Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zorgen voor anderen, vooral voor mijn kleinkinderen.
de essentie van het leven gaat in onze moderne tijd verloren. mensen leven van luxe en denken dat dit eeuwig blijft duren... helaas !
gisteren was ik in Tielt, West-Vlaanderen. de missiekring van de zusters van 7 weeën in het klooster, breien reeds van in het begin van mijn actie . ze maken de prachtigste truitjes en dekens, en ze krijgen er regelmatig nieuwe leden bij. in dat klooster ga ik graag op bezoek. het roept herinneringen op aan mijn vroegere internaatsjaren. elk jaar in de maand september is er een tentoonstelling van een kunstenaar of kunstenares. dit jaar gaat het voor de vierde maal door. er worden werken tentoongesteld van Claire Vanden Abbeele. " wie is Claire Vanden Abbeele? zij werd geboren op 31 januari 1953. zij is kunstenares en auteur. ze kreeg 'De Pluim' van de Koning Boudewijnstichting op 3/12/2004 en werd op 11/12/2006 verkozen tot SAM van de Week. haar schilderijen en boeken getuigen van een verlangen naar een leven in en met het wezenlijke. zij is de bezieler van vzw. De Verbinding, een vereniging voor mensen die elkaar nabij zijn. jaarlijks richt De Verbinding vzw meerdere ontmoetingsdagen in waar op een creatieve en helende manier door middel van gesprek, schilderen, kleien , tekenen... gewerkt wordt met wat er in mensen, jong en oud, leeft aan pijn, verdriet maar ook aan mooie herinneringen en dromen. op deze dagen krijgen ze de gelegenheid lotgenoten te ontmoeten. Claire stelt tentoon in binnen-en buitenland. haar liefde voor het schilderen en het voortdurend appèl tot verwezenlijking en communicatie brengen haar steeds oog in oog met het mysterie van het leven, liefde en dood. de schilderijen weerspiegelen dromen, verlangens, herinneringen. ze vertolken hoe verleden en heden met elkaar verbonden zijn en sporen van liefde en gemis achterlaten. " (deze tekst komt van haar website www.clairevandenabbeele.be )
gisteren kreeg ik dus de kans om haar prachtige werken te bewonderen. het klooster is de perfecte omgeving voor die tentoonstelling. claire heeft ook prachtige boeken geschreven en die kan je daar kopen. deze vrouw heeft op mij een diepe indruk nagelaten. ik raad iedereen aan om eens op haar website te gaan kijken en zo toch mee te genieten van haar mooie kunstwerken. ondertussen vernam ik ook dat Trees Van Hove, de vroedvrouw die elk jaar een veertiental dagen naar Senegal vertrekt om daar de moedertjes te helpen bevallen, op 22 oktober reeds naar daar vertrekt. we zullen dus ons best doen om nog zoveel mogelijk mutsjes en truitjes te breien. ik wens jullie nog een fijne namiddag. hier in eeklo schijnt de zon, ik hoop dat het bij jullie ook zo is. geniet ervan en tot morgen. dino
weinig mensen op gans de wereld die vandaag niet zullen denken aan 11 september 2001. wat dan gebeurde schokte de ganse samenleving... dat mensen tot zoiets in staat waren, hield niemand voor mogelijk... er zijn boeken over geschreven, films over gemaakt, maar voor de nabestaanden van de doden van 11 september, staat alles nog op hun netvlies gebrand, en in hun geheugen gegrift... niemand van ons die niet meer weet waar hij / zij was toen het nieuws bekend raakte...
deze morgen toen ik ontwaakte was dit mijn eerste gedachte. sindsdien is er heel veel veranderd. de vliegtuigmaatschappijen kregen het moeilijk, denk maar aan sabena. de aanslagen van 11 september hebben hen zeker nog méér in de problemen gebracht , wat uiteindelijk tot het faillissement leidde. de veiligheidsmaatregelen en controles werden enorm verscherpt. terrorisme wordt meer dan ooit bestreden. plots besefte men tot wat haat in staat was... ondertussen waren nog aanslagen in Madrid en Londen, en misschien komen er nog. we kunnen alleen maar hopen dat ondanks alles meer vrede komt, meer verdraagzaamheid, en dat begint in onze naaste omgeving. in een tijd van overvloed en luxe vergeet men soms de gewone dingen te zien die ons gelukkig kunnen maken : een kind dat lacht, een ruiker bloemen , gezond zijn.... voor arme mensen betekent dit al heel veel, voor de mensen in midden-amerika telt alleen overleven nu... het is niet alleen 11 september die ons moet wakkerschudden, maar nog zoveel méér waarvan wij gespaard bleven tot nu toe. beseffen " wat " we allemaal hebben is al héél véél. "ervoor zorgen" is een " must ".
een lerares vroeg aan een groep studenten om een lijst op te stellen met, volgens hen, de " zeven wereldwonderen " van onze tijd. er waren enkele verschillen maar ziehier deze die het grootste aantal stemmen kregen :
1. de grote pyramides van Egypte 2. de Tai Mahal 3. de Grand Canyon 4. het Panama Kanaal 5. de Empire State Building 6. de Sint-Pieters Basiliek 7. de Grote Muur van China
bij het verzamelen van de notities , stelde de lerares vast dat een studente nog steeds bezig was. Ze vroeg het meisje : " hebt U het moeilijk om een lijst op te maken? " "ja, een beetje. het is moeilijk om te beslissen, er zijn er zoveel ! " de lerares zei : " zeg aan welke U denkt en we kunnen misschien helpen." het meisje aarzelde en zei : " ik denk dat de zeven wereldwonderen zijn :
1. Zien 2. Horen 3. Voelen 4. Proeven 5. Ruiken 6. Lachen en 7. Beminnen.
de klas bleef stil. deze dingen zijn zo eenvoudig , dat we vergeten hoe wonderlijk ze zijn ! onthou dit : de waardevolste dingen kunnen niet door een mens gekocht of gebouwd worden !
een groep van de VKSJ van Zonhoven, 59 meisjes tussen 6 en 15 jaar, vertrok zaterdagmorgen op uitstap naar de Efteling in het Nederlandse Kaatsheuvel. de kinderen waren enthousiast, het beloofde een fantastische dag te worden. maar na enkele kilometers liep het fout. de bus zwenkte onverwachts uit naar links. de bus bleef maar verder uitwijken naar links, tot hij de middenberm ramde. plots viel de chauffeur uit zijn stoel en bleef in de gang liggen, hij had een beroerte gehad. de vier leidsters probeerden de chauffeur bij te brengen maar dat lukte niet. plots nam Kathleen Vandael, de 21-jarige hoofdleidster, plaats achter het stuur van de zwalpende bus. ze kon de bus weer op een rechte lijn krijgen, maar vond het rempedaal niet. Kathleen heeft wel een rijbewijs maar had nog nooit een bus bestuurd. uiteindelijk vond ze toch de rem en kon de bus op de pechstrook parkeren. de hele tijd dacht Kathleen maar aan één ding : " aan al die kinderen die achter me zaten, ik ken ze allemaal, één voor één, en de hele tijd flitste door mijn hoofd welke ramp er dreigde. wat er met mij gebeurde, kon mij niet schelen, zolang ik die kinderen maar veilig langs de kant kreeg." ze belden toen de hulpdiensten, de busmaatschappij stuurde een vervangbus, en de groep besliste om de reis naar de Efteling toch verder te zetten. voor de ouders van de 59 kinderen is Kathleen een heldin, aan wie hun dochters het leven te danken hebben. met zijn allen gingen ze de hoofdleidster uitgebreid bedanken. het gemeentebestuur van Zonhoven maatk werk van een officiële huldiging voor de moedige inwoonster. "ik voel me helemaal geen heldin, ik heb gewoon gedaan wat ik moest doen" zegt Kathleen, die zaterdag haar laatste dag als leidster meemaakte. door haar job in het onderwijs , zou ze de fakkel doorgeven en zaterdag was eigenlijk haar afscheid van de groep.... ze is een echte reddende engel !