Lˈamphithéâtre romain. 

oude muren glimmen in ˈt licht

van goudgele zonnestralen

schaduwen van de zonbelichte

vensters werpen zich op de

met bloed, zweet en tranen

bedekte grond van het

Romeinse amfitheater dat

onwillekeurig mijn

diepste gedachten terug voert

naar reeds lang vervlogen tijden

van gladiatoren, gevechten, martelingen

en hevig menselijk en dierlijk lijden

Noodweer in de bergen.

de grauwe bewolkte lucht doet mij huiveren

regendruppels vallen met monotoon geluid uit de lucht

kijk bezorgd naar de bergen en slaak een zucht

adem diep in; om mijn longen te zuiveren

vaag zie ik in de verte op het land

de silhouetten van bruine koeien

met de kont in de wind grazende en soms loeien

hun dierenhouding gaat me boven het verstand

bliksemflitsen schieten als pijlen langs de hemel

bergen zijn niet langer meer te onderscheiden

tracht zelf, onder een rots, de plensbui wat te vermijden

uiteindelijk wordt het toch weer droog

staat aan de hemel de zon weer hoog

veranderingen aan ˈt landschap kan ik niet onderscheiden

Klaplopers en miljardairs.

het is een volk van valse hanen

van klaplopers, miljardairs en

politiek economische parasieten die

dagelijks weer schijnen te genieten van

hun valse belastingparadijs waarbij ze lachen

om al die overige domme  Europeanen

Griekenland kent het hoogste particuliere spaarsaldo van alle landen van Eurozone. De bedrijven in de haven van Piraeus zijn allemaal vrijgesteld van het betalen van belasting. Dat zelfde geldt ook voor: Artsen, Notarissen, Advocaten, vrijwel alle ambtenaren op alle niveau's en voor de vele schatrijke kerken en  kloosters die het land kent...

Zeilen. 

het witte zeil bolt in de krachtige wind

schuimkoppen staan op de golven

fokkenist wordt telkens male

onder opspattend boegwater bedolven

schuin hangt de zeilboot in een poging

snelheid aan de wind te maken

mast en stagen hoor je knerpen en kraken

onverstoorbaar vaart de bemanning door

voor ˈt starteiland gaan ze door de wind

en koersen ze af op een boei  

geweldig dit spel met de grillige natuur

de ultieme kick; daar doen ze het voor

De onweersbui.

woedend in grauw en blauw gevangen 

haar snelle plotselinge verschijning 

ze straalt oprechte natuurlijke dreiging 

sinister bolt ze haar witte wangen 

de atmosfeer is thans sterk geladen 

felle ademstoten, ze hoest en zucht 

wie het nog kan; onderneemt een snelle vlucht 

duisternis valt reeds over wegen en paden 

haar flitsende tong zet de hemel in vuur 

toornig laat ze haar trommels roffelen 

maar gelukkig is haar gramschap slechts van korte duur 

haar tijd is om, ze is het opeens zat 

heeft haar plotseling opkomende woede op aarde gekoeld 

het resultaat van haar drift is vernieling en nat

Buitenlucht.

Hoe triest oogt thans het weder.

De grauwheid straalt mij op ’t gelaat.

Vochtigheid, kilte en onvrede bij kinderen op straat.

Lucht is zwaar; ruikt naar koeienstront en salpeter.

Op ’t weiland achter mijn woning.

Zie ik alweer zo’n mestwagen rijden.

Die gier over het grasland doet spreiden.

Tegen die scherpe lucht helpt geen keizer noch koning.

Groengele rover .

Kruipt en sluipt heel langzaam in heggen over takken.

Rode tong schiet met korte tussenpozen uit de mond.

Haar half gesloten ogen opent ze echter terstond.

Als ze vliegensvlug haar prooi moet pakken.

Dit specimen kan men soms tegenkomen in de Franse natuur.

Vaak is ˈt in de campagne je altijd aanwezige buur. 

recreanten en migranten die zich in de zuidelijke Franse campagne vestigen hebben vast wel al eens kennis gemaakt met de anderhalve meter lange, groengele Toornslang, die zich graag rond de oude huizen en boerderijen wil ophouden om een muis of een hagedis te vangen…

Het ter dood veroordeelde bos.

het heerlijke bos ademt rust, maar is toch vervult van leven

groen in velerlei genuanceerde tinten, kleurt de bomen

grootsheid van de natuur laat mij hier elke dag

een wandeling als een feest beleven

het voorname bos ademt rust en statige schoonheid

roep van een uil, ren van een haas, de dassen, vele vogelgezangen

doch, rode verfstippen ontsieren reeds vele honderden stammen

als een besmettelijke ziekte; zover het oog reikt

ik voel de angst en woede optrekken als damp uit de grond

hoe durft men in te grijpen in deze heerlijke groene muur

welke ons rust en leven schenkt voor lange duur

maar nu ten prooi blijkt te liggen aan geldelijke belangen

weldra zullen houthakkers met zware

gemotoriseerde zaagmachines de grond  doen beven

alles vernielende onder hun rupsbanden

dat fraaie, heerlijke bos van nu; bestaat nog maar heel even

De mooie oude foto.

de avond valt in fraaie strepen

overheersende kleuren zijn rood en goud

nevels trekken op en vormen

een silhouet van kleurende beweging dat

bijna voelt als intens vertrouwd

fraai Hollands natuurlijk scenario

creaties niet door mensen te bedenken

genietend met een kop thee in de hand

voor me op tafel ligt

die mooie oude foto

Een hommel.

het maakt me blij; dat gonzende geluid

het snelle bewegen van haar vleugeltjes

het voorzichtig landen op

bloemenstampers om nectar te drinken

alvorens weer te verdwijnen

ze doet zo haar best

dag in dag uit om

een maaltje te verschalken

terwijl ze daarbij soms onbewust

ook andere hommels lijkt te ˈstalkenˈ 

Les Tournesols. 

stond op ’t veld te dromen in heldere zonnegloed

geel en blauw straalde van boven over de velden

-alsof het samensmolt tot een substraat- wat telde

zichzelf beschermend tegen overvloed

het schuin tegen de heuvel oplopend veld met

zonnebloemen, zo ver ik kon kijken; geel met bruine kleuren

statig geheven hoofden, maar geen bloem wilde voor me geuren

doch ’t zonnige beeld was als van een schilderspalet