Klamme tastende handen 

ik voel ze weer strelen rond mijn hoofd

vochtige, nee; gewoon klamme handen  

ze strelen me uiterst zacht

betasten mijn lijf voorzichtig

lijken me als het ware uit te dagen

het voelt alsof een koele wind mijn huid beroerd

doch het zijn handen lijkt het wel

gewoon handen alleen

zijn het niet mijn eigen handen

ze beginnen steeds bij mijn hoofd

daarna zakken ze af en strelen me teder

ongewild voel ik die handen

ze glijden over mijn rug en benen

naar beneden, naar mijn buik

mijn spieren trekken zich dan tezamen in

een poging me uit die wurgende greep van

die onzichtbare handen te ontzetten

me los te worstelen van die valse mij

omvattende klamheid die mij dagelijks omgeeft

om me te bevrijden van dat huiveringwekkende gevoel

van spanning dat me soms als het ware verdoofd

maar als ik me opricht in bed

is dat klamme gevoel plotseling verdwenen

gelukkig heb ik nooit in sprookjes geloofd