De onweersbui.

woedend in grauw en blauw gevangen 

haar snelle plotselinge verschijning 

ze straalt oprechte natuurlijke dreiging 

sinister bolt ze haar witte wangen 

de atmosfeer is thans sterk geladen 

felle ademstoten, ze hoest en zucht 

wie het nog kan; onderneemt een snelle vlucht 

duisternis valt reeds over wegen en paden 

haar flitsende tong zet de hemel in vuur 

toornig laat ze haar trommels roffelen 

maar gelukkig is haar gramschap slechts van korte duur 

haar tijd is om, ze is het opeens zat 

heeft haar plotseling opkomende woede op aarde gekoeld 

het resultaat van haar drift is vernieling en nat