Allereerst wilde ik mijn schoonzoon bellen, om hem te feliciteren met zijn verjaardag, maar daar ik geen gehoor kreeg, dacht ik nu eerst maar even een kop koffie koffie drinken,en dan nog maar een keertje proberen ( eigelijk raar, dat als je jarig bent de telefoon niet opneemt) maar ja, aangezien ze s, avond, s op wintersport zouden gaan, kon het ook zijn dat zij nog even boodschappen moesten doen!
Toen ik na een uurtje het opnieuw probeerde,kreeg ik de jarige job zelf aan de telefoon, ik feliciteerde hem van Harte, maar al snel bleek dat de jarige op een telefoontje uit Leiden van het oogziekenhuis zat te wachten ( daar hij bij de geboorte een oogafwijking had) en dit in de loop der jaren, enkele keren operatief verbetert was, bleek dat hij de afgelopen 3 dagen flink last aan zijn oog had gekregen, maar dit dacht hij op te lossen met een donkere bril en een paracetamolletje, maar bij het opstaan op zijn verjaardag, was het flink mis.
Ik sloot het telefoongesprek direct af, nadat hij mij had verzekert, zo gauw hij iets wist ons te zullen bellen.
Ik vertelde het aan mijn man, en zei dat is ook was, precies op je verjaardag,en op de dag dat je met vakantie wil gaan, maar ja maar even rustig afwachten ( maar dat duurde lang )
Een eind id. middag belde onze dochter ons op met de mededeling, dat het ernstig mis met het oog van onze schoonzoon was, en dat de artsen het niet verantwoord vonden om met vakantie te gaan.
Onze dochter vertelde dat haar man zich behoorlijk bezwaart voelden en had voorgesteld, dat zij maar samen met haar dochter met vakantie moest gaan, waarop zij verontwaardigt reageerde met .Hoe kun je dit nu zeggen, daar heb ik op dit moment toch helemaal geen behoefte aan, op vakantie gaan kunnen we altijd, maar op dit moment is maar 1 ding echt belangrijk en dat is dat je oog weer beter wordt.
S,avond, s belde zij ons weer, en vertelde dat de arts had gezegd, dat zij net op tijd waren met het bezoek A.D. arts, daar het anders zeker verkeert met het zieke oog was afgelopen en er waarschijnlijk geen herstel mogelijk was geweest!
Wat kan het toch allemaal RAAR lopen in het leven, en dat allemaal op de dag van je verjaardag !!!
Zo even een kort samengevoegd verslag van de afgelopen drie weken.
Gisteren drie weken geleden, vond ik bij het opstaan mijn man, al heen en weer lopend aan i.d. huiskamer,
(hij had al sinds een week of 5 vage hartklachten) maar nu was hij er echt beroerd en slecht aan toe.
Ik dacht tien sec: na en besloot na nogmaals een blik op mijn man geworpen te hebben, om de huisarts te bellen.
Na een zo duidelijk mogelijk de klacht aan de doktersassistente te hebben vertelt, kwam zij na een halve minuut terug a.d. telefoon en vertelde dat de arts er zo spoedig mogelijk aan kwam, na hem heel goed te hebben onderzocht vond hij het toen maar beter dat wij n.d. spoedeisende hulp van het ziekenhuis moesten gaan, daar is mijn man opgenomen, en na velen onderzoeken en negen dagen verder is hij gelukkig weer thuis!
Nog wel niet helemaal de OUDE, maar hopelijk komt dat langzamerhand weer goed.
Maar daar sta je dan, als vrouw met een beperking en ZONDER de man naast je die je altijd van alles uit handen neemt en voor jou zorgt!
Neem GERUST van mij aan, dat voelt NIET prettig, na twee dagen te hebben lopen beven v.d. spanning en vermoeidheid, maak je voor jezelf een plan de campagne en probeert zo goed en kwaad, de dingen te doen die het belangrijkst op dat moment zijn, en v.d. rest de dingen die je niet kunt vooral niet gaan forceren, en zie daar, met de medewerking van een hele LIEVE buurvrouw, die mij een aantal keren s,middag,s naar het ziekenhuis heeft gebracht en i.h. week,end de hulp van de buiten de stad wonende kinderen, is het mij toch aardig gelukt om negen dagen zelfstandig door te komen, maar ook met de gedachten, dat hoe GOEDBEDOELT ook, mij wat minder kwetsbaar op te stellen en de belangrijke dingen van internetbankieren en medicijnbestellen voortaan met z,n twee;en te doen, zodat als er opnieuw (wat niet te hopen is ) momenten voorkomen, dat ik er alleen voorstaat, alvast niet in paniek raakt, als er nota,s binnenkomen en er medicijnen aangevraagd moeten worden, want dat is heel lief van manlief, en heel gemakkelijk voor mij, maar dit zijn dingen die je ook zelf moet kunnen en heel belangrijk zijn!
Ik heb soms van die dagen, dat ik tijd tekort komt.
Ik wil dan van alles doen, maar het gebeurt vaak dat daar helemaal niks van komt!
Vanmorgen scheen het zonnetje ZO lekker, dat ik de verleiding NIET kon weerstaan om lekker even de frisse lucht in te gaan ( morgen kan het wel weer regenen)op mijn ronde door het park ga ik altijd even langs het dieren park,er zijn dan altijd een paar gehandicapte jongens bezig, om van alles op te ruimen en de dieren van vers stro te voorzien en wat te eten te geven.
Ik sta er iedere keer weer versteld van hoe snel die beesten in de gaten hebben dat deze groep jongeren er aankomen, zelfs een koppel ganzen , heeft het door en (gakken) en waggelen voor de geiten-herten en zelfs een echt varken uit, om als EERSTEN hun eten te veroveren.
De jongens,werken volgens mij met heel veel plezier, en ieder dier wordt dan ook uitgebreid geaait en geknuffeld !
Als je daar zo een poosje naar sta te kijken, voel ik mezelf blij en ontspannen worden, en denk bij mezelf ..dit is GENIETEN,en laat de boel de boel!
Ik ben Maartje
Ik ben een vrouw en woon in s,Hertogenbosch (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 08/03/1943 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen- wenskaartenborduren-breien-en mijn grootste hobby samen met BEJAARDEN handwerken!!.
Ik ben Maartje
