Het is vandaag twee weken geleden, dat wij bij een bejaarde handwerkvriendin op ziekenbezoek zijn geweest!
Toen zij in het hospice werd opgenomen, heb ik haar beloofd, iedere twee weken, op bezoek te komen!
Inmiddels zijn wij twee keer bij haar geweest, en weten wij allemaal WAAROM zij DAAR is opgenomen,
De laatste keer dat wij bij haar waren, zag zij er REDELIJK goed uit, en hebben wij omdat het PRACHTIG weer was die morgen, gezellig buiten op het terras koffie zitten drinken met haar, zij GENOOT zichtbaar v.d. laatste nieuwtjes van onze handwerkgroep, en vertelde dat zij GENOOT v.d. GOEDE zorgen van verpleegkundige en vrijwilgers, zij was door een verpleegkundige de dag voor wij bij haar opbezoek kwamen, HEERLIJK in een heel GROOT bubbelbad geweest, en had voor zij s,avonds ging slapen een ONTSPANNEN beenmassage gehad, en was daarbij in slaap gevallen, <wat volgens mij ook de bedoeling, daarvan was>
Mijn man en ik waren benieuwd hoe het deze keer met haar zou zijn,ze zat in ieder geval niet buiten op het terras, dus gingen wij met de lift naar boven, bij haar kamer aangekomen, voelde wij al dat het deze keer niet BEST met haar was, door het raam konden wij al zien, dat de gordijnen in haar kamer waren dichtgeschoven, binnen gekomen, zagen wij als eerste een doorzichtige plastickslang over de vloer richting bed lopen, en in bed troffen wij haar licht slapend aan, zij merkte toch dat er mensen bij haar stonden, opende haar ogen, en zei; wat fijn dat jullie gekomen zijn, daarna viel zij weer terug in haar roes < het was zeker een ROES en wel te verstaan, als MORFINE roes> zij opende v.d. tweede keer haar ogen, en even was zij redelijk helder, zij vertelde, dat de dokter de morfine weer had verhoogt en dat zij de andere dag een pompje bij haar inzouden brengen, zodat de morfine op geleide v.d. pijn, zich aanpaste.
Zij hield mijn hand vast, en zei .ik ben ZO ZIEK, en wil alleen maar slapen, later vertelde ze dat eten ook niet meer wilden lukken, en het drinken maar mondjesmaat ging!
ZO sliep zij weer in, eerst nadat wij afscheid van haar hadden genomen!Met de belofte SNEL weer langs te komen.Ik HOOP voor haar dat dit de laatste keer was! Het klinkt misschien egoïstisch, maar het IS en BLIJFT verschrikkelijk, om een mens, ZO te zien LIJDEN!En begrijp ook niet WAAROM ? Wat heeft dit allemaal voor zin? Dat een mens ziek wordt en daaraan overlijdt, kan ik nog begrijpen, maar dit ..dit LIJDEN, waar dient dit allemaal toe?
Op die vraag krijg ik GEEN antwoordt, maar loop wel al twee dagen rond, met de vraag .WAARTOE dient ons BESTAAN op aarde?Maar JA .Ook op deze vraag krijgen wij geen antwoordt, het is zo als het is het GEBEURT gewoon, en wij kunnen niet anders dan LIJDZAAM en MACHTELOOS toekijken!
Als je s,morgens je ogen opent en opstaat, vindt je het maar heel normaal als alles functioneert aan je lichaam!
Het is ook maar goed, dat wij er niet altijd bij stil staan, dat het ook wel eens kan gebeuren, dat dit niet het geval is, en je niet kan opstaan, omdat het gevoel in been of arm, ontbreekt!
DAAR lig of zit je dan! Dat kan ons allemaal overkomen, het is compleet een chaos, en een LEVEN dat NOOIT meer wordt, zoals het was!
ZIE de draad maar weer eens op te pakken, het brengt ZOVEEL te weeg, ONDERZOEKEN-REVALIDATIE- AFHANKELIJK zijn, en .Om HULP vragen! Wat dat voor verdriet mee brengt, kan een gezond mens niet begrijpen, ook al zeggen ze dat ze het wel snappen, dat kan pas, als jezelf iets dergelijks hebt mee gemaakt, dan WEET je wat die ander voelt!
Je voelt je zelfs tegenover je partner wel eens SCHULDIG, als je ondervindt hoe behulpzaam en LIEF ze voor je zijn!
Je wilt niet DAT JUIST HIJ of ZIJ zoveel verdriet door JOU hebt,
En er komen door jou ZOVEEL dingen op hun af, dat je,je af gaat vragen <vooral als dit al jaren duurt) HOE houden ze dit vol?dit alles voor mijn!!!!
En dan is er maar Eén antwoordt mogelijk! Dit is ECHTE LIEFDE!
Later aan hun eigen kinderen vertellen, dat de zomers uit hun jeugd,altijd heel zonnig en warm waren!
Deze gedachtegang komt in me naar boven, nu het al een
kleine twee weken erg warm zomerweer is. Eigenlijk een beetje teveel warmte naar mijn gevoel.
De buurkindertjes lopen in hun zwembroekjes en badpakken, en je hoort hun stemmetjes van s, ochtends vroeg,
Tot laat in de avond, omdat het gewoon te warm is, om hen
Op tijd op bed te leggen
Wat ik me als kind kan herinneren, <en dat is heel lang geleden> we hadden van een koelkast nog nooit gehoord, en koelde melk en limonade in een emmer met water, met stukken ijs, wat mijn vader en de buurman bij een ijszaak in een emmer was wezen kopen.
Zij braken grote stukken of staven, en als er een heel klein stukje van afbrak, dan was het voor ons echt feest, we deden dan wie het, het langst in zijn mond kon houden, zodat je aan vriendjes kon laten zien dat jij nog ijs in je mond had.
Dat was voor mijn de allereerste kennismaking met waterijs!
Tegenwoordig staat er in ieder huishouden wel een vriezer,en
Koelkast waar iedere dag wel een waterijsje uit gepakt kan worden!< en dan nog wel 1 met een lekker smaakje>
Het is weer bijna zover, het gesprek van de dag is natuurlijk het Nederlands elftal! En overal is het antwoordt op mijn vraag, wie er gaat winnen ? NEDERLAND natuurlijk, en dit gaat gepaard met een wel zeer verontwaardigde blik!
Tsjaaaa .Ik HOOP het wel, maar ben er niet van overtuigd,en HEEL erg BANG dat het verschrikkelijk tegen valt en wij gaan verliezen, al durf ik dit niet meer hardop te zeggen!
Het zou aan de andere kant wel een lekker RUSTIG gevoel geven, als we al die spanning kwijt waren.
Wat zal het vreemd zijn, als we de ORANJE vlaggetjes toeters en shirts niet meer op straat zullen aantreffen.
En wat voor nieuw,s is er dan weer het gesprek van de dag?
Wat het ook wordthet geeft vast niet ZO,Ngebroederlijk en SAAMHORIGHEIDS gevoel als het ORANJEGEVOEL!!!!!!!
Zeven uur s,avond,s ik zit boven bij ons thuis, op een bloedheet kamertje achter de computer, en wil graag een stukje voor m,n blog schrijven, maar eigenlijk heb ik vandaag weinig inspiratie,of dat nu door de HOGE TEMPERATUUR buiten komt, weet ik niet!
Ik typ gewoon neer, wat mijn blog voor mijzelf betekent! Ik beschouw het als een stukje rust in m,n hoofd creëren, na een dag VOL belevenissen, en als ik daar aan het eind v.d. dag iets van op papier gezet hebt en het daarna terug lees, nu DAAR word ik <hoe raar dat misschien ook klinkt> voor een ander, RUSTIG van!
Ik heb er niet IEDERE avond behoefte aan, maar zo,n twee, of zelfs drie keer in de week vind ik dat HEEL prettig!en werkt voor mijn ONTSPANNENT!
Wat een gekke verslaving kan een mens op z,n OUWE dag nog krijgen he?
Zo,n jaar of vijf geleden intresseerde het wordt computer mij nog geen zier, maar als er visite was, of waar wij op visite waren, altijd werd er over de computer gepraat, als er kinderen rond liepen, was de vraag al snel, mogen wij computeren?
Ik dat daar moet veranderring in komen ik kan niet met het gesprek hierover meekletsen, wist ik veel wat al die uitdrukkingen betekenden, het wordt MUIS alleen al, daar hadik een heel andere voorstelling van. Na de stoute schoenen aangetrokken te hebben, heb ik mijn man gevraagd mij de grond beginselen bij te brengen, maar alleen de muis van links naar rechts te schuiven, <kreeg ik al grijze haren van>
Maar na veel oefenen is het me TOCH een beetje gelukt, en kan ik OOK meepraten over internet .Email en powerpoint,s!!! ben ik ergens en ze hebben het over DIT of dat; andwoordt ik promt ..O, geen punt, ik stuur het wel even via de mail!
O, ja nog iets .foto,s bewerken, daar kan ik geen genoeg van krijgen, en dan daarmee weer een leuke PowerPoint, met wat muziek erbij maken, en dat bedoel ik nu .met mijn verslaving, op mijn OUWE dag zit ik nu vaste prik iedere avond van half zeven tot koffietijd rond een uur of acht, achter de computer.
Het was vandaag een stralende zomerdag en volgens de weers- berichten volgt er een zomers week,end, wij zijn van plan er HEERLIJK van te genieten!
Onze jongste dochter is afgelopen donderdagmorgen om een uur of half negen met haar man met vakantie gegaan < met de auto> de eindbestemming is Toscana, maar zij belde gisteravond op dat zij, na 500 km gereden te hebben, het voorgezien hielden, en een heerlijk hotelletje hadden geboekt om er lekker te dineren en te overnachten.
Het is de bedoeling dat zij de mooiste route nemen, via het Zwarte Woud, en na lekker uitgeslapen te zijn vandaag, hun weg rustig vervolgen, en te genieten van al het mooie natuurschoon!
Zij wilden vandaag ongeveer 500 KM rijden om weer te overnachten, en dan zaterdagmorgen het laatste stukje te rijden en zo doende op hun eind bestemming, de rest van de Fam: van haar man te ontmoeten ,en er gezamenlijk èèn weekje door te brengen!
Deze Fam, bestaat uit drie broers en èèn zus, alle met hun man of vrouw!
Ik denk dat het een HEERLIJKE rustige vakantie wordt, zij laten elkaar vrij om te doen en laten, wat een ieder wil!
Ik hoop dat zij mij vanavond weer verslag uitbrengt per telefoon, ik vindt het voor onze kinderen heel FIJN dat zij vakantie hebben, maar ben altijd HEEL BLIJ, als zij GEZOND en WEL weer opbellen met de mededeling WIJ ZIJN WEER THUIS!!!!!!!
Nu vraag ik me ineens af of andere OUDERS daar nu ook hun hele leven lang LAST van blijven houden? Want ik heb het nu over jongste dochter en kinderen, maar die hebben beiden de leeftijd van 45 en 48 jaar! < dus eigelijk is moet ik me daar NIET zo druk meer om maken>
Maar ja, KINDEREN heb je toch HEEL je leven lang?en als Ma of Pa, zijn het in JOU ogen toch kinderen,en heb je ze HEEL GRAAG in je NAASTE omgeving! LEKKER binnen HANDBEREIK, dat geeft een FIJN en RUSTIG gevoel!!!
Afgelopen zatermorgen ging de telefoon een onbekende mannenstem maakte kenbaar met wie ik sprak, het was de zoon van een bejaarden dame, die ik al zeker zo,n 20 jaar ken, en haar ook iedere dinsdag en vrijdagmiddag op de handwerkgroep in het verpleeg tehuis < waar ik help met o.a. breien-borduren of haken> zie!
Ik wist dat zij niet lang meer te leven had, maar tot een week geleden ging het haar allemaal nog vrij goed af en zij had er zo,n plezier in, dat zij meestal, als Eén v.d. eerste aanwezig was, en genoot v.d. aandacht en de laatste nieuwtje ,s die er bij een kopje thee of koffie met iets lekkers, altijd te spraken kwamen!.
Nu vertelde haar zoon mij, dat het ineens zo hard achteruit was gegaan dat zij afgelopen maandag is opgenomen in een Hospice.
Dit was haar GROOTSTE wens, zij voelden zich tegenover haar kinderen heel bezwaart, daar zij niet i.d. naaste omgeving woonde en elk moment en voor ieder doktersbezoek, of slechte dag van haar vrij namen, ik zei weleens tegen haar, dat haar kinderen dat met alle LIEFDE voor haar over hadden, maar toen vertelde ze mij, dat er toch ondanks alle aandacht v.d. kinderen, veel tijd tussen zat en ook de nachten dat zij alleen en bang was.
Nu is haar LAATSTE wens in vervulling gegaan, en vertelden zij vanmorgen aan ons, dat zij nu van ieder MOOI en GOED moment ging genieten en zij er klaar voor was!!!!!
Het is woensdag, onze uitstapjesdag, na gezamenlijk overleg hebben wij besloten om even bij onze jongste dochter en haar man een kop koffie te gaan drinken, ongeveer èèn uurtje autorijden van uit s,Hertogenbosch naar Dinteloord, maar wat een drukte op de weg, aangezien wij meestal i.h. week,end gaan, is de vekeersdrukte een HEEL verschil! Maar maakt niets uit, de rit verloopt voorspoedig en in Dinteloord aangekomen hebben wij heerlijk in het zonnetje genoten van een bak koffie, daar wij onaangekondigt voor de deur stonden, en het de vrije dag van dochterlief was, was zij heerlijk ertussen uitgeknepen en was heerlijk gaan winkelen!!Ook waren wij even nieuwsgierig hoe het met hun hond SAM ging,het is een hondepup van het ras Benner Senner van 5 maanden oud, onbegrijpelijk hoeveel zo,n hond groeit in amper 5 maanden tijd! Hij weegt nu 30 kilo, is aan het tandenwisselen en vertoont de daarbij horende kuren < het is te vergelijken met de babytijd > van onze kinderen! Piepen v.d. pijn als er een NIEUWE tand doorkomt, en heel inkennig!wat er volgens dochterlief allemaal bij hoort!we zijn dan ook NOOIT te oud om te leren,
Het is nu een uur of zeven..zondagavond, en het raam staat open, terwijl ik dit zit te tikken, hoor ik de kinderen buiten aan het spelen fietsen steppen, en met waterpistolen.Ineens denk ik aan de tijd, dat ik een jaar of 5 was, het was net na de oorlog, en veel speelgoed had je toen nog niet, wij woonden in een steegje! Het straatje was denk ik zo,n ZES meter breed en het had kleine smalle stoepjes, als het maandag was, stonden de vrouwen met hun teil en wasplank buiten te wassen, en daarna werd het zeepwater gebruikt om de stoep en het straatje te schrobben, waarna de jongetjes in het kleine stroompje water, wat nog in de gootjes was overgebleven, hun van kranten papieren gemaakte bootjes lieten varen,ik was als eenigkind een meisje dat nogal dromerig en stilletjes, dit op het stoepje van ons huisje met mijn duim in m,n mond alles stilletjes zat te bekijken, naast ons woonden ook een buurmeisje, en zij was mijn hartsvriendin en maakte terwijl wij met onze LAPPENPOPPEN speelden, grote plannen en wilde niets liever dan later MOEDER worden met heel VEEL kindertjes, en bij die beelden zagen wij lieve kindertjes, die je zo lekker kun AAN en UIT kleden, en natuurlijk met heel veel krullen die je dan voorzag van de mooiste haarstrikken, en wat ook HEEL belangrijk was, was dat wij natuurlijk over al die kindertjes de BAAS waren, en aan een man ja, die kwam in onze dromen helemaal niet voor, en als er naar werd gevraagd dan zeiden wij, wij trouwen dan met onze papa, en die is HEEL de dag werken en verdient daarmee de centjes voor het eten, en de kleertjes!!!!
Wat leefde ik toen HEERLIJK in dat kleine beschermde wereldje!!!
Donderdagmorgen, ging de bel gezellig onze jongste dochter met haar hondepup, een Bennersenner van haast vijf maanden stond onverwachts voor de deur, daar ben ik altijd heel blij mee, want wij wonen n.m. niet zo dicht bij elkaar dat we iedere week even een kopje koffie kunnen gaan drinken, maar er was opeens een groot probleem, de pup had zo iets, van ik ga hier dus ECHT niet naar binnen, terwijl hij een maand of twee geleden, heel vrolijk naar binnen was gestapt!
Ik zij, wacht maar even, want als ik naar haar toe gaat, mag hij altijd een lekker hondensnoepstengeltje van mij opknabbelen, en dat weet die doerak heel goed, want dat heb ik namelijk altijd in m,n tasje, met als gevolg dat hij mij de hele tijd achterna loopt, zolang ik dat tasje om mijn schouder mee draagt! Maar wat ik ook liet zien, hij wilde niet! Maar ja wat dan..hij weegt n.m dertig kilo, en die draag je ook niet meer zo een- twee-drie even naar binnen, nadat mijn dochter hem stevig in zijn nekvel over de drempel heen had geduwd,bleef hij na overal te hebben rondgesnuffeld, toch HEEL nerveus en kwam na een half uurtje, het stengeltje halen! maar wat hem vandaag bezielde, weten wij nu nog niet, de hele verdere dag bleef hij nerveus, en heel schichtig, wat onze dochter en wij nooit hebben meegemaakt!!wat het ook was, hij zal het ons nooit vertellen.
ben vanmorgen samen met mijn man wezen stemmen, het was in ons stembureau erg rustig maar ja het was nog vroeg, onwillekeurig dacht ik terug aan mijn kindertijd, wat ik me nog herrinner is, dat voornamelijk mijn Vader, heel veel naar politieke gesprekken op de radio luisterde en er veel met vrienden en fam; over gepraat werd, maar dat het meestal mannen waren die het over politiek hadden, en het de vrouwen waren, die zich daarvoor helemaal niet intresseerden, en het bij hun meer de laatste nieuwtjes waren, over wie er nu weer inverwachting was, en natuurlijk over de kinderen, die nog al eens voor problemen zorgden! de stempapieren lagen altijd al netjes klaar op de tafel te wachten, tot mijn vader s,avonds van zijn werk kwam en ik tussen mijn Vader en Moeder lopent , mee mocht naar het schoollokaal , waar er dan gestemt moest worden en IK dan het papier in een houten ton mocht gooien! maar ik vond het daar maar akelig stil en deftig, ik vergeet er nog bij te zeggen, dat voor ze gingen stemmen mijn Moeder aan m,n Vader vroeg, op wie zij moest stemmen! zodoende wist ik als kind al waar mijn Vader op stemde! jaren later probeerde hij op zijn manier aan mij de belangrijkste redenen van zijn partij uit te leggen, mede daardoor heb ik tot zo,n jaar of tien geleden altijd trouw op deze partij gestemd, daaraan moest ik vanmorgen vroeg terug denken, het is maar goed....dat hij niet weet op wie ik vandaag gestemt hebt,ik weet zeker, dat hij zijn grijze hoofd geschud zou hebben, en het er HELEMAAL niet mee eens was geweest en er het laatste woordt nog niet over gezegt was!!!!!
Ik ben Maartje
Ik ben een vrouw en woon in s,Hertogenbosch (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 08/03/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen- wenskaartenborduren-breien-en mijn grootste hobby samen met BEJAARDEN handwerken!!.
Ik ben Maartje
