Je kunt geen blad openslaan of er rolt weer een diversiteit aan busreizen uit. Van zonvakanties tot stedentrips en alles heel erg vriendelijk geprijsd. Je hoeft daar zelfs geen verkoopdemonstratie van veel te dure dekens voor bij te wonen. Hoe kunnen ze het doen voor die prijs?!

Eén keer heb ik deels zo’n stedentrip per touringcar meegemaakt, wat mij ook ten dele goed is bevallen. Ik verklaar mij nader. Heel lang geleden werkte ik voor zowel het Rotterdamsch Nieuwsblad als voor dagblad Het Vrije Volk. Naar opvatting van mijn toenmalige baas had ik een uitzonderlijke prestatie geleverd, die hij extra maar vooral ludiek, wilde belonen. Bonussen bestonden toen nog niet.  Omdat in die tijd het heel normaal was dat de krant  voor hun lezers reizen organiseerde, werd bedacht dat ik met mijn vrouw maar drie dagen naar Parijs moest gaan, volledig op kosten van de krant.

Parijs, weliswaar toen al een aantal keren geweest, trok ons wel. Alleen zo’n lezersreis met de bus, zagen wij niet zitten. Na wat gesteggel kreeg ik toestemming om met mijn leaseauto, van de zaak, te gaan.

Toen wij in de loop van de middag in het luxueuze hotel net buiten Parijs aankwamen, was het busgezelschap er nog niet. Dat kwam, naar mij later bleek, niet doordat zo’n bus veel minder snel rijdt, maar doordat zij eerst heel Zuid-Holland doorreden om mensen bij opstapplaatsen op te pikken.

Los van ons toekomstig gezelschap konden wij bij het hotel al inchecken. Aan de balie en later aan de bar werden wij met alle egards behandeld. Een zoveel-sterren hotel waardig. Rond etenstijd kwam dan toch het krantengezelschap aan. Er werd snel collectief ingecheckt, om een uurtje later met de bus een rondrit door Parijs te maken. Reisleider Hans wist dat wij bij de groep zouden aansluiten. Waarom wij met eigen vervoer waren was hem niet duidelijk. Ondanks dat hij hier voorzichtig naar bleef vissen, hebben wij dit niet onthuld, wat ook weer onze VIP behandeling ten goede kwam. Want, kennelijk was hij van mening, dat we voor de krant de kwaliteit van de reis moesten checken.

Met dat wij voor de eerste maal de bus instapte, greep Hans naar de microfoon en stelde ons aan het gezelschap voor. “Zij zullen een aantal van onze excursies meemaken, geeft daarom de heer en mevrouw Kroon een hartelijk applaus!”. Wat gênant, maar het gezelschap was ons goed gezind.

Parijs bij nacht, een boottocht op de Seine, sightseeing en de Moulin Rouge, we hebben het allemaal met het gezelschap meegemaakt. Ook die ene maaltijd, alvorens de nachtclub te bezoeken. Dat was dan echt zo’n busgezelschappenhap in een apart zaaltje, waarop menig busvakantieganger zijn of haar mening over “eten in het buitenland” heeft gevormd. De bediening was volledig in stijl van het schnitzeltje, dorperwtjes, gebakken aardappeltjes en minicup ijs, met niet te zuipen koffie toe. Van het gezelschap geen wanklank. Kennelijk was het hen niet om het eten te doen, maar om een paar fantastische dagen Parijs, voor weinig.

De resterende tijd, buiten het gezelschap om, werden wij door een Franse vriendin vermaakt, inclusief de restaurantjes waar de beroemde Franse keuken werd waargemaakt.