

de handen voelen al koud als steen