Autumn days of my life. Wondering where has it all gone ?
It seems so fast, times gone past.Will I still live strong ?
As the days of my life fly by. All I can do is smile and shrug.

(Uit het 'Autumn Days' van 'Rag Alley'.)
 

'RAG-Alley' is een internationale band met Robert (D), Alan (UK) en Geert (B), ze coveren een mix van Americana, folk en country-songs, en zijn nu ook op You-tube te vinden met een eigen nummer 'Autumn Days'. 

Als je onderstaande link aanklikt, brengen ze het helemaal gratis en speciaal voor jouw.

https://www.youtube.com/watch?v=KivEbgyVuKQ

LANDELIJK

IN HET DORP

IN HET GROEN

AAN HET WATER

PLAYLIST : HET LAATSTE LIJSTJE

Pieker  je 's nachts ook wel eens over de vraag welke foute muziek men zoal zal draaien op je uitvaart?, welnu dit  is nergens voor nodig, je kan gewoon de playlist bij testament vastleggen :  http://www.notaris.nl/homepage  --   http://www.notaris.be/

Misschien enkele suggesties :

In alle ernst:

Brothers in Arms (Dire Straits)

Van Diemens Land -- Niemandsland (U2)

Knockin on heavens door (Eric Clapton)

You were always on my mind (Elvis Presley)

Like a Rolling Stone (Bob Dylan)

Don t you forget about me (Simple Minds)

Realiteit:

Smoke on the Water (Deep Purple)

There will be no next time (The Kids)

Ghost Town (One Custard Pie)

All along the watchtower (Jimi Hendrix)

Doordenkertjes:

Sympathie with the devil (Rolling Stones)

For ever young (Alphaville)

Er is leven na de dood (Freek de Jong)

One more night (Phil Collins)

Voor al diegenen die ooit, in de stormen van het leven,
op drift zijn geraakt, of het Noorden zijn verloren :
VUURTORENS
om je terug op koers te brengen

Een boodschap voor de
MAN OVER BOORD

Een helikopter uit de hemel is de
REDDER IN NOOD

380.000 Volt


70.000 Volt


2 PK

All along the watchtower

Princes kept the view

Outside in the cold distance

A wildcat did growl

Two riders were approaching

And the wind began to howl

There must be some kind of way out of here,
 

Said the joker to the thief,

There's too much confusion,
 

I can't get no relief.

No reason to get excited,
 

The thief, he kindly spoke

There are many here among us

Who feel that life is but a joke
 

So let us not talk falsely now,
 

the hour is getting late:

there must be some kind of way out of here.

De KLEINE TRAP is vrij zeldzaam in Nederland. Op 15 januari 2012 werd een prachtexemplaar gespot in het Verdronken land van Saeftinghe, een mooie opsteker voor de Stichting Het Zeeuwse Landschap die het natuurgebied beheert. Een dertigtal in der haast bijgeroepen enthousiaste vogelliefhebbers hebben de waarneming bevestigd. Tadorna was erbij en Peter Meininger maakte een foto. Het was Zondag met een hoofdletter, en de eerste echt heldere dag van het nieuwe jaar.  

Het VERDRONKEN LAND van SAEFTINGHE is een uitgestrekt schorgebied in de Westerschelde. Het ligt hemelsbreed zo'n 50 kilometer van de monding. De Westerschelde is een menggebied van zeewater en rivierwater. Het water dat met vloed de schorgeulen binnenstroomt is dus brak. Met zijn 3200 hectare is Het Verdronken Land van Saeftinghe één van de belangrijkste en grootste schorgebieden van Nederland.

Vraag het aan elk marsmannetje en hij zal het je zeggen:

de aarde is de blauwe planeet van de Walvissen.

De blauwe kleur komt van het water dat drie vierde van het aardoppervlak bedekt. In dit water zijn de Walvissen heer en meester. Het zijn de grootste dieren die er wonen, zij zwemmen vredig rond, hebben geen vijanden en laten zelf iedereen met rust. Om zich te voeden nemen zij al zwemmend de kleinste organismen op die in het water rond zweven.
Eén vierde van het aardoppervlak is land, het zijn de kleine bruine vlekken in het blauw. Ook hier leven dieren en planten, alleen gaat het er heel wat chaotischer aan toe dan in het water, maar dit is bijzaak. Het landoppervlak dient enkel om het water van de oceanen, dat er als regen op neerkomt, te zuiveren en van nieuwe voedingsstoffen te voorzien. Het vernieuwde water stroomt terug naar de Walvissen. Zo kunnen zij in vrede leven en zich onbezorgd voortplanten.

Maar bovenal was het een werkpaard, altijd voor elke klus paraat. Zonder huik, als pick-up, was niets te heet of te zwaar om te verslepen. Tuinafval en groot huisvuil werden moeiteloos naar het inzamelpunt gebracht, bij de supermarkt kon je hem lekker volstouwen met kratten bier en ander grootverbruik, zelfs bij meerdere verhuizingen heeft hij dapper geassisteerd.
Door de kinderen werd hij wel eens smalend ‘papa’s speelgoed’ genoemd. Maar dit geheel ten onrechte, want ook zij hebben er onbezorgd van genoten.

Ergens tussen Hamburg en Le Havre
beelden zeggen soms meer dan woorden

een woord toont klanken
een beeld spreekt een eigen taal
ik maak een verhaal