1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Door mijn werk heb ik in het verleden erg
veel buiten de deur gegeten. Een ouderwetse manier van netwerken met je klanten.
Om optimaal te kunnen verwennen liet ik meneer of mevrouw altijd het restaurant
uitkiezen, zodat een eventuele misser mij niet aangerekend kon worden.
Ook hield ik mij niet bezig met de menukeuze. Ik wilde gewoon het risico
vermijden dat mijn keuze er op zn minst lekkerder uitzag. Vandaar dat
ik altijd meeging in de keuze van mijn tafelgenoot.
Dat heeft mijn zelfstandigheid in
kiezen behoorlijk aangetast. Ik ben een menu-twijfelaar geworden.
Daarbij komt dat ik ook vaak achteraf spijtgevoelens krijg als ik andere
bestellingen door zie komen. Afgelopen vrijdag had ik dat ook op het
zonovergoten terras. De kaart leek beperkt, waardoor ik een echt heerlijke
uitsmijter speciaal nam. Maar toch, wat ik allemaal voor lekkers
voorbij zag komen .. Jemig, wat had ik moeten bestellen om dàt op mn bord
te kunnen hebben?
Met nog even een blik werpen op de menukaart
kon ik dat lekkers nog steeds geen naam geven. Een menukaart zou
eigenlijk voorzien moeten zijn van fotos, zodat de verleidingsdans al bij je
ogen wordt ingezet. Of nee, toch maar niet. Die plaatjes zullen veel te veel
doen denken aan de menukaart van zon hamburgertent. Die werkelijkheid valt
altijd tegen.
Nee, ik weet iets beters. Elke keer als er een
gerecht wordt uitgeserveerd, zegt de serveerster luidt en duidelijk wat het is,
bijvoorbeeld: gegrilde biefstukpuntjes met avocado en ananas. Of
misschien heet het wel: Lunch du Chef. Zij die hun keuze nog niet
hebben bepaald, krijgen zo mooi aanschouwelijke voorlichting.
Nou lijkt mij zon luide opsomming ook weer niet
ideaal. Alle kans dat zelfs de Arbowet deze extra dienst niet goed vindt. Het
risico dat de tong op te ingewikkelde gerechten wordt gebroken, lijkt te groot.
Het moet anders. Naar Chinees voorbeeld zullen de dames en heren van de
bediening alleen nog maar het nummer van het gerecht hoeven te noemen. Het
nummer wat je terugvindt op de menukaart. Hardop dus: Alstublieft, nummer
40.
Het wordt daardoor nog leuker op het terras van
bekijken en bekeken worden. Bij elk getal zal je iemand de menukaart in
zien duiken, waarbij je met je tafelgenoot zelfs een weddenschap, voor een
drankje, kunt afsluiten. Wedden dat die mevrouw in die blauwe jas ook no.
40 gaat bestellen
Nog leuker op
het terras of in het restaurant en het zal mij makkelijker worden gemaakt met
het kiezen van mijn menu.
Het was gisteren weer verrekte rot
thuiskomen, Ik had namelijk zon jofel verhaal te vertellen, nadat ik op
controle was geweest bij mijn longarts. Tot twee jaar terug liep mijn longinhoud
alleen maar terug, waarna er een ommekeer kwam. Ontegenzeggelijk een gevolg van
mijn fanatieke bezoek aan de sportschool. Mijn arts was toen meer dan tevreden.
Terloops zei ik hem nog te hopen dat mijn KNO-arts volgende week ook een
positief bericht had te melden. Serieuzer dan bedoeld ging de
longspecialist hier op in, las even snel mijn medische status op zijn scherm
door en begreep dat ik, na zeven voorhoofdholten operaties en consulten in
evenveel ziekenhuizen, niet veel meer mocht verwachten.
Ik zou u een antibioticum voor
kunnen schrijven, die min of meer als bijwerking soms ook
voorhoofdsholteontstekingen kan bestrijden. Uhhh, ik zou dat medicijn graag
proberen, maar wil het volgende week toch maar eerst de kno-arts voorleggen.
Deze loyaliteit werd op prijs gesteld. Ik zal de suggestie voor mijn
collega in het systeem zetten, toonde de dokter nog eens zijn grote
betrokkenheid.
Nu, een jaar later, waren mijn longen
nog een stukje vooruit gegaan. Opnieuw was de arts uiterst tevreden. En
heeft dat antibioticum nog op uw voorhoofdsholteontsteking effect gehad? U
bent mij net voor. Ik wou dat ook ter sprake brengen, omdat mijn kno-arts vorig
jaar dit middel niet wilde voorschrijven, om dat het neveneffect voor de
voorhoofdsholte niet bewezen was. Zou u het mij alsnog willen voorschrijven?
Ook nu las de
arts nog even mijn status door en schreef het recept uit. Alstublieft, u
heeft uiteindelijk niets te verliezen, alleen maar te winnen. Weet u wat, laat
nu ook even bloed prikken, dan hebben we een zogenaamde beginwaarde en bekijken
we het over een halfjaartje opnieuw. Geinig, mijn longarts neemt de
handschoen op die de kno-arts liet liggen. Stel je nou eens voor dokter,
dat het medicijn aanslaat. Dat ik na decennia van mijn hoofdpijn wordt
verlost . De welwillende arts, bereid om naar meer dan alleen mijn longen
te kijken, liet mij handenwrijvend uit. Ja, stel je voor, dan is dat reden
voor een feestje.
En dat jofele
verhaal kon ik bij het thuiskomen nu niet meer kwijt.
Mijn slachtbank, ABN-AMRO, heeft op mijn
klacht (zie mijn blog van 10.10) tot op heden niet anders gereageerd, dan dat ze
zouden reageren. Zij zitten er niet mee dat ik al twee weken niet meer via
Internet transacties kan doen. Zelfs mijn rekening niet kan inkijken. Nadat ik
liet weten het hatelijke de erven van uit de tenaamstelling van mijn
rekening te willen hebben, heb ik het kennelijk bij ze gedaan. Ze vinden mij
misschien hardvochtig?!
Ik zie het nog even aan, maar de Rabo Bank,
op zich al een bank met een veel sympathiekere uitstraling, zit bij mij al op de
reservebank. Mijn kruik, of eigenlijk mijn Kroon, gaat net zo lang te water
tot hij barst.
Waarom begrijpen die hufters nou
niet dat je, juist na het overlijden van je partner, het internetaccount hard
nodig hebt om transacties te doen en betalingen te bekijken. Hoe gevoelloos is
het dan dat ze hun fout niet direct herstellen. Kan dat niet, reageer dan op zn
minst. Wat mij betreft hebben zij volledig recht op hun negatieve
imago.
Dan is het toch wel sympathiek van Bea Pols,
die in eigen beheer boeken uitgeeft, dat zij mij toch haar i-book Zonder
strijd geen waarheid heeft gestuurd, terwijl de betalingstransactie is
mislukt. Zij laat daarbij weten dat de betaling wel goed komt, zodra
ABN/AMRO weer meewerkt.
In haar laatste boek vertelt Bea over het
onrecht wat haar door Sonja Bakker is aangedaan. Hoe Sonjas plagiaat door haar,
juist Bea werd verweten. Een beschuldiging die Sonja uiteindelijk introk, maar
daarbij geen reden zag hiervoor haar excuses aan te bieden. Sonja maakte via de
pers van Bea zelfs de kwaaie pier. Iets waartoe Popie Jopie Sonja
de gelegenheid kreeg, wat dan weer de media valt aan te rekenen.
Mijn mondjesmaatmevrouw, want Bea is een tijdje mijn afslankcoach
geweest, heeft daar veel schade van ondervonden, wat zij in haar boek van zich
af heeft geschreven.
Omdat ik respect heb voor haar geknok tegen
de bierkaai, die wat mij betreft de ABN-AMRO-kaai zou kunnen heten, hoewel ik
denk dat Bea die kaai liever de Sonjas Steel Steeg zou willen
noemen, krijgt Beas boek van mij hier het podium. Boeiend genoeg om te kopen,
wat je hier kunt doen: http://www.beas-webwinkel.nl/
Met een en/of bankrekening heb je niet de
ellende dat, na overlijden van je partner, de rekening tijdelijk wordt
geblokkeerd, om via allerlei heisa weer over je geld te kunnen beschikken. Sof
Far So Good. Maar ik ging mij er toch vrij snel aan irriteren dat en/of werd
veranderd in de erven van Op die manier wilde ik mijn Truus niet in de
tenaamstelling van mijn correspondentie hebben. Dus dan toch maar op naar het
bankfiliaal van ABN/AMRO.
Ja, ik moest er heen, want ondanks dat je de
meest uiteenlopende transacties via Internet kan doen vindt deze, door ons geld
overeind gehouden staatsbank, dat je met de originele overlijdensakte naar ze
toe moet komen, zodat zij zelf een kopie kunnen maken. Ik was overigens niet
alleen in mijn mening dat dat onzin is, want ook van de bankmevrouw haar gezicht
viel af te lezen dat zij niet graag voor zon onbenullig klusje werd gestoord.
Haar houding maakte mij zelfs vijandig naar haar toe, wat zij door haar
arrogantie klaarblijkelijk niet in de gaten had.
Ze deed wat ze moest doen. Door de
Nabestaandendesk van ABN AMRO Bank N.V. te Rotterdam, overigens met een
telefoonnummer (040) uit Eindhoven?!, op 4 oktober met referentie
ST/177336315/GvdZ bevestigd. De bankrekening staat alleen nog op mijn naam,
dacht ik.
Want toen ik wilde Internet bankieren, iets
wat ik zonder maar één moment de tussenkomst van de bank al jaren doe, zag ik
tot mijn teleurstelling dat de tenaamstelling van mijn bankrekening nog steeds
de toevoeging `de ervan van ´ heeft. Reden om de pest in te hebben. Maar, het
werd erger. Toen ik mijn rekening wilde inkijken kreeg ik de melding dat ik niet
was geautoriseerd.
Hè?, na overlijden van mijn vrouw
kon ik gewoon Internet bankieren, totdat ik door een chagrijnige bankmevrouw de
tenaamstelling van mijn rekening heb laten aanpassen. En dat terwijl de
Nabestaandendesk mij nog had bevestigd dat alles weer in orde is. Zelfs was,
want ik kon gewoon bankieren. Oké, mij er maar niet over opwinden (er zijn
ergere dingen, nietwaar). Gewoon effe 0900-0024 bellen, wat
voorgeprogrammeerde menus doorworstelen, om dan geholpen te gaan worden. Nou
ja, niet direct, want kennelijk was het diepte-interview niet diep genoeg, want
ik moest -bedankt voor het wachten- nog een keertje worden
doorverbonden.
"Oh, ik kijk het even voor u na
meneer. Bedankt voor het wachten. Het klopt meneer Kroon, u kunt momenteel niet
Internet bankieren` `Nee!, dat klopt juist niet en dat moet u even aanpassen`.
`Nou nee meneer Van Kroon` `Zonder van graag` `Uhh, sorry, meneer Kroon, maar u
moet even naar de bankshop bij u in de buurt om dat even te regelen`. `Bankshop,
even regelen, ik móet helemaal niets. Bij die bankshop, of hoe u dat ook noemt,
ben ik al geweest. Dus, ú moet dat regelen`. `Nou nee meneer Kroon, dat kan ik
niet, daarvoor moet u echt even naar de bank toe.` `Dus ik moet naar úw bank om
úw fout te herstellen? Nou ja , uhhh.. Ik onderbrak zijn gestuntel.
Ik wil die fout van u best komen herstellen, maar dan reken ik wel 45,=
voorrijkosten.´ ´Voorrijkosten, hoe bedoelt u? Toch heel normaal dat er
voorrijkosten in rekening worden gebracht, als ter plaatse jullie fout moet
worden hersteld. Ik denk niet dat dat kan meneer. Ook goed bankmeneer, dan
regelt u het maar voor mij en belt u mij er over terug. Ik mag u niet
terugbellen, meneer, was mijn helpdesker hoorbaar opgelucht dat ons
gesprek weer binnen zijn telefoonscript viel. Wat zeg je nou?,
om mij als klant in de gerechtvaardigde positie te brengen tutoyeerde ik
hem vanaf nu bewust, ik als rekeninghouder ben bij ABN/AMRO niet
geautoriseerd om mijn bankhandelingen te verrichten en de helpdeskmeneer van
ABN/AMRO is niet geautoriseerd om servicegericht zijn klant terug te bellen.
Zijn ze écht gek bij jullie geworden? Door de telefoon heen voelde ik de
helpdesker kleiner worden, wat nou ook weer niet mijn bedoeling was. Zijn
superieuren zouden door dat stof moeten. Timide stelde hij het laatste voor wat
binnen zijn mogelijkheden lag. Ik zal voor u het betreffende bankfiliaal
bellen. Blijft u aan de lijn. Dat is goed, maar het heeft mij nu al genoeg
tijd gekost, als het te lang duurt, verbreek ik de verbinding. En
natuurlijk duurde het te lang.
Dan is er via de website van
ABN/AMRO de mogelijkheid om op zelf aangegeven tijden je terug te laten bellen.
Daar heb ik dan maar gebruik van gemaakt. Heel netjes kreeg ik per e-mail de
bevestiging terug te worden gebeld. Maar niet meer dan dat, want deze toezegging
kwamen zij niet na. Het betreffende filiaal, waar het kennelijk fout is gegaan,
heeft ook niets meer van zich laten horen.
Hun wanprestatie op wanprestatie geeft mij
reden hen hier aan de schandpaal te nagelen, wat ik ze via een link natuurlijk
zal laten weten. Zal mij benieuwen of zij nu wel de kans, om hun fout(en) te
herstellen, met beide handen zullen aanpakken. Wie weet, wordt dit
vervolgd.