Storm in Bretagne

dreunend golvend geweld beukt op gladde rotsen

fonteinen van water, opspattend schuim en zeezout

storm huilt om me heen, voel me hier intens oud

op deze grauwe gladde plek waar water en land botsen

neerziend vanaf de hoge kliffen aan de Bretonse kust

diep onder me; zware rollende golven met witte koppen

welke met boosaardig geweld op de rotsachtige kust stoppen

ben me hier zeer van deze intense natuurkrachten bewust

een meeuw in de lucht staat stil in de wind

het stormachtige geweld doet zijn vliegende enthousiasme verdwijnen

hij draait zich in balans om en verdwijnt gezwind.

soms is de wind mens en dier niet goed gezind

doet zijn gewelddadige grootsheid de mensen in deemoed verkleinen,

 gelijktijdig aansporende snel te verdwijnen vanwaar men zich dan bevindt