De blonde serveerster.

Het was reeds des middag half vier toen Pascal bij brasserie ˈChez Lou Louˈ in de rue Dugommier arriveerde. Het was minder fraai weer geworden dan hij had verwacht. In elk geval geen weer ombuiten te zitten. Pascal liep het terras op, wierp een bezorgde blik op de bewolkte lucht en keek toen eens om zich heen, waarop hij besloot om toch binnen te gaan zitten. Bij de bar aanschuiven leek hem overigens niet erg aantrekkelijk, dus liet hij zijn ogen door de ruimte dwalen om een goede, wat rustige en afgezonderde plaats, voor een gesprek te ontdekken. Het lokaal was slechts matig bezet.  Twee mannen in werkkleding zaten aan de bar terwijl twee stellen bejaarde cafébezoekers aan een tafeltje bij het raam wat ongeïnteresseerd met elkaar zaten te praten.

Op korte afstand van de grote ouderwetse houtkachel, stonden vier grote ouderwetse fauteuils met een tafeltje.  Pascal liep er heen en liet zich in een van de comfortabele  lederen zetels glijden. François, zijn compagnon, met wie hij hier had afgesproken was er nog niet. Zijn blik dwaalde rond door het lokaal en bleef hangen op het mooie schilderij boven de bar. Een jachttafereel, dat door een voor hem onbekende schilder prachtig was vastgelegd.  Op het moment dat hij wat wilde bestellen kwam François hijgend binnen gelopen, koffertje in de hand en zijn regenjas over de arm. Het was uiteindelijk zijn idee geweest om hier, op deze locatie,  af te spreken voor het doornemen van een belangrijk zakengesprek met een nieuwe potentiële afnemer.

  ‘Hallo Pascal, wordt klote weer buiten. Heb je al wat besteld…?’

Pascal beantwoorde zijn vraag ontkennend. Maar wenkte tegelijk de opvallende rondborstige dame die aan de rand van de bar met haar grote fletse blauwe ogen de zaak in de gaten hield. De vrouw kwam met een opvallend loopje naar hun tafeltje toe en vroeg toen met een wat hoge, kirrende stem, wat de heren wensten te drinken.  De twee mannen keken haar met enige verbazing aan. De serveerster was een opvallende  niet te missen verschijning. Ze was gekleed in een zogenaamd haltertopje dat slordig over twee enorme borsten was gespannen. Ze had mooi gevormde, kunstmatig gebruinde benen die uit haar uiterst korte jeansrokje te voorschijn kwamen. Het rokje was enigszins bevlekt door spoelwater en drank en had duidelijk betere tijden gekend. Aan de achterzijde zaten rafels aan de stikranden.   Beide mannen keken haar met kennersblikken aan en gaven toen de bestelling door terwijl ze even moesten glimlachen toen de vrouw opzichtig aanstalten maakte om weer naar de bar terug te lopen.

Terwijl de serveerster  naar de bar weg dribbelde op haar hoge hakken en haar te brede wiegelende billen heen en weer bewogen, de enorme borsten en te slappe buik alle kanten op wiebelden, kwamen beide mannen tegelijkertijd tot de conclusie dat ze haar seksuele aantrekkingskracht wel in hoge mate overschatte.  

Terwijl een barman met een enorme snor de drankjes voor de gasten achter de bar klaar maakte, stond de blonde serveerster - want ze namen aan dat ze dat toch echt was, aan de rand van de bar overdreven te poseren.

Pascal en François bekeken haar wat aandachtiger, waarbij het hen opviel dat haar kleding eigenlijk totaal niet in overeenstemming was met het weerbeeld van die dag. Haar borsten waren daarbij zo groot dat ze eerder een afstotende en onnatuurlijk indruk, in plaats van een aantrekkelijke indruk maakten. Onder haar taille was ze veel dikker dan ze zelf scheen te beseffen, terwijl haar veel te zware en te brede kont,  haar figuur eerder schaadde dan het voordelig benadrukte. Maar het waren vooral die borsten die een overrompelende indruk op de mannen maakte.  Ze waren zo groot dat de tepels als een soort kiezelstenen door het haltertopje heen dreigden te breken.  Met een wat omfloerste blik keek de serveerster naar buiten richting het terras, totaal van de buitenwereld afgesloten leek het de twee gasten.  De barman tikte even later op een blad, wat aanleiding voor de blonde pseudoactrice was om in actie te komen. Ze pakte het blad met de glazen bier op en liep weer in een kalme dribbelgang naar het tafeltje François en Pascal toe.

Bij haar aankomst bij het tafeltje van de twee mannen boog ze zodanig voorover, dat beiden een goed zicht hadden op het enorme ravijn dat door haar borsten werd gevormd. Het strakgespannen haltertopje had grote moeite om de enorme vleesmassa binnenboord te houden, terwijl Pascal moeite had om zich in te houden en de aandrang wist te beheersen om even de dikke tepels tussen zijn vingers te masseren.  De vrouw richtte zich weer op en nam opnieuw een uitdagende pose aan terwijl ze aan de gasten vroeg of ze nog iets te wensen hadden. Toen dat niet het geval was dribbelde ze weer met haar schuddende vetlagen en haar op en neer deinende borsten naar de bar terug.   Het was eigenlijk, als je goed beschouwd, gewoon een zielige vertoning. Een vrouw van ruim vijf en vijftig  jaar die probeerde een tienermeisje na te doen.  De twee mannen bepaalden zich intussen tot het doel en het waarom van de afspraak op deze locatie en verloren voor een moment de blonde serveerster uit het oog.

Toen ze met hun bespreking klaar waren en hadden afgerekend, liep de serveerster vlug  op haar dribbelpasje voor hen  uit om de inmiddels gesloten terrasdeur voor hen open te doen.  Haar grote slappe, blubberige borsten schommelden en trilden angstaanjagend in een, kennelijk naar haar idee, een seksueel provocerende vertoning moest voorstellen. Haar loopje was echter naar het idee van Pascal en François duidelijk ingestudeerd.  Met enige moeite wisten ze zich naar buiten te bewegen en haar te passeren zonder de twee naar voren stekende vulkanen aan te raken.

  ‘Ongelooflijk, hoe onflatteus een vrouw van haar leeftijd er uit kan zien en haar vrouwelijke waardigheid te grabbel kan gooien,’ zei François zacht tegen zijn collega toen ze buiten liepen.

De serveerster bleef in de al eerder aan hen gedemonstreerde pose nog even in de deuropening staan en wierp hen een laatste, duidelijk gespeelde, sensuele blik toe.  Als het ware een kopie van een figuur uit een tweederangs film uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Haar ene been iets opgetrokken en haar linker hand wat omhoog, leunend tegen de deurpost. Alleen de sigaret in haar mond ontbrak aan het beeld dat ze kennelijk wilde  uitstralen.  François liep door, maar Pascal draaide zich nog even om, waarop de serveerster hem met omfloerste stem vroeg nog eens langs te komen.  Pascal bleef even staan, waarop ze hem toefluisterde dat ze hier maar tijdelijk werkte en eigenlijk bij de film wilde.  ‘Ik heb zelfs acteerlessen gevolgd,’ deelde ze Pascal mede.

De serveerster deed nog een laatste poging indruk op hem te maken, maar Pascal groette haar en volgde snel zijn compagnon die al naar de auto toeliep.

  ‘Wat een sletterig geil wijf was dat, vond je ook niet?’ vroeg François aan hem toen ze wegreden.  ‘Ik kreeg als het ware een antikick van haar aanwezigheid. Ben blij dat we daar weg zijn.

©  Leonardo