Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zorgen voor anderen, vooral voor mijn kleinkinderen.
de essentie van het leven gaat in onze moderne tijd verloren. mensen leven van luxe en denken dat dit eeuwig blijft duren... helaas !
voor alle dierenliefhebbers is het zeker geen geheim dat het morgen Werelddierendag is. 4 oktober werd hiervoor uitgekozen op een internationaal congres van verenigingen voor de bescherming van dieren in Wenen (1929) waarom deze dag? de datum werd gekozen naar het overlijden van de heilige Franciscus van Assisi, die zich bekommerde om de zwervers en armen , maar ook om de dieren. Nederland viert deze dag al heel lang. veel gezinnen hebben een hond of een kat, of soms beide. een huisdier heeft meestal een zeer goede invloed op kinderen, maar ook ouderen of alleenstaanden hebben aangenaam gezelschap aan een huisdier. dit jaar wordt er veel aandacht geschonken aan verenigingen die honden opleiden om mensen te helpen, zoals blinden of gehandicapten. meestal worden daar labradors of golden retrievers voor gekozen. bij de behandeling van kinderen met autisme of ADHD worden honden maar heel dikwijls paarden ingezet. (op de rug van het paard worden ze heel rustig) men vraagt van de dierenverenigingen ook aan de mensen om eens twee keer na te denken voor ze een huisdier kopen : heb ik er genoeg ruimte en tijd voor? heb ik een oplossing voor als we op vakantie gaan? dikwijls worden dieren na een tijdje aan hun lot overgelaten, omdat het baasje het beu is, het dier te groot geworden is, of het in de weg loopt... en dat is een heel triestige zaak voor het dier dat zich al snel hecht aan zijn baasje.
voor wie nog geen plannen heeft voor zondag en niet te ver van Eeklo (belgië) woont : de grootste rommelmarkt van vlaanderen gaat hier door.
nog een heel fijn weekend gewenst en geef je huisdier morgen een extra knuffel. dino
waarvoor we dankbaar zouden moeten zijn, maar het niet eens waarnemen... Je partner, die je elke nacht je deken wegtrekt ...omdat het betekent dat hij niet met iemand anders op pad is. Het kind, dat zijn kamer niet opruimt en liever televisie kijkt ...omdat het betekent, dat het thuis is en niet op straat. De belastingen, die ik moet betalen ...omdat het betekent, dat ik een inkomen heb. De reusachtige rommel, die ik moet opruimen, na het vieren van een feestje ...omdat het betekent, dat ik door vrienden omringd was. De kleding, die weer te strak geworden is ...omdat het betekent, dat ik genoeg te eten heb. De schaduw, die mij bij mijn werk "volgt" ...omdat het betekent dat ik mij in de zonneschijn bevindt. Het tapijt dat ik moet stofzuigen, en de ramen die gelapt moeten worden ...omdat het betekent, dat ik een thuis heb. De vele klachten , die ik over de regering hoor ...omdat het betekent, dat we vrijheid van spreken hebben. De hoge stookkostenrekening ...omdat het betekent dat ik het warm kan hebben. De vrouw achter mij in de kerk, die zo vals zingt ...omdat het betekent, dat ik horen kan. De berg wasgoed om te wassen en te strijken ...omdat het betekent, dat ik kleding bezit. De pijnlijke spieren aan het einde van een harde werkdag ...omdat het betekent, dat ik de mogelijkheid heb hard te werken. De wekker, die mij 's morgens luid uit mijn dromen rukt, ...omdat het betekent dat ik nog leef !!!
en mocht je denken, mijn leven is "Scheisse"... lees het dan allemaal nog een keer.
vandaag wou ik vertellen over "Huize Triest" in Gent. dit is een gemeenschapshuis die mensen voor bepaalde tijd opneemt om er 's nachts te slapen, een bad te nemen, een maaltijd aan te bieden, en te helpen om een permanent onderkomen te vinden. dit initiatief kwam uit van de Broeders van Liefde, en werkt met vrijwilligers en zonder subsidies, alleen van giften. een weekblad schreef hierover, en vooral over het probleem van de straatkinderen : dit jaar hadden ze in Gent al meer dan 300 kinderen van straat gehaald, of kinderen die in leegstaande panden leefden.... ik mailde naar werner van de weghe, de coördinator van het gemeenschapshuis, en vroeg of ze soms dekens en warme truitjes konden gebruiken. hij nodigde mij , Annie en Antoinette (die me helpen bij de actie), uit voor een gesprek. we gingen met truitjes en dekens naar hem toe. hij vertelde over wat daar allemaal gebeurt en wie ze zo allemaal opvangen. "het zijn mensen zoals U en ik, die door faillissement, scheiding, gezondheidsproblemen, werkloosheid in moeilijkheden gekomen zijn, en steeds verder wegglijden in hun problemen," zei hij. velen komen daar samen om een beetje gezelschap, een spel te kaarten, biljarten of gewoon een babbel. vele mensen die geen verwarming kunnen betalen, komen overdag naar daar en tegen de tijd dat ze gaan slapen , keren ze terug naar hun "onverwarmde" huis of flatje. mensen die niemand meer hebben, of nooit bezoek krijgen, komen daar om gezellig samen te zijn met lotgenoten. wij zagen daar heel veel mensen samen, en die zagen er ondanks hun armoede wel tevreden uit. 's middags kunnen ze daar voor 2 euro een maaltijd krijgen, en sommigen kunnen zelfs dat niet betalen. we besloten om dit initiatief te steunen met ons handwerk. in de weken en maanden daarna gingen we regelmatig dekens en truitjes, maar ook ander gerief brengen, en iedere keer worden we met een blij gezicht ontvangen. en eigenlijk zijn we een beetje beschaamd , dat wij het zo goed hebben, niets tekort hebben. daarom stoort het mij als mensen voor kleinigheden ontevreden zijn. we zijn de dag van vandaag zo verwend, dat we soms niet beseffen dat er niet alleen in " derdewereldlanden ", maar ook dicht bij ons armoede is. dit zou echt niet mogen, dat in België, mensen zijn die armoede hebben. eigenlijk zou er nergens armoede zijn, als alles goed verdeeld was, maar spijtig genoeg is dat niet zo....