Uiterwaarden Maas verminkt.

als ik uitkijk over uiterwaarden en weiden

mijn ogen richt op wat bloeit en loeit

terwijl het geel en groen op afstand samenvloeit

twee zeilbootjes over ˈt rivierwater glijden

strek mij onbevangen uit in ˈt wat vochtige gras

terwijl een takje zuring zich tussen mijn lippen krult

hoor aan overkant van de rivier dat een machine brult

twee kleine kinderen spelen voor me in een grote waterplas

beeld van ˈt Maaslandschap wordt echter wat verstoord

heerlijke rust en natuur zijn soms niet meer harmonieus verbonden

verstoord door kranen, machines en mensen die;  uiterwaarden ontgronden 

nog thans kent onze fraaie rivier talrijke plekken ongestoord

maar veel wordt vernield, ˈt vertrouwde aanzicht voorgoed ontbonden

voor hen die na ons komen:  eeuwig zonde