Welkom op mijn gedichten en verhalen blog Vrijwel twee wekelijks verschijnen op dit blog nieuwe gedichten, actuele snel sonnetten, en soms korte fictieverhalen.
In de rechterbovenhoek van rechterkolom staat - HET ARCHIEF - HIER KUNT U DE WEEK AANKLIKKEN EN DE VERHALEN OF GEDICHTEN LEZEN DIE IN DIE MAAND ZIJN GEPOST.
U kunt eveneens veel van mijn gedichten lezen op: www.gedichten.nl/schrijver/leonardo. Ik wens u veel leesplezier.
22-06-2015
Zeilen.
het witte zeil bolt in de
krachtige wind
schuimkoppen staan op de
golven
fokkenist wordt telkens male
onder opspattend boegwater
bedolven
schuin hangt de zeilboot
in een poging
snelheid aan de wind te
maken
mast en stagen hoor je
knerpen en kraken
onverstoorbaar vaart de
bemanning door
voor ˈt starteiland
gaan ze door de wind
en koersen ze af op een
boei
geweldig dit spel met de grillige
natuur
de ultieme kick; daar doen
ze het voor
22-06-2015 om 15:39 geschreven door Leonardo
De onweersbui.
woedend
in grauw en blauw gevangen
haar
snelle plotselinge verschijning
ze
straalt oprechte natuurlijke dreiging
sinister
bolt ze haar witte wangen
de
atmosfeer is thans sterk geladen
felle
ademstoten, ze hoest en zucht
wie het
nog kan; onderneemt een snelle vlucht
duisternis
valt reeds over wegen en paden
haar
flitsende tong zet de hemel in vuur
toornig
laat ze haar trommels roffelen
maar
gelukkig is haar gramschap slechts van korte duur
haar tijd
is om, ze is het opeens zat
heeft
haar plotseling opkomende woede op aarde gekoeld
het
resultaat van haar drift is vernieling en nat
22-06-2015 om 15:13 geschreven door Leonardo
21-06-2015
Buitenlucht.
Hoe triest oogt thans het
weder.
De grauwheid straalt mij
op t gelaat.
Vochtigheid, kilte en
onvrede bij kinderen op straat.
Lucht is zwaar; ruikt
naar koeienstront en salpeter.
Op t weiland achter mijn
woning.
Zie ik alweer zon mestwagen
rijden.
Die gier over het grasland
doet spreiden.
Tegen die scherpe lucht
helpt geen keizer noch koning.
21-06-2015 om 13:46 geschreven door Leonardo
17-06-2015
Le vingt quatre heures du
Mans
het heeft wel wat
die knots gekke
autorace in Mans
de herrie, de kermis,
alsmede de enorme
drommen publiek
de mooie sexy meiden
gestoken in vaak
bijzondere tuniek
het gehuil der motoren,
lichtflitsen van de koplampen
die ˈs nachts de
hemel sieren
het moeten overnachten in
de buitenlucht, vaak in
de regen
op het zand
gelegen op de grond tussen
vuil,
vlooien, mieren en
lege zakjes patat
Ja
, de vierentwintig
uren van
Le Mans; dat heeft
wel wat
... Afgelopen zondag 14 juni 2015 werd op het bekende circuit de la Sarthe weer de vierentwintig uur race van Le Mans gehouden. Porsche won dit keer...
17-06-2015 om 14:58 geschreven door Leonardo
Het ter dood veroordeelde
bos.
het heerlijke bos ademt
rust, maar is toch vervult van leven
groen in velerlei
genuanceerde tinten, kleurt de bomen
grootsheid van de natuur
laat mij hier elke dag
een wandeling als een
feest beleven
het voorname bos ademt
rust en statige schoonheid
roep van een uil, ren van
een haas, de dassen, vele vogelgezangen
doch, rode verfstippen
ontsieren reeds vele honderden stammen
als een besmettelijke
ziekte; zover het oog reikt
ik voel de angst en woede
optrekken als damp uit de grond
hoe durft men in te
grijpen in deze heerlijke groene muur
welke ons rust en leven
schenkt voor lange duur
maar nu ten prooi blijkt
te liggen aan geldelijke belangen
weldra zullen houthakkers
met zware
gemotoriseerde
zaagmachines de grond doen beven
alles vernielende onder
hun rupsbanden
dat fraaie, heerlijke bos
van nu; bestaat nog maar heel even
13-06-2015 om 17:35 geschreven door Leonardo
De mooie oude foto.
de avond valt in fraaie
strepen
overheersende kleuren zijn
rood en goud
nevels trekken op en
vormen
een silhouet van
kleurende beweging dat
bijna voelt als intens vertrouwd
fraai Hollands natuurlijk
scenario
creaties niet door mensen te bedenken
genietend met een kop thee
in de hand
voor me op tafel ligt
die
mooie oude foto
13-06-2015 om 16:59 geschreven door Leonardo
Gemeentelijke
groen-sadisten.
Wie zijn de grootste
bedreigers van onze plaatselijke dorpsnatuur?
Het zijn zeker niet
bewoners, noch boeren of toeristen.
Nee
, dat zijn de
bureaucratische gemeentelijke groen-sadisten.
Zij maken de inwoners van
ˈt
dorp overstuur.
Slopers van bomen,
heesters, perken en parken.
Alleen om geld te
besparen op snoeien en harken.
Veel gemeentebestuurders
in Noord Brabant hebben in hun ongelooflijke wijsheid besloten om alle gemeente
plantsoenen te schonen van bomen en heesters. Daarvoor in de plaats zaait men
gras in. De kaalslag die dit oplevert houdt gelijke tred met de woede van
bewoners van omliggende huizen
13-06-2015 om 15:59 geschreven door Leonardo
Een huisvrouw.
stil zit ze op haar
keukenstoel; schilt de patatten
regen slaat met vlagen
tegen haar keukenraam
ze staat op - zet quasi
automatisch - de radio aan
kijkt naar buiten: kan
niet langer dat rotweer bevatten
aardappels plonzen met
geweld in de hoge pan
waterdruppels spatten op
haar brillenglazen uiteen
op de radio een
telefoonspelletje; ook zon dom fenomeen
dat rotweer ook; daar
wordt ze chagrijnig van
stoffen, vegen, bed-opmaken, afwassen; gelukkig weer niets gebroken
elke dag opnieuw zon
stom eentonig huishoudelijke tafereel
en die vent van haar maar
zeiken over haar roken
pakt haar sigaretten;
heeft er snel een opgestoken
gedachten even doen wegglijden
van dit dagelijkse huishoudelijke ritueel
om vervolgens verder te
gaan met eten koken
13-06-2015 om 15:47 geschreven door Leonardo
Dementie.
in elk mens schuilt
een kind
het is er wel
maar zeer onduidelijk
waar het zich in
je lijf bevindt
zal vaak zich
niet direct openbaren
maar zich langzaamaan
sterker maken met
de jaren
soms treedt dat
kind in je
spontaan naar buiten
beheerst ze je
opkomende gedachten
heb je moeite om
jezelf volwassen
te uiten
wordt er door je
omgeving naar je
gewezen
toegegeven; dat
kindgevoel lijkt voor
buitenstaanders soms
wat overdreven maar
vaak is het
een teken van
het einde van
je jaren vandaar
verder hierover
gezwegen
13-06-2015 om 15:45 geschreven door Leonardo
Valse droom.
wellustig draait ze zich
om in haar slaap en voelt
de handen en nagels die
haar strelen, haar lijf
beroeren
ze wordt wakker, kijkt
slaperig om zich heen in
t
schemerdonker terwijl ze
zijn vochtige tong en
lippen op
haar hals voelt drukken
waarna
ze met een zachte kreet, haar
hond
van het t bed afduwt
13-06-2015 om 15:42 geschreven door Leonardo
De Schotse Hooglander.
Stil staat hij te turen
over
weide en rotsen. Een
Hooglander
in vol ornaat, starende
naar de einder.
Hoort beneden hem het
water klotsen.
Feestelijk gekleed voor
dit
mystiek gebeuren. Zwart
hemd
en rood geruite quilt. Sjerp
over de schouders,
gedachten stemmen hem
mild.
Doedelzak in zijn armen,
hoogland muts
schuin op zijn hoofd. Weemoedige
tonen
klinken op uit het oude
instrument.
Meeuwen zijn stil als
verdoofd
Al eeuwenlang deze
ceremonie.
De dank voor het leven en
herdenking van de
voorvaderen die
al lang geleden hun leven
voor Schotland
hebben gegeven.
13-06-2015 om 15:37 geschreven door Leonardo
Adem van ˈt land.
zon brandt venijnig op de
huid
damp stijgt langzaam op
vogels zweven in de warme
lucht
krekels tjirpen eentonig
en luid
meisje op een rode bergfiets
zomerjurkje hoog
opgetrokken
olijfkleurige huid glimt
begeerlijk
verdwijnt plotseling in ˈt niets
honden strekken zich in ˈt zand
in schaduw van de dikke kurkeik
hitte stijgt in vlagen op
als
adem van ˈt geroosterd land
verblindende mooie natuurlijke
kleuren
adelaars zweven in de
lucht langs
okerkleurige, grijze en
witte rotsen
wilde orchideeën die heerlijk
geuren
schilders pallet met
temperamentvol leven
Zuid Frankrijk in al haar
kleurrijke facetten
gepresenteerd
herinnering duurt helaas
maar even
13-06-2015 om 15:36 geschreven door Leonardo
Het kleine geluk.
waar de kat knorrend
langs het keukenraam schuurt
een hond buiten in de
tuin van zijn maaltijd geniet
die langs sjokkende man; zo
dronken als een vergiet
ons buurvrouw die haar
klierende zoontje wegstuurt
een zonnestraal brengt licht
in het leven
regendruppels verdampen
al tijdens hun val
buurvrouw Jansen heeft
plotseling een paard in de hal
dat brulde de radio zo even
maar; ˈt kleine geluk
ligt op straat te lonken
dat beweren althans de
echte kenners
wie het ziet pakt het op
om er later zelf mee te
pronken
13-06-2015 om 15:24 geschreven door Leonardo
Het trieste fluitenkruidje.
Een fier jong helder wit
fluitenkruidje
keek met haar hoofd eens
in het rond
haar blik viel plots op
een klein hondje
zon beestje met een
zwart wit wollen truitje
hondje besnuffelde en
besproeide haar tere huidje
met onwelriekend bijtend
vocht
ze kromp ineen na de
onwelkome douche
en verschrompelde al snel
tot een afzichtelijk pruikje
nu staat ze daar tussen
al haar zusters zielig te kijk
geen bijtje voelt zich
tot haar aangetrokken
verbrand als ze is door
het scherpe honden zeik
maar opeens rijst fluitenkruitje
weer op uit de dood
want regen doet wonderen
geschieden
ze blijft wel in leven al
wordt haar stengel
waarschijnlijk niet meer zo
erg groot
13-06-2015 om 15:20 geschreven door Leonardo
Het oude kerkhof bij het
kasteel.
Verscholen in ˈt lommer van het
voormalige oude kasteel
overwoekerd door kruiden,
planten en mossen
waar kinderen soms met bromfietsen
crossen
zerken van steen in
grauwe grijzen kleuren
namen van doden nog
slechts met moeite herkenbaar
gele wilde bloemen
kleuren en geuren maar;
viltstiftletters vormen
tevens een ultiem gebaar
deze dodenplek
interesseert mensen niet meer zo veel.
De oude graven van vele
honderden jaren
slechts opgesierd door
brandnetels en grassen
stel mannen die op een
zerk zitten te klaverjassen
twee dames laten hier hun
honden uit
terwijl hun kinderen gillen,
schreeuwen en
springen van graf tot
graf
in hun onschuldige drang tot
spelen
worden de graven ongewild
vaak ernstig onteerd.
Maar des avonds laat, als
de rust is wedergekeerd
de geesten van de doden
zich hergroeperen en
mensen zich van deze
dodenplaats afkeren
klink hoog in de bomen
het fraaie, felle gezang
van een nachtegaal over
deze dodengrond
waarna begeleid door het
ritme der blaren
opeens al het leven weer
komt te bedaren.
13-06-2015 om 15:16 geschreven door Leonardo
De vliegenzwam.
Haar kleurenpracht
in
grauwe troostloosheid
grijze vochtige nevel
hangt om haar heen
rondom haar
struiken en grassen
de fiere gestalte
recht omhoog geheven
haar hoofd deemoedig
iets gebogen
het rode schedeldak
gesierd met
kleine witte
stippen
waar volgens
legendes soms
kabouters op wippen
en vliegen neerstrijken
die
zich stil willen vermaken
ons kinderen een
kreet te doen slaken van
kijk eens; daar heb
je er weer een staan
zo eenzaam
tussen mossen en
dennenappels in ˈ t zand
met rondom haar
takken, grassen en
steen
staat ze sierlijk te pronken op
haar fraaie witte
been
opdat ze ons
tijdelijk kan behagen
waarna ze helaas
vrij snel verteert
en stilaan in de
aarde wederkeert.
De prachtige
vliegenzwam La Fausse Oronge in het Frans is een zogenaamde Alamiet. Dat
zijn paddenstoelen met een soort hoedje op. Het is een zeer giftige groep zwammen
die niet met de handen moet worden aangeraakt vanwege het afscheiden van het
uiterst giftige Alfa-Amanitine. Een zeer gevaarlijk mycotoxine gif dat vrij
snel via de huid in de bloedbaan kan geraken en ernstige verlammingen aan het
zenuwstelsel kan veroorzaken, vaak met de dood tot gevolg.
Ook al
zijn paddenstoelen in het Nederlandse en Franse taalgebied mannelijk, de vliegenzwam wordt daar in tegen als enige soort als vrouwelijk beschouwd. Vandaar de
vrouwelijk opbouw van dit dicht.
13-06-2015 om 15:12 geschreven door Leonardo
De sierlijke zwanenbloem
Ze houdt van het nat bij
sloot en plas,
eveneens van bescherming
door het hoge riet.
Camouflage, waardoor je
haar soms niet ziet,
je loopt haar zo voorbij;
alras.
Maar wie er op uit trekt
in de polder langs de sloot,
kan soms haar lange hals wel
ontdekken.
Vaak op weinig
toegankelijke plekken,
sierlijk ten hemel
gestrekt kleurt ze wit en rood.
Ze doet haar naam eer aan
met haar gestalte, de
slanke hals als een zwaan recht omhoog gerekt.
Haar wit met rode bloemetjes
ten hemel gestrekt,
een plant met een hoog
schoonheidsgehalte.
Blijf van haar af, laat
haar gewoon staan in t groen,
koester je slechts in het
ultieme verlangen.
Ooit eens een foto van
haar aan de muur te hangen,
ter herinnering aan deze prachtige
zwanenbloem.
13-06-2015 om 15:12 geschreven door Leonardo
Le Mont Ventoux
Haar barse grauwe silhouet
witte wangen van haar top
grijze sombere flanken
vergt een heel klein verzet
heftige warme luchtstromen
geseling van het macadam
benen die willen blokkeren
opeens niet meer vooruit te komen
heroïsche wielergevechten
helling voor specialisten
hitte en droogte
op de top beslechten
vele bekende namen
sommige vroeg gestorven
doping al om
een berg voor meest bekwame
13-06-2015 om 15:11 geschreven door Leonardo
Snelheid in de benen.
Haar schoonheid doet mijn
ogen strelen
getroffen door haar fraaie
verschijning
verbaasd door haar
plotselinge verdwijning
in een menigte tussen
velen
maar na een minuut daar
is ze weer
ze beweegt prachtig met haar soepele gestalte
haar benen zijn van hoog
gehalte
de stappen licht als een
veer
minzaam kijkt ze me een seconde
aan
zon speelt met de trekken
van haar bruine wangen
probeer nog eens haar
blik te vangen
ze loopt echter hautain bij
mij vandaan.
nog slechts een minuut
dan valt de lijn
haar tijd om zich te
laten gelden
in een snelle run met
veel venijn
de inspanning die ze
heeft geleden
haar lichaam dampt en
trilt
ze heeft dit alles overigens
zelf gewild
13-06-2015 om 15:08 geschreven door Leonardo
De grillige natuur.
Het is jammer en schril
te
moeten constateren
dat fraaie bloemen vaak
staan te overleven op
regels arme grond langs
spoorbanen, en autowegen
terwijl ze soms zelfs
tussen vangrails staan
weg te teren.
Dat ze daar leven is
natuurlijk op zich een
bijzonderheid, doch
waarom
nu juist daar; is wel mijn
steeds terugkerende vraag,
te
groeien en bloeien tussen
t
wegenvuil en nabij een
asfaltlaag waar
grasmaaiers uiteindelijk
een
eind maken aan
hun overlevingsstrijd.
13-06-2015 om 14:58 geschreven door Leonardo
Ontwakend leven
gisteren was er echt nog
niets te zien
droeg de aarde nog een
bruingroene deken
maar vanmorgen was het
anders zo
leek het mij althans
terwijl ik toch heel goed
heb gekeken
bij die verrotte dode
eikenboom welke
gestrekt ligt op het sterren-mos
ontwaakte vanmorgen
opeens leven vanuit de
duistere ondergrond en
brak middels een
klein scheurtje de
bovenlaag los
nu zie ik opeens vanuit
mijn vensterraam
dat er een wit hoedje is
verschenen
het mos is ter plekke zo
goed als
verdwenen terwijl er een kleine
paddenstoel
op die plaats is ontstaan
hier ben ik dan
eindelijk, lijkt de
kleine zwam mij te willen
zeggen, terwijl
zijn hoedje wat schudt in
de krachtige wind
hopelijk houdt hij stand
in dit gure weer
het is uiteindelijk nog
maar
een teer zwammenkind
13-06-2015 om 14:43 geschreven door Leonardo
Lentekriebels in Zuid
Frankrijk
Helder water kabbelt en
klatert
over gladde stenen en
rotsen.
Anemonen en lissen steken
hun kop omhoog
langs de oeverkant.
Een jong stelletje loopt
hevig verliefd
langs het water; hand in
hand.
Gele en roze bloesems
sieren reeds
straten, parken en
pleinen.
Geur van de lente hangt
in de lucht,
terwijl de zon alweer
dagelijks -
zijn warme stralen - laat
schijnen.
13-06-2015 om 14:41 geschreven door Leonardo
Intense hitte
zinderende hete lucht
omvat vandaag
het dorp in een mysterieus plaatje
terwijl de zon als een
koperen ploert
aan de hemel staat en
mens en dier
op de grond verlangend
opkijken
naar een dikke wolk aan
de einder
in de hoop dat die straks
wat water
voor hen achterlaat
daar waar kinderen spelen
in het
laatste spoortje water
van de beek
en het land zowat onder
de
voortdurende hitte bezwijkt
valt verder naar het
zuiden, als neerslag
ijs uit de hemel
het verlangde regenwater ten
spijt
13-06-2015 om 14:36 geschreven door Leonardo
De eerste ooievaars
Ik heb vandaag twee
ooievaars gezien
ze oefenden in het
opmaken van hun nest
naar beneden duvelden ze
de overtollige oude mest
schoon moest het zijn en
ruim bovendien.
Ik heb echt vandaag twee
ooievaars gezien
die liepen te pikken in
t weiland bij de vaart
mooi wit en zwart met een
sierlijke staart
rode snavels bovendien.
Ik zag vandaag twee
ooievaars kleumen in de wind
onder de paal, met daar
bovenin hun nest,
speelde luidruchtig met
een bal, een lief klein kind.
De twee ooievaars hadden
elkaar op het nest bemind
doch herrie en spelende kinderen
hadden hun liefdesdroom verpest
ze sprongen opeens
op; en verdwenen daarna gezwind.
13-06-2015 om 14:29 geschreven door Leonardo
In gedachten.
met de schoenen in
haar hand loopt ze in
gedachten
verzonken over t smalle
kiezelstrand
voeten in t nat, gezicht
gericht
op de brandingsgolven, die
keer
op keer het zand bedolven
met daarin de voetstappen
en
haar gedachten welke verdwenen
in t natte zand
13-06-2015 om 14:20 geschreven door Leonardo
De stilte van het Franse
land.
beelden van
uitzonderlijke schoonheid
verschijnen soms s
avonds in mijn gedachten
gekleurde rotsen in oker
en geel
hun contouren in felle
schittering van de zon
soms sluit ik bij deze
beelden mijn ogen
wordt het me allemaal wat te veel,
dampen stijgen in krullende
bewegingen op
in een verkrampte eindigende gloed.
gevangen door de
brandende zon van het zuiden
stijgen ze langzaam hun
dood tegemoet
een boer met zijn tractor
op het land
omgeven door fraaie felle
kleuren
een hemels mooi natuurlijk
gebeuren
in de stilte van het
Franse land
13-06-2015 om 14:14 geschreven door Leonardo
Het verlaten Franse dorpje
ze zijn nog maar negen
inwoners
in ˈt vervallen
dorpje op de heuvel
vergeten, verlaten en in
de tijd verloren
ˈwinters
heel koud en heet in de zomers
lekkende daken, veel
verrot hout
slechts ˈt ruizen van de
wind
door toppen van dikke
eikenbomen
ˈt dorpje is reeds dood en koud
enkele stokoude dames en
heren
zijn in ˈt dorpje achtergebleven
volledig op zichzelf
aangewezen
triest; terwijl ze toch
de dood niet vrezen
13-06-2015 om 14:11 geschreven door Leonardo
Het strand.
als zeehonden naast
elkaar
gelegen op ˈt zand
een massa vlees dat in
de voorjaarszon ligt te
garen
kan dat menselijk gedrag
niet goed verklaren
met zˈn allen naar
dat
drukke, smalle strand
een moeder met een
huilend
kindje aan de hand
de plastic bal die
stuitert op fiere
vrouwenbillen
een kleuter gooit zand
over met olie ingesmeerde
ruggen
stel kleuters staat aan
de branding hard te
gillen
bij oostenwind ook nog
last
van kwallen en
steekmuggen
het strand, het zand, de
gigantische mensenmassa
aan zee
voor mij oogt het steeds meer als
een afstotend hysterisch
tafereel
al die half blote mensen
bij elkaar
worden mij tegenwoordig al
snel teveel
13-06-2015 om 14:08 geschreven door Leonardo
Het jonge naaktmodel.
achttien lentes jong;
staat met het hoofd iets opgeheven
strak lijf, de fraaie
borsten fier naar voren gedragen
schilder doet haar
linkerarm nog iets verlagen
blanke huid glanst als
ware het door olie ingewreven
het korenblonde haar
hangt welgevallig over haar schouders
haar slanke figuurtje
geurt naar witte seringen en rozen
vanwege haar
onbevangenheid is ze als model gekozen
heeft haar wil doorgezet;
ondanks protesten van haar ouders
fraai en ontspannen staat
ze als een prachtige sierlijke lelie
rechterbeen provocerend
iets naar voren opgeheven
zo natuurlijk, zo oprecht,
zonder een ogenblik te beven
penseel glijdt over ˈt doek op tonen van haar lievelingsmelodie
vakkundig wordt haar beeltenis
op ˈt
doek gedreven
over enkele weken zal de
wereld haar geschilderde naaktheid beleven
13-06-2015 om 14:05 geschreven door Leonardo
Het einde nadert.
grijs uitgeslagen rotsen markeren het ruige veld
waarop zijn blonde schapen vredig lopen
te grazen
de twee honden die tegen weglopers
grauwen en razen
de bejaarde herder werkt hard voor zo
weinig geld
terwijl hijzelf na zoveel
lichamelijk zware jaren
vele honderden hectaren met zijn
beesten heeft belopen
is opeens de onrust en angst in zijn
lijf geslopen
een bedreigend gevoel dat hij maar
niet kan verklaren
de wil is verdwenen uit zijn troosteloos leven
moment lijkt thans aangebroken om terug te
keren
voordat zijn afgenomen krachten het
voorgoed begeven
voelt dat de tijd is gekomen om meteen te gaan
zijn kudde zal hier wel verder kunnen
verkeren
hij is op; verlangt naar zijn huisje
hier ver vandaan
13-06-2015 om 14:02 geschreven door Leonardo
Geluidoverlast.
Het geluid dat wekelijks
op
zaterdagavond mijn
oren pijnlijk doet
treffen
mij week in week uit
ongevraagd
doet beseffen dat
er verschil bestaat
tussen
muziek en geluid.
Zoals bonensoep zonder
kerrie
of beter nog als
een sopraan zonder stem
zo zit ik tegenwoordig
werkelijk
elke zaterdagavond klem
in
een wolk van
georkestreerde disco
herrie.
13-06-2015 om 13:59 geschreven door Leonardo
Symbolisch vergelijk.
een teer jong blad valt
op t stromende beekwater
gewelddadig meegesleurd
naar een kleine
stroomversnelling
het duikelt om en
komt toch weer boven
waarna vervolgens met
veel spetter en geklater
een volgende krachtige
waterval
voorgoed bezit neemt van
haar laatste levensader
De mensen in de gammele bootjes die de oorlog
in het Midden Oosten trachten te ontvluchten maar vaak hun leven geven in de stromingen
en de golven van de Middellandse Zee
13-06-2015 om 13:55 geschreven door Leonardo
Een meedogenloze vossenjacht
Uitgestrekt ligt ze in dekking in
een droge sloot
het hoofd fier, iets opgeheven
urenlang is ze reeds opgedreven
gevaren zijn nog steeds levensgroot
sloten en hekken heeft ze
getrotseerd
vele kilometers ver hard gelopen
tot tweemaal toe met hagel beschoten
is aan haar flank reeds licht
geblesseerd
voorlopig heeft ze even rust
gevonden
ligt uitgestrekt te hijgen en te
kwijlen uit haar bek
likt af en toe voorzichtig haar
bloedende wonden
hondengeblaf nadert; maakt zich
gereed voor nieuwe vluchtronde
ze schrikt op; neemt een haastige sprong over een
hek,
zwemt moeizaam over een sloot; verdwijnt in de avond-stonde
13-06-2015 om 13:44 geschreven door Leonardo
Koude strandwandeling
Hand in hand lopen ze
te sloffen over
het drijfnatte strand
terwijl de wind
boosaardig om hen
heen huilt en grijze wolken
zich vormen tot een
klagelijke massa
waaruit neerslag
onverdroten neervalt op
hun reeds doorweekte en
verkleumde lijven die
even staren naar de golven
waar schuimkoppen zich
grauw en ruw bollen en
met geweld uiteen rollen
op de zandbanken voor
de Hollandse kust
even rilt ze, waarna
zij zich tegen hem
aandrukt en hij zijn arm
bezorgt om haar heen slaat
terwijl hun hoofden zich
naar elkaar toe richten en
hun gedachten versmelten in
een langdurige warme kus
13-06-2015 om 13:39 geschreven door Leonardo
Een hommel.
het maakt me blij; dat
gonzende geluid
het snelle bewegen van
haar vleugeltjes
het voorzichtig landen op
bloemenstampers om nectar
te drinken
alvorens weer te
verdwijnen
ze doet zo haar best
dag in dag uit om
een maaltje te verschalken
terwijl ze daarbij soms onbewust
ook andere hommels lijkt
te ˈstalkenˈ
13-06-2015 om 13:33 geschreven door Leonardo
Ons aller einde is de dood.
het einde van haar leven nadert met rasser
schreden
arts zit naast het bed van de amechtig
ademende vrouw
ze hoest; haar leven eindigt nu
waarschijnlijk gauw
de pastoor heeft reeds voor haar
gebeden
teleurstelling is groot; haar vier kinderen
zijn weggebleven
eigenbelang prefereert boven moeders
stervens verdriet
de vermoeide ogen vallen dicht,
niemand die het ziet
dokter luistert met stethoscoop;
geeft haar nog maar heel even
het morfinepompje is naast haar op
tafel gezet
ze kreunt; de handen bleek en reeds stil
gevouwen
haar half geopende mond prevelt nog zacht
een laatste gebed
arts luistert en buigt zich weer
even over haar heen
maar het leven is reeds uit haar
verdwenen
de handen voelen al koud als steen
13-06-2015 om 13:29 geschreven door Leonardo
Corsica: la perla di mare
hoge donkerkleurige bergen vormen
het achterland
terrasvormig gebouwde huizen en
panden
gele, witte en okerkleurige muren en
buitenwanden
vluchtige impressie van een
havenstad op een zonnig eiland
fel gekleurde openbootjes in de
vissershaven
geschreeuw en drukte op de visserskaai
aan dek van een bootje ligt een
kleine spartelende haai
drommen toeristen die zich op
terrasjes aan de haven, laven
dit is hier het paradijs, roept
luidkeels een Engelse toerist
terwijl hij zijn - dorade con
risotto - wegspoelt met witte wijn
kunstschilder op de kaai kijkt op;
alsof hij iets heeft gemist
doch ook hier, op dit door zon overgoten
eiland
speelt harde munt de belangrijkste
rol in ˈ t dagelijks
leven
slechts enkele gelukkigen is hier
derhalve het paradijs gegeven
13-06-2015 om 13:24 geschreven door Leonardo
Een mooi Hollands meisje
komt ze aan
hondje aan de lijn
elegant en voornaam
gezichtje zo fijn
ogen als korenbloemen blauw
ze straalt als een
zonnetje in het grauw
haren vallen als
een waterval over
haar schouders
fiere borsten steken
recht naar voren;
ze oogt zo fraai, zo
slank, zo gezond,
zo oer Hollands blond.
13-06-2015 om 13:22 geschreven door Leonardo
Baskische gedrevenheid
ze zwoegen en werken dagelijks
winters gekleed in
de hitte van de dag aan
ˈt nieuwe zwembad
zwart Alpinopetje scheef
op de gebruinde koppen
dikke houthakkershemden
en
wollen truien aan,
terwijl
wij hijgen van de hitte en
in ons zweet lopen te
soppen heeft
de gemiddelde Bask
van die hitte kennelijk
geen last
13-06-2015 om 13:16 geschreven door Leonardo
Storm in Bretagne
dreunend golvend
geweld beukt op gladde rotsen
fonteinen van water,
opspattend schuim en zeezout
storm huilt om me
heen, voel me hier intens oud
op deze grauwe
gladde plek waar water en land botsen
neerziend vanaf de
hoge kliffen aan de Bretonse kust
diep onder me;
zware rollende golven met witte koppen
welke met
boosaardig geweld op de rotsachtige kust stoppen
ben me hier zeer
van deze intense natuurkrachten bewust
een meeuw in de
lucht staat stil in de wind
het stormachtige
geweld doet zijn vliegende enthousiasme verdwijnen
hij draait zich in
balans om en verdwijnt gezwind.
soms is de wind
mens en dier niet goed gezind
doet zijn gewelddadige
grootsheid de mensen in deemoed verkleinen,
gelijktijdig aansporende snel te verdwijnen
vanwaar men zich dan bevindt
13-06-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
Ritme der getijden.
Laatste warme herfstdag in
de Franse natuur welke
gelaten zucht
in de verte klinkt
zwak wat kindergelach
de
zon staat nog hoog in
een helder blauwe lucht
bomen die al aardig kleuren
de amandelen zijn rijp
hun schillen vertonen
reeds vele scheuren
op de grond ligt al
een waar fruittapijt.
hoog aan de hemel
het gorgelende geluid van
een atmosferische vliegtuigmotor
plotseling opkomst van lage nevel
wolken worden daardoor
steeds wat groter
spinnen vechten om
de laatste vlieg
in het bos hoor ik
geratel van Spechten
boven mijn hoofd de
vlucht van Wespendief
regen valt vanavond neer
nat einde van een
periode van droogte
thans heerst er al
een frisse
atmosfeer
op onze hoogte
natuur verandert langzaam
in het ritme der getijden
stilte en rust
zullen straks weer overheersen
vogels die overvliegen
richting de Afrikaanse kust.
kou zal langzaam instromen
13-06-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
De groengele Franse Toornslang
Het fraaie
groengele lijf doet
mij de adem
benemen.
Felle
ogen focussen zich
op mijn
gezicht, de
flitsende
tong en
spitse bek
op mij gericht.
Plotseling
een snelle beweging;
ze is
weer in de meidoornhaag verdwenen.
Waarschuwing
voor hen die
haar willen
pakken, of benaderen.
Na veel gesis
volgt meestal
een
snelle pijnlijke beet in; de polsaderen.
Jaarlijks worden in de
Zuid - Europese landen toeristen gebeten door slangen. Vaak is het eigen
schuld, omdat men op zon specimen trapt of omdat men zon slang wil vangen
13-06-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
Over mijzelf
Ik ben
Leo , en gebruik soms ook wel de schuilnaam
Leonardo .
Ik ben een man en woon in
(Nederland) en mijn beroep is
N.v.T .
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus
2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Tuinieren, Hengelsport, Mijn honden, Sport liefhebber, .
Al een aantal jaren schrijf ik korte verhalen en gedichten. Ik publiceer ook op enkele schrijverssites onder verschillende schrijversnamen. Buiten het dichtwerk ben ik thans eveneens bezig met het voltooien van een tweetal thrillers.
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leonardo.