Sinds dit jaar zit er op ons winkelcentrum gelukkig ook een “herstelturk,”  zodat ik niet altijd maar op de binnenstad ben aangewezen. Een echte TiTaTovenaar met kleding. Ik kan het weten want, doordat mijn eerste wandeltochten een hoog stroffelgehalte kende, heb ik drie keer vrij kort achter elkaar mijn kapot gevallen, dure broeken moeten laten repareren. Dat deed hij écht onzichtbaar. Dus, totaal geen klagen. Nou ja, tot die laatste keer dat hij mijn broek zou inkorten. Hij had het (terecht) druk, waardoor ik langer dan normaal moest wachten. Maar oké, “na drie dagen, vrijdag klaar”. Juist een dag dat ik er moeite voor moest doen om op tijd bij zijn winkel te zijn. De baas zelf was er niet, maar toch kreeg ik mijn broek mee.

Foutje, want thuis bleek mij dat er niets aan de broek was gedaan. Met redelijk de pé in ging ik terug en zwierde de broek met een onvriendelijke opmerking op de toonbank, de aardige juffrouw verbouwereerd achterlatend. Toen ik de volgende dag mijn broek opnieuw kwam halen, was het weer de baas zelf. “U was erg boos hè?!”, werd ik door hem begroet. Wat ik moest beamen. Natuurlijk lag mijn broek nu wel klaar. “Ik wil het met u goed maken…. Nee, echt. Het is vervelend dat u voor niets moest komen. Een volgende keer als u iets heeft te repareren of in te korten betaalt u niets.” Een leuk gebaar, maar ach…. Na zo’n twee maanden kwam ik voor het inkorten van mijn broek weer bij hem binnen.

Bij het opmeten zei hij het al. “U hoeft nu niet te betalen, weet u nog?!” “Ach joh, ik was toen effe boos, maar…” “Nee, nee, geen probleem, ik heb het u beloofd, ik maak de broek korter en u betaalt niets!”

Wat een geweldige service van zo’n kleine ondernemer. Nou meneer Wilders, als u nog eens…. Hoewel, ik kan mij voorstellen dat hij ‘m dan dubbele tarief laat betalen. Nou, wat mij betreft!