1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Van nature zijn wij een proper volkje. Nog
steeds doet dat de toeristen op een aangename manier verbazen. Hoewel velen van
ons zich langzamerhand steeds meer ergeren aan zwerfvuil wat niet in ons
straatbeeld thuishoort. Dat heeft toch te maken met een vorm van verloedering.
Een afnemende betekenis van onze normen en waarden. Niet dat ik terug wil naar
Jan Peter Balkenendes VOC mentaliteit, maar iets respectvoller met
alles en iedereen omgaan is toch geen overdreven verlangen.
Al wandelend door de regio Wageningen
kwam ik een respectloos gebodsbord van de Provincie Gelderland tegen.
Wel effe direct bellen, als je bodemverontreiniging tegen komt. Niks
alstublieft, desnoods S.V.P. Nee, direct melden.
Wat zou ik graag de ambtenaar, verantwoordelijk voor dat
gebodsbord, willen vragen wat hem heeft bezield om zon dom bord te laten
plaatsen. Ik zou hem daarover graag zijn oren willen wassen. Zijn
taalverontreiniging moet sowieso uit het natuurlandschap worden
weggehaald.
Zover het mogelijk is, heeft Truus min of meer haar rust
weer gevonden. Dat onrustige gevoel weet ze te onderdrukken, waardoor ze de
laatste dagen als vanouds lekker een boek pakt. Als vrouw van deze tijd leest ze
de thriller natuurlijk op haar i-pad. Sterker nog, Lotta leest heel gezellig met
haar mee.
Omdat wij heel veel onverklaarbaar liefde en medeleven ervaren, zijn wij vandaag samen naar de genadekapel Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo gegaan. Onze missie kon niet verder gaan dan een flesje met heilig water vullen uit de Runxputte en het kopen van een bijzonder handmadebeschermengeltje, voor bij Truus op haar nachtkastje. Door een huwelijksplechtigheid konden wij helaas in de Kapel geen kaarsje branden.
Gelukkig hebben wij in de omgeving een filiaal van gelijke importantie. Vandaar dat wij toen naar de Mariakapel de Keins zijn gegaan, waar wij voor Truus een kaarsje konden branden.
Wij blijven er alles aan doen om ons respect voor het onverklaarbare te tonen.
De gebeurtenis van vandaag deed heel erg
denken aan het society TV programma Glamourland van Gert Jan Dröge. De
fragmenten Daar zijn ze weer (vergeet daarbij niet de sarcastische
intonatie), waarbij Jan en Monique des Bouvrie op een party vol in beeld kwamen.
Het waren altijd de Bouvrietjes. Bij mij zijn het, ondanks dat ik
incidenteel gebruik van ze maak, altijd de Enesjes. De Nederlandse
Spoorwegen.
Goede middag meneer Kroon, fijn
dat ik u even tref, u spreekt met Liesbeth van de Nederlandse Spoorwegen.
Dat treffen zou niet wederzijds zijn. U heeft voor uw vrouw het NS
voordeelabonnement opgezegd. Dat klopt, een moeizame
actie die ik in mijn blog van 12 juni heb beschreven. Nou heb ik per
ongeluk meneer Kroon, ook uw abonnement per september stopgezet. Sorry hoor
meneer, ik had de brief niet goed gelezen en ik bied u graag mijn
verontschuldigingen aan. Geeft niet hoor juffrouw, draai dat maar gewoon
terug, sprak ik haar verder onwetend, bijna vaderlijk toe.
Uhh, maar dat kan niet meneer,
wat ik in het systeem heb veranderd kan ik niet terugdraaien. Foutje
gemaakt op de computer en dat niet ongedaan kunnen maken?! Ik begreep er niets
van. Als wij iets op onze PC willen veranderen vraagt het systeem Weet u
het zeker? Kent het PC-systeem van de Spoorwegen geen controlevraag:
Weet u het zeker? Of, beter voor de NS: Weet u het heel zeker?
Echt? Vergissing is NS-menselijk hoor. Kijk het voor de zekerheid toch maar even
na?! Toch maar doen? Niets van dit alles.
Maar ik verleng uw abonnement en
u krijgt een nieuw pasje hoor meneer Kroon, enne een pasfoto hoeft u ook niet op
te sturen, die heb ik hier in mijn systeem zitten, viel Liesbeth bijna van
enthousiasme over haar eigen woorden. Duidelijk blij dat zij haar fout zo toch
maar mooi wist goed te maken. Nogmaals excuses voor mijn gemaakte fout,
wilde zij opgelucht het telefoongesprek beëindigen. Mijn NS-wantrouwen
begon hierbij op te spelen.
Maar het saldo wat automatisch
opgewaardeerd op mijn huidige pasje staat, wat gebeurd daarmee? Het
stiltemoment aan de andere kant van de lijn deed het ergste
vermoeden. Uh, nou ja, dat zou u even over moeten laten boeken, bij een
informatiebalie van de NS. Wat bedoelt u met even?, kreeg mijn sarcasme
de overhand. U weet toch ook wel dat de meeste NS stations zon
informatiebalie niet hebben. Dat ik verplicht bent te reizen om bij zon balie
terecht te kunnen komen. In de hoop dat ik dan niet in een lange wachtrij
terecht kom?!
Het benepen antwoord was haast
aandoenlijk. Ik bied u graag mijn excuses voor de gemaakte fout aan. Echt,
het is mijn fout. Nee juffrouw, het is niet uw fout. Het is de fout van die
K**NS! Een vergissing is menselijk, ook voor medewerksters van de NS. Dat door
incompetentie van de overbetaalde leiding van de NS een fout niet kan worden
hersteld is diep en diep treurig, en valt alleen die bobos aan te rekenen.
Even leek het dat Liesbeth met haar loyaliteitsgevoel in conflict kwam,
waarna zij toch opgelucht adem haalde. Bedankt voor uw begrip, meneer
Kroon.
Ik rijd probleemloos in een fantastische Nissan Note. Wat
zou ik nog verder met die wanpresterende spoorwegen te maken willen hebben?!
Daar ga ik mij over beraden.
Voor mij zou
het niet onlogisch zijn dat Griffier Van Toor op staande voet wordt ontslagen.
Deze secretaris-generaal van de volksvertegenwoordiging, in functie op
directieniveau, ging vandaag wel heel erg in de fout en dat vol in beeld en live
op tv.
Terug
van een middagje er op uit, keek ik even op de politieke zender naar het Tweede
Kamer debat over het verlengen van de Nederlandse bijdrage aan de missie Libië.
Aan het woord was D66 leider Alexander Pechthold. Direct naast hem zat Griffier
Van Toor. Kennelijk was deze man een geheel andere mening toegedaan dan
Pechthold betoogde. Wat mag natuurlijk. Maar wat de topambtenaar in functie
absoluut niet mag, is in woord of gebaar zijn eigen mening op dat moment kenbaar
maken.
*het geouwehoergebaar vastgelegd.
Stom genoeg deed hij dat wel. Met een wat
een geouwehoergebaar, waarbij hij met zijn linkerhand een hapbeweging
maakte, ondertitelde hij zijn mening over het betoog.
Het zal mij echt benieuwen of dit handgebaar
ook door de kritische pers is waargenomen, het nog eens op het beeldscherm
terugkomt. Maar vooral of het terechte consequenties voor Van Toor zal
hebben.
Jack was één van de mannen die, min of meer ongevraagd,
zich aansloot bij de gezellige nazitters van onze wekelijkse sportprestatie.
Dorstig van het sporten, maar ook door elkaars drankmoyenne aangemoedigd, werd
het ene na het andere rondje ons voorgeschoteld. "Geef hier nog eens wat van
mij", was binnen onze vriendenkring een steeds terugkerende tekst. Zonder
dat er op werd gelet, leverde een ieder wel zo zijn bijdrage aan ons
drankgelach. Bijna iedereen, want het viel wél op dat Jack bij het leeg raken
van de glazen, steeds weer opnieuw het toilet moest opzoeken.
Omdat wij er van overtuigd waren, dat hier geen
incontinentie debet aan was, maar eerder zijn sobere uitgavenpatroon, hadden we
ons voorgenomen Jack hier eens op te pakken. De gelegenheid deed zich voor, toen
hij zijn blaas op het moment suprême weer eens had leeg geperst. Terug aan de
bar vroeg ik het hem joviaal: "Jack zeg jij het, of moet ik het zeggen?"
"Zeg jij het maar",struikelde Jack over z'n woorden, waarbij hij niet wist
te verhullen hoe opgelucht ie was. "Toos, geef ons hier wat van Jack te
drinken" "Nee wacht even ", protesteerde Jack, "jij zou het toch
zeggen " "Nou ik zeg het toch, geef hier wat van Jack te drinken " De
uitnemer begreep nu niet meer onder dit rondje uit te kunnen komen en liet het
hoongelach, inclusief het "Proost Jack!", zich gelaten welgevallen. Na
die tijd werd er rond de bar van het sportcentrum nimmer iets van Jack
vernomen.
Terwijl hoorspelen al jaren geleden in het
Hilversummer Beeld en Geluid Museum een tijdbepalend plaatsje hebben
ingenomen, blijkt mijn vrouw een excellent hoorspelactrice te zijn. Zij die haar
LIVE via de telefoon meemaken, weten wat ik daarmee bedoel. Niet alleen haar
stem heeft nog niets aan kracht verloren, maar ook haar opgeruimde manier van
praten, interesse in de andere kant van de lijn en haar onvervalste
Kronenhumor. Met blije oren luister ik die gesprekken aan.
Ook van de geagendeerde aanloop thuis,
want zomaar binnen lopen kan buiten haar Good Feeling Moment vallen,
weet zij een gezellig samen zijn te maken. Tegen beter weten in, zou je
daar moed uit kunnen putten. Overigens is het van mij misplaatst om haar hierin
actrice te noemen. De plezierige momenten met haar zijn absoluut niet
gespeelde momenten, waar Truus zelf ook van geniet. Daarin blijkt zij, niet
gewend aan haar opgelegde beperkingen, vaak overmoedig te zijn, hetgeen haar
nadien lelijk opbreekt. Vanuit die leerschool weet ze nu dat, mede door het
medicijngebruik, de ochtend hard nodig is om zich te sterken voor de rest van de
dag. s Middags gaat het gaande de tijd steeds beter met haar.
Haar avonden heeft zij inmiddels mentaal
vastgelegd voor onze intieme momenten. Heerlijk met onze diertjes samen zijn,
niets doen, tv kijken, lezen of schrijven. Maar vooral wij samen. Ons genieten heeft een extra dimensie
gekregen.
Ondanks dat Truus niet graag in de
belangstelling staat, is zij diep gelukkig met al de warme belangstelling voor
haar. En die is écht ongekend. De liefde van je directe familie was hierin
voorspelbaar, die van vrienden, kennissen en buren hartverwarmend. Zij die tonen
met Truus mee te leven, doen dat dan ook met veel liefde, creativiteit en met
uitzonderlijkheid.
Daarnaast is Truus ook ontzettend blij
verrast met de digitale wereld, waar wij ontzettend veel vrienden vanuit het
hele land hebben opgedaan. Liefdevolle wensen, mooie gedichten, rake teksten,
opbeurende mailtjes, reacties op Knetter, zelfs een engeltje per post
is haar overkomen. Zodra ik de puf heb, ga ik al die ontzettend lieve
mensen bedanken.`
Die puf is er af en toe,
maar ook weer te snel verbruikt. Daarmee kan ik Truus niet laten tobben. Dan
maar via mijn puf datgene Truus zo graag zou willen zeggen:
Ontzettend lieve mensen, wat geniet ik van jullie fantastische reacties,
wat ben ik aan jullie gaan hechten, wat blijf ik naar dat alles van jullie
uitkijken. Jullie doen mij ontzettend goed!
Truus citeren heeft
mij nog nooit zoveel goed gedaan.
