voor deze dag wil ik iets vertellen over de inmiddels legendarische societeit die op 1 april 1961 werd ge-opend door mij en mijn vrouw nicolette muller. eerst werd vanzelfsprekend gedacht aan de bekende moppendag.met een aantal kunstbroeders hadden we op de zolder van een oud kaaspakhuis de ruimte verbouwd en ingericht met heel weinig geld en veel inzet.tegelijk werd het een jazz-cafe en wat later ook nog een ekspositieruimte.veel later bekende artisten,musici en toneelspelers gaven weldra acte de precence. het begon te gonzen van allerlei activiteiten,concerten,happenings, cabaretvoorstellingen en kunst- tentoonstellingen. johnnie van doorn gaf er zijn eerste optredens,hans claessen en willem de ridder een dichterlijke show,willem breuker speelde in 1962 al op het kleine podium van de soos.reeds beroemde buitenlandse musici volgden,naar de kameleon gebracht door mijn toenmalige zwager maurits van hall,die veel in parijse jazzclubs kwam als geluidsspecialist.de mare verspreidde zich naar amsterdam,waarvan johnnie zei dat er in arnhem meer te doen was.zo kwamen op de weekends kleine groepen,onder aanvoering van simon vinkenoog bij ons de steile trap op. zelfs de bekende jazzjournalist- en kenner miechiel de ruijter kwam de trap op.hij werd zittend in zijn rolstoel door talloze handen naar boven gebracht. er ontstonden ook akties met een cultureel karakter o.a. voor het behoud van de toneelgroep theater voor arnhem.rotterdam had er een oogje op. de meest opvallende aktie was ARNHEM DODE STAD....OF NIET. voor het behoud van de KORENBEURS ten dienste van kunstzinnige aktiviteiten .de gemeente arnhem wilde er een benzinestation vestigen nota bene. de kameleon,even later gevolgd door cultureel cafe de buik waren de grondleggers van wat nu de grote uitgangsplek van arnhem is.vijfentwintig jaar geleden,bij de eerste reunie in park sonsbeek-DE THEEPIT- gaven de gelderse omroep en de v.p.r.o.er uitgebreid aandacht aan. j.magendans.de medeoprichter.
DE POLONAISE IN TORREMOLINOS IN 1967 MET JOHAN BOSKAMP,
PIA BECK had in torremolinos een nachtclub,in de nogalera,een pas gereedgekomen winkelgalerij dat,achteraf beschouwd kan worden gekenschetst als de eerste toeristische aanslag op een oud en rustiek vissersdorp.in die tijd woonde ik in de bajondillo,een onbestraat weggetje vlak bij de zee,slechts gescheiden daarvan door een boerenakker,verder nog een klein wit huisje omgeven door cactusplanten en daarna zand en zee.ik had gehoord dat er een speciale avond bij pia zou worden ge-organiseerd omdat er die dag een ALEXANDER was geboren,zoveel pond en zoveel ons. eindelijk een kroonprins,hora,hoera hoerah.daaraan kon de kleine groep nederlanders niet voorbij gaan.geheel in stijl werd er gefeest,de dames en meisjes in avondjurken,de heren in smoking. pianiste PIA ZAT AAN DE GROTE VLEUGEL,die tevens een sooort piano-bar was omdat er een gecappitoneerde goot omheen was gebouwd waar de bezoekers hun drankje konden leegslobbern terwijl ze de snaren zagen trillen.pia beck werd als vanouds omgeven door minstens zes jonge amerokaanse vrouwen die om beurten een song mochten croonen en zo pia wat rust gunnen want er was ook een tweede pianist,een echte entertainer. OPEENS WAT HET POLONAISE in spanje. de handen op de schouder van je voorgangster of ganger en dan *DAAR ZIJN DE APPELTJES VAN ORANJE WEERtot aan laat ons vreugde maken,we gaan naar zandvoort aan de zee enzovoort.een jonge toneelacteur,die ooit nog gevoetbald had in het oranje-elftal leidde de feestvreugde en de polonaise in goede banen. prins alexander was welkom geheten door de nederlandse habituees.helaas is johan er nu niet meer,maar zijn kleine rol bij de geboorte wil ik u niet onthouden.
titel : gedicht bij de toren van de vrede jacques magendans 11 februari 1982
vandaag bouw ik een gedicht voor de toekomst vandaag schrijf ik een toren voor de vrede met ijzeren letters gehouwen in witmarmeren blokken de spotvogel in mij wordt vervangen door een jonge duif die helder afsteekt tegen mrmeren blokken
een ragfijn koperdraad houdt de blokken aaneen bronzen blokken bewogen door de windstilte luiden het ik-tijdperk uit
de aarde wordt weer koel onder ba'al barrevoetse kinderen met zwartgoud haar spelen in de stromen die uit de marmeren berg trapsgewijs naar beneden glinsteren
een hartvormige vijver een zwarte en een witte zwaan dartelende vissen in een opkomende gouden zon
vandaag zing ik een lied vanuit de onpijlbare ruimte van het innerlijk
wie niet van luisteren houdt of voelen niet vermag of kent geur en licht vertellen een verhaal lees het als de wind,lees het als mens,lees het als licht wellicht wordt de weg herkenbaar bij ieder stap door de mens herkend vermogen betekent niets op lange duur in toekomstplannen probeer je te vermannen probeer je te vervrouwen er is geen bouwtekening voor de aarde die daar kun je op vertrouwennet als op het lot in het binnenste draagt ieder mens een eigen goedbedoelde god leenheren zijn hierbij volstrekt overbodig als de aarde aandacht vraagt kies dan het juiste woord voordat het boek definitief wordt gesloten en geschiedenis geschiedenis wordt als ooit tevoren
