vandaag loop ik de marathon

kilometers in de regen

of zwetend in de zomerzon

die hardlooprace in rotterdam

ga ik winnen op mijn gemak

dan staat iedereen te juichen

en ga ik lekker uit mijn dak

krekel werd flink aangemoedigd

in de rotterdamse straten

hij liep met krekelige stappen

langs de stenen en langs gaten

iedereen begon te klappen

en juichte krekel volop toe

blij bereikte hij de eindstreep

als eerste en nog was hij niet moe

een medaille bosje rozen

de gouden eer in rotterdam

dat is krekel overkomen

in een droom die toch zo maar kwam

Dan doede zot of ist normaol.

Den ene kopt een kleurig pak,

dan aander zupt zich bijna kaol.

Mar nao een paor daog ist gedaon

en gaot het leve wir zun gang.

Dan motte wir een jaorke wachten.

Mar, allee, de duur toch nie zo lang. 

twee en dertig welgeteld,

gingen samen aan de wandel

naar het plaatsje Varsseveld.

Onbekend met de omgeving,

liepen ze daar in de val.

Boeren, burgers en politie

brachten hen weer naar de stal.

In koeientaal bespraken ze

hun uitje van die morgen.

En tot slot werd er gefluisterd:

Doen we nog een keer, geen zorgen.

kwam als vluchteling naar Nederland.

Van het kabinet mocht hij hier blijven

en er ontstond al ,gauw een goede band.

Hij vond zeer snel een huisje in Terschuur  

aan de mooie Blankenhoefseweg.

En daar begon hij zijn bedrijfje,

dat ging lopen als een tierelier, zeg. 

Verscholen in de Gelderse vallei

ontwierp Volodymyr zijn Russisch ei.

Een huzarenslaatje met stukjes vlees,

eitje, groenten en augurk erbij.

Natuurlijk nog een heerlijk sausje.

Maar het recept daarvoor geeft hij niet prijs.

Nederland wist zijn adres te vinden.

Zijn Russisch ei sloeg aan, te gek, onwijs. 

Trouw aan vaderland, zijn Oekraiene,

gaat Volodymyr zijn geld daar heen.

Zo kan hij toch een beetje helpen

om leed te verzachten, naar ik meen. 

Wilt u Volodymyr bezoeken: 

aan zijn woonhuis is een uithangbord. 

Daarop is te zien een Russisch ei;

een flesje lokaal bier is vastgesjord, 

plukte ik frambozen, manden vol.

Tot ik eens flink bedonderd werd

door de boerin en dat werd de tol.

Daarom begrijp ik wel de stakers

van de winkelketen Albert Heijn.

Zij staan gewoonweg in hun recht

De werkgever moet hier eerlijk zijn.

De rijke top van keten Appie

moet feeling hebben met hun mensen.

Zij moeten personeel aanhoren

en luist'ren naar terechte wensen.

En ik met die mooie frambozen?

Na lang praten ging ze overstag.

De boerin greep naar haar buidel; 

ik kreeg mijn geld nog diezelfde dag.

soms hun allermooiste lied.

En maken weer een nestje

in bomen, struiken of in riet.

Al gauw liggen er eitjes

in het zelfgebouwde huis.

Hun jong moeten het voelen

als een diepwarm lente-thuis.

Als de jongen zijn gevlogen

naar een wereld, ver van hier,

gaan de ouders alweer bouwen

met veel ijver en plezier.

een takje van een dennenboom,

zocht gezelschap van een lampje,

dat leefde van de groene stroom.

Zij bekeken alle hangers,

alle lichtjes, boven, onder.

Het mooist vonden zij zichzelf.

En toen begon het gedonder.

Er kwam heibel tussen allen

op die vredevolle dag.

Verwijten klonken luider

tot alles op de grond lag.

Iedereen kreeg toen veel spijt

van dat geruzie in de den.

Beterschap beloofden zij

en ze werden weer elkaars fan.

bleef zo maar liggen op een steen.

Het wou niet branden, wou niet knallen.

Scheetje wou gewoon nergens heen.

Ze wou niet vliegen in de lucht

of uit haar dak gaan, uit elkaar.

Ze bleef liefst liggen op de weg

en wou niet vieren 't nieuwe jaar.

De and're dag gebeurde het;

de straat werd netjes schoongemaakt.

Ons muggenscheetje werd gedumpt.

Dat had ze nog nooit meegemaakt.

wanhoop 

pijn in de ziel

waarom het vechten moe

strijd

de horizon

komt dichterbij

en dan water

gevecht

van lichaam

lucht

water

adem 

nog een keer

en het water sluit zich

wordt weer glad

kou 

donker

eenzaamheid

geen hoop

geen wanhoop

geen pijn

wel waarom

was toch een echte suikeroom.

Hij liet zijn neven en zijn nichtjes

leven in hun gekoesterde droom.

Zij hadden zich al rijk gerekend

met de centen van oompje-lief.

Deze was echt niet van gisteren

en dacht: Ik ben van mezelf een dief. 

Hij bracht zijn centen naar de kroeg

en zoop zich het lamlazarus.

Zijn lichaam kon dit niet meer aan

en zijn laatste groet was aan Bacchus.

ze straalt het leven naar ons uit

houdt van zon, van water, warmte

is een seizoensgebonden bruid

het zonlicht snuffelt aan haar blaadjes

omarmt het blauwe van de plant

laat haar zijn waarvoor ze groeide

voor de bijen, vlinders, iemand

en als de maan gekomen is

gaat de iris onder in de nacht

alles wordt dan zwart of donker

maar zij behoudt haar bloemenpracht

Een ijsje met kroket.

't Is maar wat je lekker vindt.

En zo is het maar net.

had genoeg van dit bestaan.

Hij wilde weleens kijken

hoe het verderop zou gaan.

Hij wiekte en ging hoger,

vloog voorbij de gouden zon.

Mocht je hem eens gaan bezoeken:

t is verder dan de horizon.

over landen

met een snelheid

langs de stranden

en gaan te keer

als een orkaan

meedogenloos

in grootheidswaan

krijgen voortaan

mensennamen

onvergeetbaar

zijn ze samen

van vreugde of verdriet.

Zie vooral de eerste,

want mooier is er niet.

het wordt zo vaak gezegd

soms worden deze woorden

bij de kribbe neergelegd

het valt niet altijd mee

die vrede te bewaren

gewoon doen en beginnen

dan zal er veel opklaren  

het feest van Sinterklaas.

Het virus hield hem tegen,

en ook zijn Pieterbaas.

Randen van geloven

verwaterden voorgoed.

Maar Sint bleef toch nog komen

voor kind'ren, stout of zoet.

Niet ieder kreeg kado's,

een kwestie van geen geld.

Want als je dat niet hebt,

ben je ineens uitgeteld.

Is er geen instantie,

gemeente of het Rijk,

die kinderen kan helpen.

Want dit is zo belangrijk.

Geef die kinderen de kans

om blij te zijn met Sint,

happy met een kadootje.

Het is zomaar een hint.

bomen met en zonder blad

natuur die zich open stelde

voor een nieuw seizoen, droog of nat

de herfst is nu echt begonnen

daar is geen ontkomen aan

de zon geeft zich gewonnen

en geen mens kan dat tegen gaan 

en bloemetjes van goud;

je kunt ze nergens vinden,

al word je nog zo oud.

Er zijn wel gouden hartjes,

van zilver ook misschien.

En zoiets wens ik jou

zo'n honderdduizendtien.

op de grote oceaan.

Ze had helaas nog niet getankt

en is toen op haar skate gegaan.

Ze surfde op het water

met haar blauwe skateje.

Tante had plezier voor drie

en vond zichzelf een scheetje.

het had te veel gedronken.

Daar kon het echt niets aan doen,

het was er in gestonken.

Ik durf niet in het water.

Het bad is zo oneindig ver

en anders ben 'k zo'n prater.

De badjuffrouw kwam hem te hulp

en sprong met hem in 't diepe.

Hij heeft zijn lesje wel geleerd,

want je hoort hem nooit meer piepen.

en deelde van die vruchtjes uit.

De kind'ren hingen ze aan 't oor

en zongen het kersenlied, erg luid.

De hele lange kersendag

ging het dansend door de straat.

Nog één kersje is er over,

dat kersenman aan jou nalaat.

kom toch eens op de thee.

Neem voor de gezelligheid

je kindje met je mee.

maar trek het je vooral niet aan.

De wereld heeft wel mooie dingen

als je eraan werkt in je bestaan. 

Je vliegt, je zwerft en dartelt in de lucht,

alsof je iets zoekt en niet kan vinden.

Het lijkt voor mij wel een verkenningsvlucht.

En ineens ga je zitten op een bloem.

Daarin zit voor jou veel nectar, eten.

Voor mij is dit een foto-ogenblik.

Je bent vereeuwigd, je moest eens weten.

maar ik zie geen mensen staan.

Willen zij niet overvaren?

Dan zal ik in mijn eentje gaan.

Ik roei maar naar de overkant.

in mijn uppie, heel alleen.

Als een cent hen nog te veel is,

ga ik er in mijn eentje heen.

Waar de overkant zal wezen,

weet hij wel, mijn kleine boot.

Ik hoor geen ja, ik hoor geen nee,

maar zie alleen het morgenrood.

en ontmoette er een kruidige gin.

Al heel snel hadden ze in de gaten,

dat ze elkaar niet los konden laten.

Ze toastten op elkaar en dronken

en raakten zodoende beschonken.

Hun lallen verdween in een rorate.

Voor hen alleen nog maar ginny praten.

                                        en Frans van Spaendonck,

                                        broers en verzetshelden.

Een verzetsheld uit de oorlog

liep niet te koop met wat hij deed.

Dat kon niet en dat mocht hij niet,

zolang hij voor een ander streed.

Hij gaf eten, gaf te drinken

of zij nam hem op in eigen huis.

Zo streden zij op hun manier

tegen mannen met het hakenkruis.

Velen gingen heel wat verder:

zij stalen wapens en munitie.

En stichtten brand en doodden soms,

ontliepen vijand en politie.

Overvielen een gemeentehuis

en stalen er persoonsbewijzen.

Ook bonkaarten waren welkom

en vergunningen om te reizen.

Verzetshelden, we weten veel,

maar kennen niet hun angst, verdriet.

Velen betaalden met hun leven.

Voor hen een eeuwig-durend danklied.

haar kindje bij de hand.

Die allerliefste kleine

kreeg haar eerste melktand.

Het huilen van het kindje

en mama's blije lach

kwamen hier tesamen.

Dat gebeurt zo elke dag.

wat zijn jouw besjes mooi van tint.

Helderrood en diep-oranje,

dat is wat ik er nu van vind.

Ach buurtje, zei de ander snel.

Jouw besjes worden ook zo mooi.

Wacht maar tot de regen valt,

dan krijg jij ook zo'n kleurentooi.

was het achternichtje van een tsaar.

En elke vrijdag kreeg zij rozen,

want zo close waren ze met elkaar.

Op haar beurt stuurde meisje foto's,

gekiekt in een lang vervlogen jeugd.

De tsaar vond haar mooi, innemend.

Die foto's deden hem telkens deugd.

Haar plaatjes waren steeds hetzelfde,

maar dat zag die Rus gelukkig niet.

Want door die vele tsarenjaren

werd zijn hoofd nog meer dan een vergiet.

Hij liet de plaatjes van zijn nichtje

rond gaan in de keizerlijke kring.

De mannen moesten bijna huilen

bij het zien van dat knappe ding.

Het meisje bracht de rode rozen

steevast naar de Krabbendamse markt.

Alles wat zij kreeg, werd daar verkocht.

Zo werd haar fortuin bijeen geharkt.

Jelena kocht toen haar paleisje

en ging daar wonen met haar tsaar.

Nog steeds gaf hij haar vrijdags rozen

als ze aten van de kaviaar.

zei het jonge boerenmeisje.

Geef mij maar die bol met krenten.

Smaakt zo lekker op mijn reisje.

Maar wat bol toen niet kon weten,

was, dat hij de trein niet haalde.

Meisje had hem opgepeuzeld.

Zij was het, die hem binnen haalde.

de aarde warm

en in mijn lijf

een noodalarm

zonnestralen

blijven komen

op de bloemen

planten bomen

ach zij hoeven

net als mensen

niet van zulke

hitteplenzen

een druppel nat 

zou welkom zijn

een beetje meer

wel heel erg fijn

het leven wacht

tot na de dag

tot duisternis

er wezen mag

covid in het land

de laatste is zeker

een lastige klant 

gaan nog steeds naar zeeland

zo komt er belgisch water

op het nederlandse strand

niemand kan dat iets schelen

zo denkt een gezond verstand

als we maar kunnen zwemmen

in deze vreemde migrant

dag zomer met je mooie zon

je maakt veel mensen blij en vrolijk

tjee, ik wou dat ik het ook zo kon 

en ziet de blauwe lucht.

Je kijkt verlangend naar boven,

met een diepe zucht.

Ik zou je willen helpen

en met je willen klimmen

en met een stofdoek poetsen

tot ze zullen glimmen.

Dan kom ik naar beneden

met de wolken in mijn hand.

Dan zal ik ze jou geven 

en woon dan maar in wolkenland.

jij bent mijn mijn

en dat het zo

altijd mag zijn

vroeg een buurtje hoe het met haar was.

Och, met die anderhalve meter

is geen kapje nodig, ook geen das.

naar de maand augustus toe.

Want dan is het weer vakantie

en de kinderen roepen: Poeh.

Langzaam kruipen uren

naar die allerlaatste dag.

En dan: Dag juf, dag meester,

met een vriendelijke lach.

Dan is het weer stil

in die grote lege klas.

Stiekem denk je dan nog even

hoe gezellig het toch was.