Noodweer in de bergen.

de grauwe bewolkte lucht doet mij huiveren

regendruppels vallen met monotoon geluid uit de lucht

kijk bezorgd naar de bergen en slaak een zucht

adem diep in; om mijn longen te zuiveren

vaag zie ik in de verte op het land

de silhouetten van bruine koeien

met de kont in de wind grazende en soms loeien

hun dierenhouding gaat me boven het verstand

bliksemflitsen schieten als pijlen langs de hemel

bergen zijn niet langer meer te onderscheiden

tracht zelf, onder een rots, de plensbui wat te vermijden

uiteindelijk wordt het toch weer droog

staat aan de hemel de zon weer hoog

veranderingen aan ˈt landschap kan ik niet onderscheiden