Welkom op mijn gedichten en verhalen blog Vrijwel twee wekelijks verschijnen op dit blog nieuwe gedichten, actuele snel sonnetten, en soms korte fictieverhalen.
In de rechterbovenhoek van rechterkolom staat - HET ARCHIEF - HIER KUNT U DE WEEK AANKLIKKEN EN DE VERHALEN OF GEDICHTEN LEZEN DIE IN DIE MAAND ZIJN GEPOST.
U kunt eveneens veel van mijn gedichten lezen op: www.gedichten.nl/schrijver/leonardo. Ik wens u veel leesplezier.
29-12-2015
Terugblik met
nostalgische gevoelens
het Franse platteland
de vaak geroemde campagne
bergen, heuvels,
weilanden,
bossen en meren
de drang om hier ooit
terug te keren
de rust en stilte
haar intense natuur die
je snel deelgenoot maakt
van een ander levensritme
en
na verloop van tijd
positief invloed heeft op
je gemoed
alsmede ˈt gebruik
van ˈt gezonde
verstand
29-12-2015 om 10:49 geschreven door Leonardo
21-12-2015
Grauwheid van het
bestaan.
ik zag het vandaag
opnieuw
de grauwe onzekerheid
van t bestaan
omlijst door storm en
regen
door oorlogen van huis
verdreven
in een tentenkamp gepropt
waar uitzicht op een
nieuwe toekomst
aanwezigen wat hoop doet
geven
hopelijk is ˈt verblijf
hier voor hen
maar voor een korte tijd
al lijkt hun eigen begrip
voor tijd voorgoed
verdwenen
het gevoel en ˈt denken is
enigszins beschadigd door
bominslagen en ˈt gehuil van
kogels
de straalvliegtuigen in
de lucht
als bommenwerpende vogels
nu zijn ze hier
aangekomen
ontsnapt aan de hel van
geweld
al waren misschien de
meesten
liever niet hun land uit
gevlucht
21-12-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
19-12-2015
De kerstboom op het plein.
Ontwaar zomaar plotseling
een
streepje zonneschijn
door het in ˈt grijs
verpakte zwerk.
Slechts enkele dunne stralen
ze laten de kerstboom
blinken
terwijl een zuchtje wind
de kerst belletjes doen
klinken
in die zachte onwinterse
dag
op dat pleintje voor de
kerk.
De grote kerststal in de
kerk
fraai opgesierd met
lampjes.
Figuranten staan stil te
staan
in ˈt strooi, twee
jonge kinderen die
met hun moeder komen
kijken,
vinden het tafereel dat
ze aanschouwen gewoon
mooi.
Het ontbreken van echte sneeuw
is slechts een kleine domper
op de sfeer
maar met een spuitbus doe
je veel en
vormt zich toch een fraai
geheel.
Helaas: echte sneeuw is
er nu niet
maar wie weet wat nog
komt en
anders volgend jaar maar
weer.
De grote kerstboom op het
plein.
Een lichtpunt in duistere
dagen.
Om ieders gedachten verlichtend
te behagen.
Maakt dat maakt
kerstviering niet
juist zo fijn.
19-12-2015 om 16:20 geschreven door Leonardo
29-11-2015
Een zware najaarsstorm
Als tranen lopen de
regendruppels langs de ramen die
kreunen en steunen onder de
druk van het geweld.
Dat takken doet afrukken
van de voor de woning
staande plataan en
bladeren doet opstuiven door
de lucht waarna deze vervolgens
neervallen in
mijn achtertuin.
Krakende geluiden op
zolder doen me er aan
herinneren dat de kracht waarmee
de storm gepaard gaat
onverwachte uitschieters
heeft die zich
meester kunnen maken van dakgoten
en dakpannen.
Terwijl het buldert in
mijn schoorsteen en
kleine gele en blauwe vlammetjes
oplichten in
de brandende haard, die
geduldig zijn werk doet
de kamer stralend
verwarmt en rustig afwacht op
het
volgende stuk hout dat hij moet verbranden.
Ik laat me onderuitzakken
in mijn grote fauteuil
voor de haard.
Laat de elementen buiten uitrazen
terwijl ik
mijn thee inschenk en
vervolgens het boek pak
om die nieuwe triller te gaan lezen.
29-11-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
23-11-2015
Kerststukje maken.
met zn tweeën naar het bos
vader wijst haar de
plekjes aan
waar ze de grote
dennenappels
snel in haar mandje heeft
gedaan
op haar gezichtje een
kleurige blos
met zn tweeën naar het bos
voor zijn kind een avontuurlijk tafereel
hij lacht om haar
uitbundigheid
niets is zijn kleine meid
gedurende deze wandeling
teveel
met zn tweeën naar het bos
hij neemt zijn dochtertje
bij de hand
hoofden gebogen naar de
grond
speurende naar bruikbare
materialen
die straks de kerstsfeer in
huis
mede zullen bepalen
23-11-2015 om 21:38 geschreven door Leonardo
21-11-2015
Kilte van een woud.
doordringende snijdende
koude in
een gure oosten wind
mijn voetstappen klinken wat
dof
op het met klei doorweven
grind
bomen zijn groen
uitgeslagen
mos stijgt op langs de
stammen
hun kruinen bewegen en ruisen
zacht
er wordt de komende dagen
wat lichte sneeuw
verwacht
beklemmende intense
stilte omringt me
in ˈt hart van ˈt bladerloze
bos
een haas rent voor me uit
over ˈt
pad
in de verte klinkt de roep
van
een eenzame vos
schimmels op boomstronken
en takken duiden
op verrotting in dood
hout
het is wat triest te
constateren
sommige bomen worden
helaas niet zo oud
21-11-2015 om 13:42 geschreven door Leonardo
15-11-2015
Winters weer.
het is half vier
de avond valt snel
laatste bladeren dwarrelen
thans
massaal van de
glimmende beukenbomen
bruine Salers koeien
staan te dromen bij
t beijzelde ijzeren hek
door de grijze bewolkte lucht
zie ik zowaar nog een
eenzame zonnestraal
tractorsporen lopen grillig
door de plassen op t zandpad
heuveltoppen zijn thans geheel
verscholen in ˈt winters grauw
sneeuwvlokken vallen
reeds
voorzichtig naar beneden
blijven liggen op de
grond
waar ijs sterren spiegelen
op
een bevroren waterplas
echt winter weer
in mijn gedachten ontwaar
ik
een beeld van hoe het
hier
de afgelopen zomer was
15-11-2015 om 13:57 geschreven door Leonardo
11-11-2015
Jazz avond
Het leek gewoon een blik
terug in de tijd, die
jazz avond in die knusse
kelder onder het voormalige
stadhuis. Veel grijze bollen en mannen met petten,
een enkele jongere die
dit ook wilde verkennen, maar
vooral zestig plussers vulden
de ruimte. De sfeer was
prima, drank vloeide, ogen
gloeiden. De muzikale nostalgie
zegende alle aanwezigen, jongeren
incluis.
Veel aanwezigen opgegroeid
met deze muziek, ze
herkenden de klanken van
vroeger. Beelden verschenen
in hun gedachten, uit hun
kinderjaren en pubertijd. Toen
ze jong waren en soms uit
de band sprongen, gewoon
beelden die in hun
hersens waren verdrongen, hen weer
jong deed voelen en
gerespecteerd. Ach
, ze waren
hun betrokkenheid en enthousiasme
nog lang niet verleerd.
11-11-2015 om 00:06 geschreven door Leonardo
Neergang van een autoconcern.
enkele jaren geleden was
Volkswagen rijden een trend
roemde men euforisch hun
technisch kunnen
stak men de loftrompet
uit
voor hun capabele leiders
kortom; als je in een VW
reed was
je echt een vent
maar zoals de oude
Grieken
ooit al eens schreven
roem komt vrijwel altijd voor
de val
dat hebben VW ingenieurs met
sjoemelen thans wel bewezen
het bedrijf is nog sterk
en
kan wel wat hebben
financieel is het gebeuren
nog
net geen ramp
al verdwijnt waarde van
VW
aandelen wel even rap
als benzinedamp
09-11-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
06-11-2015
Fotomodel.
ze valt me plotseling op
aan de rand van ˈt park
staande in de avondzon
kijkt wat onwennig doch
met een glimlach op
ˈt gelaat
er wordt kennelijk
van haar een foto gemaakt
ze is overigens zelf een
plaatje
haar benen mooi slank
voeten gestoken in schoenen
met
extreem hoge hakken
jurkje valt zwierig neer
haar taille is rank
kleding lijkt aangepast
aan ˈt herfstweer
avondzon zet haar lange
blonde haren in een
schitterende gouden gloed
beweegt zich voorzichtig
op aanwijzingen van
de fotograaf
duurt even: dan staat
ze eindelijk goed
06-11-2015 om 00:30 geschreven door Leonardo
02-11-2015
Keerzijde.
een stuk gelezen spannend
boek
beurse appels in een mand
politiek onjuiste
beslissing
meisje met geweldig verstand
gedrevenheid uit
eigenbelang
ondankbare oorlogsvluchtelingen
twijfelachtige spontane beursgang
boot met moslim verstekelingen
er stond ooit een paard
in de gang
twee kinderen hand in
hand
een grote jus vlek op ˈt behang
gaat mij allemaal boven ˈt verstand
vele vragen kunnen worden
gesteld
wat is wijsheid in dit
leven
meer nemen of meer geven
of is t alleen een
kwestie van geld?
02-11-2015 om 21:29 geschreven door Leonardo
Noodlottig ongeluk of
toch wraakactie?
Russen weten inmiddels
ook: Allah laat niet met zich spotten.
Maar; IS, heeft toch geen jachtvliegtuigen
noch zware luchtdoelraketten.
Was 't misschien toch een
bom in een der bagagerekken?
Vragen genoeg: Poetin is
zich in elk geval rot geschrokken.
Tot in Rusland strekt de islamitische
terroristische arm zich uit.
Terroristen wachten thans
slechts op hun leiders volgende wraakbesluit.
De oorzaak van het neerstorten van de Russische Airbus A321 in Egypte is nog steeds een raadsel al wordt een terroristische actie thans niet meer uitgesloten.
02-11-2015 om 19:21 geschreven door Leonardo
31-10-2015
Een grauwe herfstdag.
gedreven door wind en
motregen
ploeterend over heuvels,
door weilanden, modder en plassen
wandelend langs
troosteloze café terrassen
toch een glimlach op mijn
gelaat gekregen
fascinerende aanblik van
bossen met kale bomen
alleen in de toppen nog
wat bladerkleur te ontwaren
kraaien huizen er met
tientallen paren
zon lijkt er toch even
door te willen komen
schreeuw van een
roofvogel in de grauwe lucht
in de verte bij een hek
staan enkele kleumende koeien
konijntje holt voor me
uit in een snelle vlucht
dit grauwe jaargetijde is
mijn favoriete tijd
jaarlijkse
natuurveranderingen blijven mij boeien
vandaag gehele dag aandacht
aan dit herfstfenomeen gewijd
31-10-2015 om 23:34 geschreven door Leonardo
27-10-2015
Eenzame reis.
zijn ziel vloog reeds weg
uit zijn verkrampte lijf
waarvan slechts stof en
botten zullen overblijven
waar zijn honden bij
liggen
te waken en zelfs
af en toe als wolven
huilen
gedreven door intens
verdriet.
de wereld verdween uiterst
langzaam
voor zijn dof starende ogen
men zal hem niet missen
alleen zijn beesten
zullen hem niet vergeten
doch voor hen rest
slechts
leegte en misschien
wat liefde en mededogen
27-10-2015 om 16:47 geschreven door Leonardo
26-10-2015
Herfst vlinders.
vallende bladeren vormen een tapijt
in gele en rode kleuren
glimmend en glibberig op
de grond te treuren
als het ware gestapeld op
elkander
bezig met hun
vertering strijd
een laatste vlinder strijkt
op ˈt
bladerdek neer
proeft even van de
halfvergane massa
fladdert weer op en verdwijnt
in de lucht
citroenvlindertje,
misschien bezig aan zijn laatste vlucht
afhankelijk van het weer
nog even dan zal de
temperatuur sterk dalen
zoeken vlinders rap hun winterplekje
op
tussen coniferenhagen in
muurspleten of in dichte klimop
of ze metamorferen als
larven of poppen
om ons in ˈt voorjaar
weer vlinderachtig te foppen
26-10-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
23-10-2015
Hollandse strand impressie
vertwijfeld staart hij
van de boulevard naar beneden
waar het strand zich zou moeten
bevinden
handdoeken bedekken
duizenden lijven op plaatsen
waar het schone zand der
liefde zich koesterend in de zon
weldadig zijn voeten zouden
moeten strelen in plaats van
plastic bekertjes,
houtsplinters, glasscherven en stukjes beton
het zomerse strand waar al
die dikke en dunne lijven als
zeehonden in olie liggen
te bakken en te garen
jonge mannen hun lief
liggen op te vrijen
kleine kinderen mogen
pony rijden en
oude opaˈs naar mooie
slanke topless dames
liggen te staren terwijl
een stel honden aan de
waterkant stoeien
het steeds in beweging
zijnde zand waar
patatzakjes, papiertjes,
ijsstokjes en sigarettenpeuken
het populairste stuk strand
markeren
de vlaggen heftig wapperen
aan de masten en de
lucht van zure harig de
zilte zeelucht overheerst, terwijl
jongens met een voetbal
de zonaanbidders molesteren en
het stuifzand mensen als
het ware doet zandstralen
het immens drukke strand
bevolkt door
Jan en alleman, waar politiepaarden
gewoon
hun ontlasting tussen al
die spelende kinderen laten vallen
met als surprise aan de
vloedlijn
veel stinkende dode
blauwe kwallen
het ooit zo idyllische badplaatsje
aan de duinrand waar
vooral Duits wordt gesproken
in cafeetjes
terwijl lucht van
braadworst in sommige straatjes overheerst en
een auto parkeren een
grote illusie is net zoals:
een gezonde duik in het grauwe,
koude Noordzeewater
23-10-2015 om 19:09 geschreven door Leonardo
21-10-2015
Mijn rode roos.
fraai langgerekt op een steel
fier wuivend in de wind
bloemen iets gebogen
zijn intens en groot
kleuren prachtig rood
ze vragen heel weinig
maar geven zo veel
21-10-2015 om 17:49 geschreven door Leonardo
Onverwacht ontslag.
ze werkte altijd zo
consequent, zo gedreven en oprecht
mededeling van de
directie kwam zeer onverwacht
had heel haar toekomst in
het bedrijf belegd
pas veertig jaar oud,
maar opeens afgedankt en overbodig
toekomstlijn is bij dit
bedrijf abrupt gestopt
wat rest zijn woede,
teleurstelling en verdriet
verlaat het kantoor,
slaat de deur hard dicht; onnodig
slaakt beledigende zinloze
woorden tegen de afdelingschef
welke nagalmen in
grimmige emotionele akkoorden
woorden, welke soms het
slechtste in de mens doen ontwaken
weet dat ze dat absoluut niet
kan maken maar
,
pas veertig jaren oud
,
verdomme!
nog een heel leven te
gaan en veel te jong om al te stoppen
ze schreeuwt, is
opgewonden, heeft vochtige ogen
mascara loopt wat uit, ze
was altijd zeer bevlogen
wil het liefste tegen
alles wat ze ziet aanschoppen
ze haalt de schouders op;
denkt na over haar situatie
plotseling verschijnt een
glimlach op
haar betraande gelaat,
als ware het een
zonnestraal tussen de regenwolken
weet opeens wat ze moet doen,
heeft opeens weer esprit
zucht eens diep en denkt
dan maar...
ze zijn met mij beslist nog niet klaar
21-10-2015 om 12:56 geschreven door Leonardo
Stilte van de nacht
geen enkel verstorend geluid bereikt
mijn oren
geen vogels noch verkeerslawaai komt
op de wind gedreven
slechts de boomkruinen hoor ik ruisend
iets bewegen
in zachte zuchten die mij zeer bekoren
ontwaar zelfs geen ontluisterende zoemende
insectenwolk
ˈ k zie geen muggen noch motten zweven
zoete geur van de nacht heeft hen kennelijk
doen begeven
naar rietrijke oevers van de kleine
kolk
een onrustige stemming had me uit
huis gedreven
als gevolg van spanning en wereldgebeuren omgeven
vindt mijn ritme zich weer terug in de stille nacht
waande ik mij eerst gestrest als
slachtoffer des heftige tijd
voerde onmacht en ergernis in mijn hoofd een zware strijd
rust keert thans weder in mijn lijf zoals verwacht
21-10-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
17-10-2015
Een eenzame paddenstoel
terwijl haar soortgenoten
grotendeels zijn verdwenen
hun resten inmiddels tot
stof zijn vergaan
kijkt deze jonge
paddenstoel
mij fleurig aan
ze is de afgelopen nacht
opeens verschenen
haar tijd is beperkt ze
is hier maar even
zo is het nu eenmaal
gesteld met
het paddenstoelenleven
17-10-2015 om 23:33 geschreven door Leonardo
13-10-2015
Uiterwaarden Maas
verminkt.
als ik uitkijk over uiterwaarden
en weiden
mijn ogen richt op wat
bloeit en loeit
terwijl het geel en groen
op afstand samenvloeit
twee zeilbootjes over ˈt rivierwater
glijden
strek mij onbevangen uit
in ˈt
wat vochtige gras
terwijl een takje zuring
zich tussen mijn lippen krult
hoor aan overkant van de
rivier dat een machine brult
twee kleine kinderen
spelen voor me in een grote waterplas
beeld van ˈt
Maaslandschap wordt echter wat verstoord
heerlijke rust en natuur zijn
soms niet meer harmonieus verbonden
verstoord door kranen,
machines en mensen die; uiterwaarden
ontgronden
nog thans kent onze fraaie
rivier talrijke plekken ongestoord
maar veel wordt vernield,
ˈt
vertrouwde aanzicht voorgoed ontbonden
voor hen die na ons komen: eeuwig zonde
13-10-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
10-10-2015
De kraai en de kat.
een kraai omgeven door vele
soortgenoten streek neer
op een dunne boomtak
zich pikkende en vechtende
eindelijk
een plaatsje te hebben veroverd
werd hij vervolgens door soortgenoten
van de tak werd afgesmakt
de kat van de buren ook
niet mis
zoˈn zwart beest,
zwaar behaard
met gluiperige trekken en
een zwiepende staart
was akelig snel ter been
sprong hoog op van de
grond
en pakte de kraai waarna
hij
hem razendsnel doodde
moraal van dit verhaal is
in enkele woorden gezegd:
zorg dat je leven niet zoals
dat
van deze kraai wordt
beslecht
10-10-2015 om 23:50 geschreven door Leonardo
De rauwe werkelijkheid.
het was zoˈn dag als
ieder andere
een dag van spanning en
gruwelijkheid
gedrenkt in hoop op
menselijke toegankelijkheid
in weerwil van ˈt idee dat de
wereld zal veranderen
de televisiebeelden soms
rood gekleurd
laten zien dat er bloed
vloeit in het oosten
vluchtelingen die
behoefte voelen zich te laten troosten
afkomstig uit een land
dat door oorlogen wordt verscheurd
doch religie en politiek
kennen geen mededogen
slechts het doel heiligt
alle middelen
waardoor het volk keer op
keer wordt bedrogen
onze afkeer voor deze
mentaliteit wordt langzaam omgebogen
door de stromen
vreemdelingen die onze grenzen belagen
stilaan verdwijnt ons
mededogen in onbehagen
18-09-2015 om 15:55 geschreven door Leonardo
16-09-2015
Slap gelul over wijn.
Overdreven liederlijke
teksten op
sommige dure wijnflessen
smaak van viooltjes noten,
bessen en fruit
dat gelul krijg ik soms mijn
strot niet eens uit
maar ik ben dan ook slechts
een gewone consument
die ver afstaat van dit
edele wijn gezwam
doch wel weet dat dit
kostelijke vocht
mondiaal slechts op basis van lekker
of niet lekker
door consumenten wordt gekocht.
Vaak blijf ik lachen om de
schertsverhalen van
mensen die menen een wijnkenner
te zijn die
zich focussen op dure
namen welke
ze zelf vaak zelf niet eens
uit kunnen kramen
maar voor mij is het al
jaren een tastbaar feit
Wijn vindt je gewoon
lekker, of niet;
dat wilde ik slechts even
kwijt.
16-09-2015 om 19:28 geschreven door Leonardo
Druiven plukken.
slank, jong en fris als
de
druiven aan de stokken
kleurig hoofddoekje
bedekt
haar donkere krullen
ogen die stralen, ze
heeft
een lachende mond
ze staat op, rekt zich
uit,
kijkt eens om zich heen
de strakke jeansbroek
klemt
om haar bevallige kont
nog twee uur gebukt
werken op
de drassige heuvel
handen die vermoeid zijn
van
het omklemmen van de
schaar
ze hurkt zich weer neer
vervloekt de motregen
over een uur of twee is
ze er eindelijk mee klaar
In een
groot deel van Frankrijk is de druivenoogst reeds binnen. Ondanks dat veel
druiven tegenwoordig machinaal worden geoogst, zijn druiven plukkers nog altijd
noodzakelijk om de druiven te plukken op de meer steilere hellingen.
16-09-2015 om 14:03 geschreven door Leonardo
Liefdeswater.
ze voelde zich met hem soms
als een snel stromende
rivier
als een kolkende stroom
van liefdeswater welke
bruisend en golvend de
denkbeeldige oevers overstromende
in heftige
ongecontroleerde golven
alvorens samen te
versmelten
tot een bruisende
klaterende watermassa
die gedurende een zekere
tijd
haar leven beheerste en haar
lijf
intens met het zijne
verbond
16-09-2015 om 13:06 geschreven door Leonardo
14-09-2015
De zondvloed.
Een dag en nacht om nooit
te vergeten.
Overvloedige watermassas
kwamen naar beneden.
Verwoesting en
overstromingen in dorpen en steden.
Geraas van water
overstemd de vele angstige kreten.
Voor de tweede maal in
amper vijf jaar.
Zijn mensen in het Franse
zuiden opnieuw de sigaar.
Omdat het nieuws over de
stromen vluchtelingen de uitzendingen van journaals op de televisie sterk
beheersen, is het menigeen misschien niet opgevallen dat zich in het zuiden van
Frankrijk een natuurramp heeft afgespeeld.
Grote delen land staan onderwater als gevolg van buiten hun oevers
getreden rivieren na extreem noodweer waarbij 300 mm regen viel in nauwelijks
24 uur.
14-09-2015 om 13:29 geschreven door Leonardo
12-09-2015
Kinderplezier.
de bui is over, de straat
is nat
waterplassen staan op het
trottoir
ondiep en uitdagend
zonder enig gevaar
snel een schepje en een emmertje
gevat
ze loopt nog wat onzeker;
stap voor stap
waterplas op ˈt trottoir trekt
haar mateloos aan
gestamp met de voetjes,
water spat hoog op
vervolgens kraaiend van
plezier naar mama gegaan
regen werkt soms als
zonneschijn voor kinderen
wat water en zand is
genoeg om te spelen
een kind voelt zich dan
zo rijk als een koning
ze laten zich door wat
regen niet hinderen
12-09-2015 om 22:51 geschreven door Leonardo
08-09-2015
De liefdesbrief.
haar vurige gedachten
staan op papier
emotioneel valt een traan
tijdens het schrijven
ze houdt van hem maar
haat hem ook
gooit de brief weg,
verdrietig doch fier
gedragen door een zwakke bries
papier bewegend in de wind als een vlinder
neerdalend op een
geschikte openplek
liggen haar gedachten in ˈt gras; nat en
vies
haar lieve woorden zijn
nog te lezen
papier is wat vochtig
doch sterk
als een vluchteling
neergedaald in ˈt veld
nu maar hopen dat hij hem
vindt; mag ze vrezen
08-09-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
21-08-2015
Avond mijmeringen.
avond valt, de hemel kleurt
sporen van wit in ˈt blauw
oranje en rood gekleurde
wolken
een Engelse roos in mijn
tuin geurt
genieten vanavond in de
warme avondlucht
wat vocht stijgt op
vanuit de aarde
in de verte klink het
geluid van een tractor
kraaien vliegen over in
snelle vlucht
nog even dan is het met
de zomer gedaan
zullen vogels zich
verzamelen voor de oversteek
maken wij ons weer op
voor de herfst
uiteindelijk is het
altijd zo gegaan
21-08-2015 om 22:36 geschreven door Leonardo
15-08-2015
Mauvais Temps.
weer laat niet met zich
spotten
hemel kleurt thans grauw
en grof
eenzame zonnestraal
schiet omlaag
tussen zwalkende wolken
kleurt voor even het land
beneden
als een aards paradijs
na zorgvuldig schuiven en
draaien
is de wolkenmassa hecht gevormd
neemt het zwerk de vorm
aan
van een blauwgrijze kwal
siddert de atmosfeer na een
flitsende bol en een reuze knal
waarna de lucht is bezwangerd
van geëxplodeerde zuurstof
Het fenomeen bolbliksem
- komt af en toe voor en levert vaak veel schrik en paniekreacties op bij
mensen die dit verschijnsel meemaken
15-08-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
12-08-2015
Fatale sprong.
even staarde ze naar
beneden
ver onder haar stroomde
een half droge rivier
voelde zich opeens opgejaagd
als een wild dier
was diep in haar hart,
het liefste reeds beneden
oude spoorviaduct trilde een
beetje in de wind
de spring gordel snoerde strak
om haar lijf
het elastiek hing reeds naar
beneden, recht en stijf
een toeschouwer gilde:
bezint eer ge begint
de man naast haar zei:
het is goed mijn kind
je kunt nu je sprong wel gaan
wagen
ik spring, zei ze, zal
niet meer verder klagen.
haar snerpende gil stierf
even later weg in de wind
12-08-2015 om 22:54 geschreven door Leonardo
08-08-2015
bramen
zich koesterend in
de late middagzon
hun gebogen rode
hoofdjes hangen
stil neer aan
scherpe twijgen
omringt door vele
lotgenoten
met slechts een
verlangen
een fraaie blauwe
kleur
te krijgen
08-08-2015 om 23:22 geschreven door Leonardo
04-08-2015
De camping in het zuiden.
het weer logenstraft de vele
toeristische gedachten
dat de zon zich hier altijd
dagelijks laat zien
een pokken dag, roept
een verbolgen tante Mien
terwijl ˈt land toch om
wat water zit te smachten
tussen de vochtnevel
welke optrekt over het Zuid Franse land
zien we kleine stroompjes
door regenwater op het land ontstaan
blauw gele bliksemflitsen
schieten langs het caravanraam
buiten lopen twee
doorweekte kinderen hand in hand
een stevige donderbui
ontlaadt zich boven het land beneden
stortregen, rukwinden en
donderslagen laten ons trillen en rillen
terwijl kinderen buiten
vreugdevol in de regen springen en gillen
na tien minuten donderend
geweld is het ergste leed geleden
druppelen wolken, nog
slechts begeleid door bescheiden gegrom
op de camping hoort men daarentegen slechts
gemor en gebrom
04-08-2015 om 19:50 geschreven door Leonardo
20-07-2015
Schapen drijven.
ze staat in diepe
gedachten verzonken
te kijken in ˈt gras
op de heuvel
blik gericht op kudde
schapen en een rappe
zwart witte hond die
de schapen kundig bijeendrijft
terwijl regendruppels
haar stilaan doorweken
haren plakkerig kleven
om haar hoofd
blijft ze in de regen
staan
als verdoofd
raakt kennelijk op ˈt tafereel
niet uit gekeken
20-07-2015 om 19:28 geschreven door Leonardo
18-07-2015
Soleil et hautes températures.
net zoals de zomers afgelopen
jaren
de drukkende intense hitte
die
het Land steeds meer
teistert
bomen verliezen tegenwoordig
reeds eind juli al blaren
terwijl vissen amechtig
ademen
in riviertjes en poelen
bosbranden ontstaan soms
min of meer spontaan in
de
zinderende zonnehitte die
mens en dier doet
besluiten
het laatste beetje water
in
de rivier te gebruiken om
zelf een beetje af te
koelen
18-07-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
08-07-2015
Lˈamphithéâtre romain.
oude muren glimmen in ˈt licht
van goudgele zonnestralen
schaduwen van de
zonbelichte
vensters werpen zich op
de
met bloed, zweet en
tranen
bedekte grond van het
Romeinse amfitheater dat
onwillekeurig mijn
diepste gedachten terug
voert
naar reeds lang vervlogen
tijden
van gladiatoren, gevechten,
martelingen
en hevig menselijk en dierlijk lijden
08-07-2015 om 14:36 geschreven door Leonardo
Roche de Solutr é
Van hier naar daar over s
heren wegen door t Franse
land
vermoeid, gekreukt en
stijf van leden
zon die onvermoeibaar
brandt
op akkers en autodaken
verlang nu zelfs al
naar de donkere nacht
vermoeidheid verschijnt
zodat
ik mijn rit straks even
zal moeten staken.
doch net voorbij Macon
neem ik hem schuin
voor me waar
die scherp gesneden
basaltpiek
tussen wijngaarden en
akkers
richtpunt in mijn
niet aflatende kilometersstrijd
geeft mij inzicht in de
reeds geabsorbeerde tijd
tastbaar herkenningpunt vormt
hij immer weer
deze solitaire Roche de
Solutré
voor t passerend verkeer.
08-07-2015 om 12:14 geschreven door Leonardo
Noodweer in de bergen.
de grauwe bewolkte lucht doet mij
huiveren
regendruppels vallen met monotoon geluid
uit de lucht
kijk bezorgd naar de bergen en slaak
een zucht
adem diep in; om mijn longen te
zuiveren
vaag zie ik in de verte op het land
de silhouetten van bruine koeien
met de kont in de wind grazende en
soms loeien
hun dierenhouding gaat me boven het
verstand
bliksemflitsen schieten als pijlen
langs de hemel
bergen zijn niet langer meer te
onderscheiden
tracht zelf, onder een rots, de
plensbui wat te vermijden
uiteindelijk wordt het toch weer
droog
staat aan de hemel de zon weer hoog
veranderingen aan ˈ t
landschap kan ik niet onderscheiden
08-07-2015 om 00:11 geschreven door Leonardo
07-07-2015
De vreemde natuur.
het is jammer en schril
te
moeten constateren
dat fraaie bloemen vaak
staan te overleven op
regels arme grond langs
spoorbanen, en autowegen
terwijl ze soms zelfs
tussen vangrails staan
weg te teren.
dat ze daar leven is
op zich een bijzonderheid
doch waarom nu juist daar
is wel mijn steeds
terugkerende vraag
te groeien en bloeien
tussen t
wegenvuil nabij een asfaltlaag
waar
grasmaaiers uiteindelijk
een
eind maken aan
hun overlevingsstrijd.
07-07-2015 om 23:52 geschreven door Leonardo
04-07-2015
De wanhopige hengelaar
gestoken in groene
lieslaarzen en
gewapend met schepnet en
hengel
staat een hengelaar in het
snel stromende
rivierwater dat
hem rustige voldoening
geeft
door het kalme frisse
geklater doch
welke gemoedsrust plotseling
wordt
getemperd door
ˈt verward
geraakte hengelsnoer
dat aan rietstengels is
verankerd
hetgeen zijn kalmte snel teneinde
doet raken door
de ontstane gordiaanse knoop
welke zijn hengelvreugde doet omslaan
in
woede, ergernis en pure
wanhoop
04-07-2015 om 23:24 geschreven door Leonardo
02-07-2015
Wandeling in de hitte
lucht trilt voor
mijn ogen
contouren van omgeving
zijn al wat vaag
om me heen heerst
een vliegen plaag
kan niet tegen
die beesten
maar moet ze
wel gedogen
ik blijf weliswaar
in beweging
nog slechts vijf
kilometer lopen
misschien hebben ze
daar een biertap
ik mag het
werkelijk hopen
02-07-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
22-06-2015
Zeilen.
het witte zeil bolt in de
krachtige wind
schuimkoppen staan op de
golven
fokkenist wordt telkens male
onder opspattend boegwater
bedolven
schuin hangt de zeilboot
in een poging
snelheid aan de wind te
maken
mast en stagen hoor je
knerpen en kraken
onverstoorbaar vaart de
bemanning door
voor ˈt starteiland
gaan ze door de wind
en koersen ze af op een
boei
geweldig dit spel met de grillige
natuur
de ultieme kick; daar doen
ze het voor
22-06-2015 om 15:39 geschreven door Leonardo
De onweersbui.
woedend
in grauw en blauw gevangen
haar
snelle plotselinge verschijning
ze
straalt oprechte natuurlijke dreiging
sinister
bolt ze haar witte wangen
de
atmosfeer is thans sterk geladen
felle
ademstoten, ze hoest en zucht
wie het
nog kan; onderneemt een snelle vlucht
duisternis
valt reeds over wegen en paden
haar
flitsende tong zet de hemel in vuur
toornig
laat ze haar trommels roffelen
maar
gelukkig is haar gramschap slechts van korte duur
haar tijd
is om, ze is het opeens zat
heeft
haar plotseling opkomende woede op aarde gekoeld
het
resultaat van haar drift is vernieling en nat
22-06-2015 om 15:13 geschreven door Leonardo
21-06-2015
Buitenlucht.
Hoe triest oogt thans het
weder.
De grauwheid straalt mij
op t gelaat.
Vochtigheid, kilte en
onvrede bij kinderen op straat.
Lucht is zwaar; ruikt
naar koeienstront en salpeter.
Op t weiland achter mijn
woning.
Zie ik alweer zon mestwagen
rijden.
Die gier over het grasland
doet spreiden.
Tegen die scherpe lucht
helpt geen keizer noch koning.
21-06-2015 om 13:46 geschreven door Leonardo
17-06-2015
Le vingt quatre heures du
Mans
het heeft wel wat
die knots gekke
autorace in Mans
de herrie, de kermis,
alsmede de enorme
drommen publiek
de mooie sexy meiden
gestoken in vaak
bijzondere tuniek
het gehuil der motoren,
lichtflitsen van de koplampen
die ˈs nachts de
hemel sieren
het moeten overnachten in
de buitenlucht, vaak in
de regen
op het zand
gelegen op de grond tussen
vuil,
vlooien, mieren en
lege zakjes patat
Ja
, de vierentwintig
uren van
Le Mans; dat heeft
wel wat
... Afgelopen zondag 14 juni 2015 werd op het bekende circuit de la Sarthe weer de vierentwintig uur race van Le Mans gehouden. Porsche won dit keer...
17-06-2015 om 14:58 geschreven door Leonardo
Het ter dood veroordeelde
bos.
het heerlijke bos ademt
rust, maar is toch vervult van leven
groen in velerlei
genuanceerde tinten, kleurt de bomen
grootsheid van de natuur
laat mij hier elke dag
een wandeling als een
feest beleven
het voorname bos ademt
rust en statige schoonheid
roep van een uil, ren van
een haas, de dassen, vele vogelgezangen
doch, rode verfstippen
ontsieren reeds vele honderden stammen
als een besmettelijke
ziekte; zover het oog reikt
ik voel de angst en woede
optrekken als damp uit de grond
hoe durft men in te
grijpen in deze heerlijke groene muur
welke ons rust en leven
schenkt voor lange duur
maar nu ten prooi blijkt
te liggen aan geldelijke belangen
weldra zullen houthakkers
met zware
gemotoriseerde
zaagmachines de grond doen beven
alles vernielende onder
hun rupsbanden
dat fraaie, heerlijke bos
van nu; bestaat nog maar heel even
13-06-2015 om 17:35 geschreven door Leonardo
De mooie oude foto.
de avond valt in fraaie
strepen
overheersende kleuren zijn
rood en goud
nevels trekken op en
vormen
een silhouet van
kleurende beweging dat
bijna voelt als intens vertrouwd
fraai Hollands natuurlijk
scenario
creaties niet door mensen te bedenken
genietend met een kop thee
in de hand
voor me op tafel ligt
die
mooie oude foto
13-06-2015 om 16:59 geschreven door Leonardo
Gemeentelijke
groen-sadisten.
Wie zijn de grootste
bedreigers van onze plaatselijke dorpsnatuur?
Het zijn zeker niet
bewoners, noch boeren of toeristen.
Nee
, dat zijn de
bureaucratische gemeentelijke groen-sadisten.
Zij maken de inwoners van
ˈt
dorp overstuur.
Slopers van bomen,
heesters, perken en parken.
Alleen om geld te
besparen op snoeien en harken.
Veel gemeentebestuurders
in Noord Brabant hebben in hun ongelooflijke wijsheid besloten om alle gemeente
plantsoenen te schonen van bomen en heesters. Daarvoor in de plaats zaait men
gras in. De kaalslag die dit oplevert houdt gelijke tred met de woede van
bewoners van omliggende huizen
13-06-2015 om 15:59 geschreven door Leonardo
Een huisvrouw.
stil zit ze op haar
keukenstoel; schilt de patatten
regen slaat met vlagen
tegen haar keukenraam
ze staat op - zet quasi
automatisch - de radio aan
kijkt naar buiten: kan
niet langer dat rotweer bevatten
aardappels plonzen met
geweld in de hoge pan
waterdruppels spatten op
haar brillenglazen uiteen
op de radio een
telefoonspelletje; ook zon dom fenomeen
dat rotweer ook; daar
wordt ze chagrijnig van
stoffen, vegen, bed-opmaken, afwassen; gelukkig weer niets gebroken
elke dag opnieuw zon
stom eentonig huishoudelijke tafereel
en die vent van haar maar
zeiken over haar roken
pakt haar sigaretten;
heeft er snel een opgestoken
gedachten even doen wegglijden
van dit dagelijkse huishoudelijke ritueel
om vervolgens verder te
gaan met eten koken
13-06-2015 om 15:47 geschreven door Leonardo
Dementie.
in elk mens schuilt
een kind
het is er wel
maar zeer onduidelijk
waar het zich in
je lijf bevindt
zal vaak zich
niet direct openbaren
maar zich langzaamaan
sterker maken met
de jaren
soms treedt dat
kind in je
spontaan naar buiten
beheerst ze je
opkomende gedachten
heb je moeite om
jezelf volwassen
te uiten
wordt er door je
omgeving naar je
gewezen
toegegeven; dat
kindgevoel lijkt voor
buitenstaanders soms
wat overdreven maar
vaak is het
een teken van
het einde van
je jaren vandaar
verder hierover
gezwegen
13-06-2015 om 15:45 geschreven door Leonardo
Valse droom.
wellustig draait ze zich
om in haar slaap en voelt
de handen en nagels die
haar strelen, haar lijf
beroeren
ze wordt wakker, kijkt
slaperig om zich heen in
t
schemerdonker terwijl ze
zijn vochtige tong en
lippen op
haar hals voelt drukken
waarna
ze met een zachte kreet, haar
hond
van het t bed afduwt
13-06-2015 om 15:42 geschreven door Leonardo
De Schotse Hooglander.
Stil staat hij te turen
over
weide en rotsen. Een
Hooglander
in vol ornaat, starende
naar de einder.
Hoort beneden hem het
water klotsen.
Feestelijk gekleed voor
dit
mystiek gebeuren. Zwart
hemd
en rood geruite quilt. Sjerp
over de schouders,
gedachten stemmen hem
mild.
Doedelzak in zijn armen,
hoogland muts
schuin op zijn hoofd. Weemoedige
tonen
klinken op uit het oude
instrument.
Meeuwen zijn stil als
verdoofd
Al eeuwenlang deze
ceremonie.
De dank voor het leven en
herdenking van de
voorvaderen die
al lang geleden hun leven
voor Schotland
hebben gegeven.
13-06-2015 om 15:37 geschreven door Leonardo
Adem van ˈt land.
zon brandt venijnig op de
huid
damp stijgt langzaam op
vogels zweven in de warme
lucht
krekels tjirpen eentonig
en luid
meisje op een rode bergfiets
zomerjurkje hoog
opgetrokken
olijfkleurige huid glimt
begeerlijk
verdwijnt plotseling in ˈt niets
honden strekken zich in ˈt zand
in schaduw van de dikke kurkeik
hitte stijgt in vlagen op
als
adem van ˈt geroosterd land
verblindende mooie natuurlijke
kleuren
adelaars zweven in de
lucht langs
okerkleurige, grijze en
witte rotsen
wilde orchideeën die heerlijk
geuren
schilders pallet met
temperamentvol leven
Zuid Frankrijk in al haar
kleurrijke facetten
gepresenteerd
herinnering duurt helaas
maar even
13-06-2015 om 15:36 geschreven door Leonardo
Het kleine geluk.
waar de kat knorrend
langs het keukenraam schuurt
een hond buiten in de
tuin van zijn maaltijd geniet
die langs sjokkende man; zo
dronken als een vergiet
ons buurvrouw die haar
klierende zoontje wegstuurt
een zonnestraal brengt licht
in het leven
regendruppels verdampen
al tijdens hun val
buurvrouw Jansen heeft
plotseling een paard in de hal
dat brulde de radio zo even
maar; ˈt kleine geluk
ligt op straat te lonken
dat beweren althans de
echte kenners
wie het ziet pakt het op
om er later zelf mee te
pronken
13-06-2015 om 15:24 geschreven door Leonardo
Het trieste fluitenkruidje.
Een fier jong helder wit
fluitenkruidje
keek met haar hoofd eens
in het rond
haar blik viel plots op
een klein hondje
zon beestje met een
zwart wit wollen truitje
hondje besnuffelde en
besproeide haar tere huidje
met onwelriekend bijtend
vocht
ze kromp ineen na de
onwelkome douche
en verschrompelde al snel
tot een afzichtelijk pruikje
nu staat ze daar tussen
al haar zusters zielig te kijk
geen bijtje voelt zich
tot haar aangetrokken
verbrand als ze is door
het scherpe honden zeik
maar opeens rijst fluitenkruitje
weer op uit de dood
want regen doet wonderen
geschieden
ze blijft wel in leven al
wordt haar stengel
waarschijnlijk niet meer zo
erg groot
13-06-2015 om 15:20 geschreven door Leonardo
Het oude kerkhof bij het
kasteel.
Verscholen in ˈt lommer van het
voormalige oude kasteel
overwoekerd door kruiden,
planten en mossen
waar kinderen soms met bromfietsen
crossen
zerken van steen in
grauwe grijzen kleuren
namen van doden nog
slechts met moeite herkenbaar
gele wilde bloemen
kleuren en geuren maar;
viltstiftletters vormen
tevens een ultiem gebaar
deze dodenplek
interesseert mensen niet meer zo veel.
De oude graven van vele
honderden jaren
slechts opgesierd door
brandnetels en grassen
stel mannen die op een
zerk zitten te klaverjassen
twee dames laten hier hun
honden uit
terwijl hun kinderen gillen,
schreeuwen en
springen van graf tot
graf
in hun onschuldige drang tot
spelen
worden de graven ongewild
vaak ernstig onteerd.
Maar des avonds laat, als
de rust is wedergekeerd
de geesten van de doden
zich hergroeperen en
mensen zich van deze
dodenplaats afkeren
klink hoog in de bomen
het fraaie, felle gezang
van een nachtegaal over
deze dodengrond
waarna begeleid door het
ritme der blaren
opeens al het leven weer
komt te bedaren.
13-06-2015 om 15:16 geschreven door Leonardo
De vliegenzwam.
Haar kleurenpracht
in
grauwe troostloosheid
grijze vochtige nevel
hangt om haar heen
rondom haar
struiken en grassen
de fiere gestalte
recht omhoog geheven
haar hoofd deemoedig
iets gebogen
het rode schedeldak
gesierd met
kleine witte
stippen
waar volgens
legendes soms
kabouters op wippen
en vliegen neerstrijken
die
zich stil willen vermaken
ons kinderen een
kreet te doen slaken van
kijk eens; daar heb
je er weer een staan
zo eenzaam
tussen mossen en
dennenappels in ˈ t zand
met rondom haar
takken, grassen en
steen
staat ze sierlijk te pronken op
haar fraaie witte
been
opdat ze ons
tijdelijk kan behagen
waarna ze helaas
vrij snel verteert
en stilaan in de
aarde wederkeert.
De prachtige
vliegenzwam La Fausse Oronge in het Frans is een zogenaamde Alamiet. Dat
zijn paddenstoelen met een soort hoedje op. Het is een zeer giftige groep zwammen
die niet met de handen moet worden aangeraakt vanwege het afscheiden van het
uiterst giftige Alfa-Amanitine. Een zeer gevaarlijk mycotoxine gif dat vrij
snel via de huid in de bloedbaan kan geraken en ernstige verlammingen aan het
zenuwstelsel kan veroorzaken, vaak met de dood tot gevolg.
Ook al
zijn paddenstoelen in het Nederlandse en Franse taalgebied mannelijk, de vliegenzwam wordt daar in tegen als enige soort als vrouwelijk beschouwd. Vandaar de
vrouwelijk opbouw van dit dicht.
13-06-2015 om 15:12 geschreven door Leonardo
De sierlijke zwanenbloem
Ze houdt van het nat bij
sloot en plas,
eveneens van bescherming
door het hoge riet.
Camouflage, waardoor je
haar soms niet ziet,
je loopt haar zo voorbij;
alras.
Maar wie er op uit trekt
in de polder langs de sloot,
kan soms haar lange hals wel
ontdekken.
Vaak op weinig
toegankelijke plekken,
sierlijk ten hemel
gestrekt kleurt ze wit en rood.
Ze doet haar naam eer aan
met haar gestalte, de
slanke hals als een zwaan recht omhoog gerekt.
Haar wit met rode bloemetjes
ten hemel gestrekt,
een plant met een hoog
schoonheidsgehalte.
Blijf van haar af, laat
haar gewoon staan in t groen,
koester je slechts in het
ultieme verlangen.
Ooit eens een foto van
haar aan de muur te hangen,
ter herinnering aan deze prachtige
zwanenbloem.
13-06-2015 om 15:12 geschreven door Leonardo
Le Mont Ventoux
Haar barse grauwe silhouet
witte wangen van haar top
grijze sombere flanken
vergt een heel klein verzet
heftige warme luchtstromen
geseling van het macadam
benen die willen blokkeren
opeens niet meer vooruit te komen
heroïsche wielergevechten
helling voor specialisten
hitte en droogte
op de top beslechten
vele bekende namen
sommige vroeg gestorven
doping al om
een berg voor meest bekwame
13-06-2015 om 15:11 geschreven door Leonardo
Snelheid in de benen.
Haar schoonheid doet mijn
ogen strelen
getroffen door haar fraaie
verschijning
verbaasd door haar
plotselinge verdwijning
in een menigte tussen
velen
maar na een minuut daar
is ze weer
ze beweegt prachtig met haar soepele gestalte
haar benen zijn van hoog
gehalte
de stappen licht als een
veer
minzaam kijkt ze me een seconde
aan
zon speelt met de trekken
van haar bruine wangen
probeer nog eens haar
blik te vangen
ze loopt echter hautain bij
mij vandaan.
nog slechts een minuut
dan valt de lijn
haar tijd om zich te
laten gelden
in een snelle run met
veel venijn
de inspanning die ze
heeft geleden
haar lichaam dampt en
trilt
ze heeft dit alles overigens
zelf gewild
13-06-2015 om 15:08 geschreven door Leonardo
De grillige natuur.
Het is jammer en schril
te
moeten constateren
dat fraaie bloemen vaak
staan te overleven op
regels arme grond langs
spoorbanen, en autowegen
terwijl ze soms zelfs
tussen vangrails staan
weg te teren.
Dat ze daar leven is
natuurlijk op zich een
bijzonderheid, doch
waarom
nu juist daar; is wel mijn
steeds terugkerende vraag,
te
groeien en bloeien tussen
t
wegenvuil en nabij een
asfaltlaag waar
grasmaaiers uiteindelijk
een
eind maken aan
hun overlevingsstrijd.
13-06-2015 om 14:58 geschreven door Leonardo
Ontwakend leven
gisteren was er echt nog
niets te zien
droeg de aarde nog een
bruingroene deken
maar vanmorgen was het
anders zo
leek het mij althans
terwijl ik toch heel goed
heb gekeken
bij die verrotte dode
eikenboom welke
gestrekt ligt op het sterren-mos
ontwaakte vanmorgen
opeens leven vanuit de
duistere ondergrond en
brak middels een
klein scheurtje de
bovenlaag los
nu zie ik opeens vanuit
mijn vensterraam
dat er een wit hoedje is
verschenen
het mos is ter plekke zo
goed als
verdwenen terwijl er een kleine
paddenstoel
op die plaats is ontstaan
hier ben ik dan
eindelijk, lijkt de
kleine zwam mij te willen
zeggen, terwijl
zijn hoedje wat schudt in
de krachtige wind
hopelijk houdt hij stand
in dit gure weer
het is uiteindelijk nog
maar
een teer zwammenkind
13-06-2015 om 14:43 geschreven door Leonardo
Lentekriebels in Zuid
Frankrijk
Helder water kabbelt en
klatert
over gladde stenen en
rotsen.
Anemonen en lissen steken
hun kop omhoog
langs de oeverkant.
Een jong stelletje loopt
hevig verliefd
langs het water; hand in
hand.
Gele en roze bloesems
sieren reeds
straten, parken en
pleinen.
Geur van de lente hangt
in de lucht,
terwijl de zon alweer
dagelijks -
zijn warme stralen - laat
schijnen.
13-06-2015 om 14:41 geschreven door Leonardo
Intense hitte
zinderende hete lucht
omvat vandaag
het dorp in een mysterieus plaatje
terwijl de zon als een
koperen ploert
aan de hemel staat en
mens en dier
op de grond verlangend
opkijken
naar een dikke wolk aan
de einder
in de hoop dat die straks
wat water
voor hen achterlaat
daar waar kinderen spelen
in het
laatste spoortje water
van de beek
en het land zowat onder
de
voortdurende hitte bezwijkt
valt verder naar het
zuiden, als neerslag
ijs uit de hemel
het verlangde regenwater ten
spijt
13-06-2015 om 14:36 geschreven door Leonardo
De eerste ooievaars
Ik heb vandaag twee
ooievaars gezien
ze oefenden in het
opmaken van hun nest
naar beneden duvelden ze
de overtollige oude mest
schoon moest het zijn en
ruim bovendien.
Ik heb echt vandaag twee
ooievaars gezien
die liepen te pikken in
t weiland bij de vaart
mooi wit en zwart met een
sierlijke staart
rode snavels bovendien.
Ik zag vandaag twee
ooievaars kleumen in de wind
onder de paal, met daar
bovenin hun nest,
speelde luidruchtig met
een bal, een lief klein kind.
De twee ooievaars hadden
elkaar op het nest bemind
doch herrie en spelende kinderen
hadden hun liefdesdroom verpest
ze sprongen opeens
op; en verdwenen daarna gezwind.
13-06-2015 om 14:29 geschreven door Leonardo
In gedachten.
met de schoenen in
haar hand loopt ze in
gedachten
verzonken over t smalle
kiezelstrand
voeten in t nat, gezicht
gericht
op de brandingsgolven, die
keer
op keer het zand bedolven
met daarin de voetstappen
en
haar gedachten welke verdwenen
in t natte zand
13-06-2015 om 14:20 geschreven door Leonardo
De stilte van het Franse
land.
beelden van
uitzonderlijke schoonheid
verschijnen soms s
avonds in mijn gedachten
gekleurde rotsen in oker
en geel
hun contouren in felle
schittering van de zon
soms sluit ik bij deze
beelden mijn ogen
wordt het me allemaal wat te veel,
dampen stijgen in krullende
bewegingen op
in een verkrampte eindigende gloed.
gevangen door de
brandende zon van het zuiden
stijgen ze langzaam hun
dood tegemoet
een boer met zijn tractor
op het land
omgeven door fraaie felle
kleuren
een hemels mooi natuurlijk
gebeuren
in de stilte van het
Franse land
13-06-2015 om 14:14 geschreven door Leonardo
Het verlaten Franse dorpje
ze zijn nog maar negen
inwoners
in ˈt vervallen
dorpje op de heuvel
vergeten, verlaten en in
de tijd verloren
ˈwinters
heel koud en heet in de zomers
lekkende daken, veel
verrot hout
slechts ˈt ruizen van de
wind
door toppen van dikke
eikenbomen
ˈt dorpje is reeds dood en koud
enkele stokoude dames en
heren
zijn in ˈt dorpje achtergebleven
volledig op zichzelf
aangewezen
triest; terwijl ze toch
de dood niet vrezen
13-06-2015 om 14:11 geschreven door Leonardo
Het strand.
als zeehonden naast
elkaar
gelegen op ˈt zand
een massa vlees dat in
de voorjaarszon ligt te
garen
kan dat menselijk gedrag
niet goed verklaren
met zˈn allen naar
dat
drukke, smalle strand
een moeder met een
huilend
kindje aan de hand
de plastic bal die
stuitert op fiere
vrouwenbillen
een kleuter gooit zand
over met olie ingesmeerde
ruggen
stel kleuters staat aan
de branding hard te
gillen
bij oostenwind ook nog
last
van kwallen en
steekmuggen
het strand, het zand, de
gigantische mensenmassa
aan zee
voor mij oogt het steeds meer als
een afstotend hysterisch
tafereel
al die half blote mensen
bij elkaar
worden mij tegenwoordig al
snel teveel
13-06-2015 om 14:08 geschreven door Leonardo
Het jonge naaktmodel.
achttien lentes jong;
staat met het hoofd iets opgeheven
strak lijf, de fraaie
borsten fier naar voren gedragen
schilder doet haar
linkerarm nog iets verlagen
blanke huid glanst als
ware het door olie ingewreven
het korenblonde haar
hangt welgevallig over haar schouders
haar slanke figuurtje
geurt naar witte seringen en rozen
vanwege haar
onbevangenheid is ze als model gekozen
heeft haar wil doorgezet;
ondanks protesten van haar ouders
fraai en ontspannen staat
ze als een prachtige sierlijke lelie
rechterbeen provocerend
iets naar voren opgeheven
zo natuurlijk, zo oprecht,
zonder een ogenblik te beven
penseel glijdt over ˈt doek op tonen van haar lievelingsmelodie
vakkundig wordt haar beeltenis
op ˈt
doek gedreven
over enkele weken zal de
wereld haar geschilderde naaktheid beleven
13-06-2015 om 14:05 geschreven door Leonardo
Het einde nadert.
grijs uitgeslagen rotsen markeren het ruige veld
waarop zijn blonde schapen vredig lopen
te grazen
de twee honden die tegen weglopers
grauwen en razen
de bejaarde herder werkt hard voor zo
weinig geld
terwijl hijzelf na zoveel
lichamelijk zware jaren
vele honderden hectaren met zijn
beesten heeft belopen
is opeens de onrust en angst in zijn
lijf geslopen
een bedreigend gevoel dat hij maar
niet kan verklaren
de wil is verdwenen uit zijn troosteloos leven
moment lijkt thans aangebroken om terug te
keren
voordat zijn afgenomen krachten het
voorgoed begeven
voelt dat de tijd is gekomen om meteen te gaan
zijn kudde zal hier wel verder kunnen
verkeren
hij is op; verlangt naar zijn huisje
hier ver vandaan
13-06-2015 om 14:02 geschreven door Leonardo
Geluidoverlast.
Het geluid dat wekelijks
op
zaterdagavond mijn
oren pijnlijk doet
treffen
mij week in week uit
ongevraagd
doet beseffen dat
er verschil bestaat
tussen
muziek en geluid.
Zoals bonensoep zonder
kerrie
of beter nog als
een sopraan zonder stem
zo zit ik tegenwoordig
werkelijk
elke zaterdagavond klem
in
een wolk van
georkestreerde disco
herrie.
13-06-2015 om 13:59 geschreven door Leonardo
Symbolisch vergelijk.
een teer jong blad valt
op t stromende beekwater
gewelddadig meegesleurd
naar een kleine
stroomversnelling
het duikelt om en
komt toch weer boven
waarna vervolgens met
veel spetter en geklater
een volgende krachtige
waterval
voorgoed bezit neemt van
haar laatste levensader
De mensen in de gammele bootjes die de oorlog
in het Midden Oosten trachten te ontvluchten maar vaak hun leven geven in de stromingen
en de golven van de Middellandse Zee
13-06-2015 om 13:55 geschreven door Leonardo
Een meedogenloze vossenjacht
Uitgestrekt ligt ze in dekking in
een droge sloot
het hoofd fier, iets opgeheven
urenlang is ze reeds opgedreven
gevaren zijn nog steeds levensgroot
sloten en hekken heeft ze
getrotseerd
vele kilometers ver hard gelopen
tot tweemaal toe met hagel beschoten
is aan haar flank reeds licht
geblesseerd
voorlopig heeft ze even rust
gevonden
ligt uitgestrekt te hijgen en te
kwijlen uit haar bek
likt af en toe voorzichtig haar
bloedende wonden
hondengeblaf nadert; maakt zich
gereed voor nieuwe vluchtronde
ze schrikt op; neemt een haastige sprong over een
hek,
zwemt moeizaam over een sloot; verdwijnt in de avond-stonde
13-06-2015 om 13:44 geschreven door Leonardo
Koude strandwandeling
Hand in hand lopen ze
te sloffen over
het drijfnatte strand
terwijl de wind
boosaardig om hen
heen huilt en grijze wolken
zich vormen tot een
klagelijke massa
waaruit neerslag
onverdroten neervalt op
hun reeds doorweekte en
verkleumde lijven die
even staren naar de golven
waar schuimkoppen zich
grauw en ruw bollen en
met geweld uiteen rollen
op de zandbanken voor
de Hollandse kust
even rilt ze, waarna
zij zich tegen hem
aandrukt en hij zijn arm
bezorgt om haar heen slaat
terwijl hun hoofden zich
naar elkaar toe richten en
hun gedachten versmelten in
een langdurige warme kus
13-06-2015 om 13:39 geschreven door Leonardo
Een hommel.
het maakt me blij; dat
gonzende geluid
het snelle bewegen van
haar vleugeltjes
het voorzichtig landen op
bloemenstampers om nectar
te drinken
alvorens weer te
verdwijnen
ze doet zo haar best
dag in dag uit om
een maaltje te verschalken
terwijl ze daarbij soms onbewust
ook andere hommels lijkt
te ˈstalkenˈ
13-06-2015 om 13:33 geschreven door Leonardo
Ons aller einde is de dood.
het einde van haar leven nadert met rasser
schreden
arts zit naast het bed van de amechtig
ademende vrouw
ze hoest; haar leven eindigt nu
waarschijnlijk gauw
de pastoor heeft reeds voor haar
gebeden
teleurstelling is groot; haar vier kinderen
zijn weggebleven
eigenbelang prefereert boven moeders
stervens verdriet
de vermoeide ogen vallen dicht,
niemand die het ziet
dokter luistert met stethoscoop;
geeft haar nog maar heel even
het morfinepompje is naast haar op
tafel gezet
ze kreunt; de handen bleek en reeds stil
gevouwen
haar half geopende mond prevelt nog zacht
een laatste gebed
arts luistert en buigt zich weer
even over haar heen
maar het leven is reeds uit haar
verdwenen
de handen voelen al koud als steen
13-06-2015 om 13:29 geschreven door Leonardo
Corsica: la perla di mare
hoge donkerkleurige bergen vormen
het achterland
terrasvormig gebouwde huizen en
panden
gele, witte en okerkleurige muren en
buitenwanden
vluchtige impressie van een
havenstad op een zonnig eiland
fel gekleurde openbootjes in de
vissershaven
geschreeuw en drukte op de visserskaai
aan dek van een bootje ligt een
kleine spartelende haai
drommen toeristen die zich op
terrasjes aan de haven, laven
dit is hier het paradijs, roept
luidkeels een Engelse toerist
terwijl hij zijn - dorade con
risotto - wegspoelt met witte wijn
kunstschilder op de kaai kijkt op;
alsof hij iets heeft gemist
doch ook hier, op dit door zon overgoten
eiland
speelt harde munt de belangrijkste
rol in ˈ t dagelijks
leven
slechts enkele gelukkigen is hier
derhalve het paradijs gegeven
13-06-2015 om 13:24 geschreven door Leonardo
Een mooi Hollands meisje
komt ze aan
hondje aan de lijn
elegant en voornaam
gezichtje zo fijn
ogen als korenbloemen blauw
ze straalt als een
zonnetje in het grauw
haren vallen als
een waterval over
haar schouders
fiere borsten steken
recht naar voren;
ze oogt zo fraai, zo
slank, zo gezond,
zo oer Hollands blond.
13-06-2015 om 13:22 geschreven door Leonardo
Baskische gedrevenheid
ze zwoegen en werken dagelijks
winters gekleed in
de hitte van de dag aan
ˈt nieuwe zwembad
zwart Alpinopetje scheef
op de gebruinde koppen
dikke houthakkershemden
en
wollen truien aan,
terwijl
wij hijgen van de hitte en
in ons zweet lopen te
soppen heeft
de gemiddelde Bask
van die hitte kennelijk
geen last
13-06-2015 om 13:16 geschreven door Leonardo
Storm in Bretagne
dreunend golvend
geweld beukt op gladde rotsen
fonteinen van water,
opspattend schuim en zeezout
storm huilt om me
heen, voel me hier intens oud
op deze grauwe
gladde plek waar water en land botsen
neerziend vanaf de
hoge kliffen aan de Bretonse kust
diep onder me;
zware rollende golven met witte koppen
welke met
boosaardig geweld op de rotsachtige kust stoppen
ben me hier zeer
van deze intense natuurkrachten bewust
een meeuw in de
lucht staat stil in de wind
het stormachtige
geweld doet zijn vliegende enthousiasme verdwijnen
hij draait zich in
balans om en verdwijnt gezwind.
soms is de wind
mens en dier niet goed gezind
doet zijn gewelddadige
grootsheid de mensen in deemoed verkleinen,
gelijktijdig aansporende snel te verdwijnen
vanwaar men zich dan bevindt
13-06-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
Ritme der getijden.
Laatste warme herfstdag in
de Franse natuur welke
gelaten zucht
in de verte klinkt
zwak wat kindergelach
de
zon staat nog hoog in
een helder blauwe lucht
bomen die al aardig kleuren
de amandelen zijn rijp
hun schillen vertonen
reeds vele scheuren
op de grond ligt al
een waar fruittapijt.
hoog aan de hemel
het gorgelende geluid van
een atmosferische vliegtuigmotor
plotseling opkomst van lage nevel
wolken worden daardoor
steeds wat groter
spinnen vechten om
de laatste vlieg
in het bos hoor ik
geratel van Spechten
boven mijn hoofd de
vlucht van Wespendief
regen valt vanavond neer
nat einde van een
periode van droogte
thans heerst er al
een frisse
atmosfeer
op onze hoogte
natuur verandert langzaam
in het ritme der getijden
stilte en rust
zullen straks weer overheersen
vogels die overvliegen
richting de Afrikaanse kust.
kou zal langzaam instromen
13-06-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
De groengele Franse Toornslang
Het fraaie
groengele lijf doet
mij de adem
benemen.
Felle
ogen focussen zich
op mijn
gezicht, de
flitsende
tong en
spitse bek
op mij gericht.
Plotseling
een snelle beweging;
ze is
weer in de meidoornhaag verdwenen.
Waarschuwing
voor hen die
haar willen
pakken, of benaderen.
Na veel gesis
volgt meestal
een
snelle pijnlijke beet in; de polsaderen.
Jaarlijks worden in de
Zuid - Europese landen toeristen gebeten door slangen. Vaak is het eigen
schuld, omdat men op zon specimen trapt of omdat men zon slang wil vangen
13-06-2015 om 00:00 geschreven door Leonardo
Over mijzelf
Ik ben
Leo , en gebruik soms ook wel de schuilnaam
Leonardo .
Ik ben een man en woon in
(Nederland) en mijn beroep is
N.v.T .
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus
2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Tuinieren, Hengelsport, Mijn honden, Sport liefhebber, .
Al een aantal jaren schrijf ik korte verhalen en gedichten. Ik publiceer ook op enkele schrijverssites onder verschillende schrijversnamen. Buiten het dichtwerk ben ik thans eveneens bezig met het voltooien van een tweetal thrillers.
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leonardo.