Het ter dood veroordeelde bos.

het heerlijke bos ademt rust, maar is toch vervult van leven

groen in velerlei genuanceerde tinten, kleurt de bomen

grootsheid van de natuur laat mij hier elke dag

een wandeling als een feest beleven

het voorname bos ademt rust en statige schoonheid

roep van een uil, ren van een haas, de dassen, vele vogelgezangen

doch, rode verfstippen ontsieren reeds vele honderden stammen

als een besmettelijke ziekte; zover het oog reikt

ik voel de angst en woede optrekken als damp uit de grond

hoe durft men in te grijpen in deze heerlijke groene muur

welke ons rust en leven schenkt voor lange duur

maar nu ten prooi blijkt te liggen aan geldelijke belangen

weldra zullen houthakkers met zware

gemotoriseerde zaagmachines de grond  doen beven

alles vernielende onder hun rupsbanden

dat fraaie, heerlijke bos van nu; bestaat nog maar heel even