Tot begin september zit ik nog volop in mijn afvinkjaar. Herinnert te worden in welke fase Truus op haar ziekbed was en de aangename momenten die ik nu zonder haar moet beleven. Letterlijk speelt zich dat af met een lach en een traan.

Met het klere weer als acceptabel excuus, is afgelopen vrijdag de tuin pas Truus-klaar gemaakt. Zoals in mijn blog van 1 mei jl. al uitgelegd, maar nog niet door iedereen begrepen, heb ik dit begrip gehanteerd als variant op het winter klaarmaken. De tuin is weer piekfijn in orde, helemaal zoals mijn meissie het gedaan zou hebben.

Door mijn sterke behoefte vooral door te gaan met mijn leven, zit ik nu als vanouds (voor de laaste keer was dat zomer 2010) weer aan de waterkant achter mijn laptop te schrijven. Gelukkig maskeert mijn zonnebril mijn emotionele toestand van dit moment. Iets wat ik mijzelf eigenlijk ook aan het aandoen ben. Ik heb namelijk mijn blog van 26 mei 2011 er bij gehaald, “Truus haar matroesjka’s,” het positieve verhaal over de vele poppetjes (fases) die zij nog zou hebben te gaan. Uit die poppetjestheorie putte zij veel kracht. Op haar verzoek hing die blog zelfs ingelijst naast haar (ziek)bed. Ondanks Truus haar kracht en wil, hebben de matroesjka’s maar net drie maanden stand weten te houden. Tijd voor haar nieuwe symboliek.