Ik ben MLM, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Stupido.
Ik ben een vrouw en woon in Het Antwerpse (België) en mijn beroep is Housewife.
Ik ben geboren op 20/05/2008 en ben nu dus 16 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: meer dan me lief is.
Leven..en laten leven
my name is nobody
31-01-2010
sta eens stil bij..
Sta eens stil bij de volgende dingen:
Verliefd worden op iemand
Zo hard lachen dat je spieren pijn doen.
Een warme douche
Niemand voor je aan de kassa
Een speciale blik
Een fietstochtje in een prachtige buurt
De radio aanzetten juist op het ogenblik dat ze je favoriete liedje draaien
Op bed blijven liggen, terwijl je het tikken van de regen hoort
De geur van warme handdoeken die te drogen hangen in de zon
De trui vinden die je al lang zocht, te koop voor de halve prijs
Een lekker bad vol schuim
Een goed gesprek
Strand
Een briefje van 100 euro vinden in een jas van vorige winter
Met jezelf lachen
Nachtelijke telefoontjes die uuuuuuren duren
Lachen zonder reden
Iemand hebben die je zegt dat je mooi bent
Vrienden
Per ongeluk mensen iets liefs over je horen zeggen
In het midden van de nacht wakker worden en je realiseren dat je nog een paar uurtjes mag slapen
Nieuwe vrienden maken of tijd doorbrengen met 'oude' vrienden
Iemand hebben die met je haar speelt
Een mooie droom
Een warme chocomelk
Reizen met vrienden
Pakjes maken voor Kerstmis of Sinterklaas, met koekjes en een beker warme melk
De blik tegenkomen van een knappe vreemde
Een competitieve wedstrijd winnen
Je vrije tijd doorbrengen met je beste vrienden
De glimlachen zien en de lachbuien horen van je vrienden
Hand in hand met iemand van wie je houdt
Een geschenk geven aan een vriend(in) en kijken naar de uitdrukking op zijn/haar gezicht terwijl die het pakje opent en de inhoud vindt die hij/zij wenste
Ik geloof Ik geloof in de goedheid van de wind, ook al is er in mijn geest, al menig woeste storm geweest; toch geloof ik in de goedheid van de wind. Ik geloof in de goedheid van het licht, ook al brandde het mijn huid, zag ik naar schaduwplekjes uit, toch geloof ik in de goedheid van het licht. Ik geloof in de goedheid van de mens, zelfs in de aller-diepste pijn, kan in het hart nog grootsheid zijn, dus geloof ik in de goedheid van de mens. Ik geloof in de goedheid van mezelf.. niet altijd, maar als ik merk, dat ik liefheb wordt het sterk, ja, ik geloof in de goedheid van mezelf. Want als ik krachteloos ben vind ik handen, strelend als de wind, en in een menselijk gezicht, de warmte van een lieflijk licht. En dan geloof ik weer in alles wat er is, in moleculen, in het heelal, in al wat ooit gebeuren zal, ja, dan geloof ik weer in alles wat er is! @Margaret @
Beste zoon. Ik schrijf je deze brief om je te laten weten dat ik je schrijf. Mocht je hem niet ontvangen, verwittig mij dan zodat ik hem nogmaals kan versturen. Ik schrijf wel heel traag want ik weet dat je niet vlug kan lezen.
Onlangs heeft je vader ergens gelezen dat de meeste ongevallen gebeuren op minder dan 1 kilometer van de woning. We hebben dus besloten om te verhuizen en verder weg te gaan wonen. Het is een fantastisch huis, met een ingebouwde wasmachine. Ik weet alleen nog niet juist hoe het werkt want gisteren heb ik er de was ingedaan en de spoeling doorgetrokken. Sindsdien heb ik de was niet meer teruggezien. Maar ja ... Het weer is hier niet zo slecht. Verleden week heeft het wel 2 maal geregend. de eerste keer gedurende 3 dagen en de tweede keer gedurende 4 dagen.
In verband met de jas die ik je gekocht heb : nonkel Jef heeft me gezegd dat de knopen te zwaar wegen en het dus meer zal kosten om hem op te sturen. Ik heb de knopen er dus maar afgedaan en in de zakken gestoken. Grootvader is intussen begraven. We hebben toevallig zijn lichaam gevonden met de verhuis : hij zat verstopt in de linnenkast sinds we de laatste keer verstoppertje gespeeld hebben. Daarentegen hebben we nonkel Isidoor ook niet meer gezien sinds hij vorig jaar overleden is. Onlangs hebben we in de keuken een gasexplosie gehad en je vader en ik zijn tezamen het huis uit gekatapulteerd. wat een belevenis : het was de eerste keer sinds jaren dat we nog samen het huis uit geweest waren. Nu we het toch over je vader hebben : hij is gepromoveerd op het werk en is heel fier. Hij heeft nu 500 personen onder zicht. Hij maait nu het gras op het kerkhof. Je zus Julia, je weet wel, die die met haar man getrouwd is, is bevallen. We weten echter nog niet of het een jongen of een meisje is. Ik kan je dus nog niet zeggen of je tante of nonkel bent geworden. Als het een meisje is zou je zuster haar naar mij genoemd hebben. Het is wel vreemd om je kind 'mama' te noemen. Je andere zus, Mia, is ook al 5 maanden in verwachting. Je weet dat dat zo een losbol is en dus heb ik haar maar gevraagd of ze wel zeker is dat het kind van haar is.
Vorige week heeft je broer Jules zijn autodeur dichtgeslagen en zijn sleutels op het kontaktslot laten zitten. Hij is met de bus naar huis moeten gaan om de reservesleutel te halen om ons uit de auto te kunnen laten. Zo mijn zoon, ik schrijf ons adres niet op de omslag van deze brief want ik ken het niet. de vorige bewoners hebben het nummer meegenomen om het op hun nieuwe huis aan te brengen.
Mocht je Margriet zien, doe haar dan de groeten van ons. Als je ze niet zou zien moet je haar niets zeggen.
getekend, je liefhebbende moeder.
PS : ik dacht met deze brief nog wat geld op te sturen maar ik had helaas de omslag al dichtgeplakt.
Klaaglied van een gepensioneerde man Ik heb veertig jaar geploeterd, ik heb moeten werken als een paard! Ik heb nu een leuk pensioentje en we hebben wat gespaard. We wonen in een aardig huisje met als voortuin een plantsoen. Ik dacht: nou ga ik lekker rusten, omdat ik niets meer hoef te doen.
Ik werk wel door, zei moe venijnig. Ik word nooit gepensioneerd. Het is niet meer dan recht en billijk, dat je mij wat assisteert. Ik hou van netjes en gezellig, en mijn huisje in fatsoen. Goed, zei ik, ik zal wel helpen; omdat ik toch niets heb te doen.
's Morgens moet ik al beginnen als stofzuigermachinist.
Ik zuig van boven naar beneden, geen hoekje wordt door mij gemist. Ik kan nu ook al koffie zetten en ik was, ik strijk en boen. Ik dek de tafel, was de kopjes, omdat ik toch niets heb te doen.
We hebben achter ook een moestuin, die moet worden uitgebuit. Dat kun je zelf wel, zei mijn eega, dat scheelt ons een hele duit. En nou sta ik maar te spitten, poot andijvie, sla en meloen. Ik heb de blaren in mijn handen, omdat ik toch niets heb te doen.
Mijn vrouw heeft ook twee poezen. Die zijn zo lief, zegt ze, en mak, Ze geven kopjes en ze spinnen, maar ik zit met de kattenbak. En die krengen kunnen mauwen, maar dat ligt aan het seizoen. Dan komt de kater van de buren, omdat die ook niets heeft te doen.
Is mijn kleinzoon soms wat knorrig, doet-ie niets dan kattenkwaad, Dan zegt mijn dochter: ga naar je opa, die weet met zijn tijd geen raad. Zij en oma gaan dan winkelen en in 't restaurant een bakkie doen. En ik? Ik speel met kleinzoon indiaantje, omdat ik toch niets heb te doen.
Mijn vrouw gaat vaak op theevisite, zij vermaakt zich opperbest.
En als ze dan voldaan weer thuiskomt, vindt ze het opgemaakte nest. Eigenlijk ben ik een doetje, maar wat kun je daaraan doen? Oma heeft het heft in handen, omdat ik toch niets heb te doen.
Ik ben dienstmeid, ik ben tuinman en ik dweil en poets en schrob.
En mijn vrouw doet of ze het druk heeft, want ze houdt er toezicht op. Ik loop te zwoegen en te zweten met een hoofd als een pioen. Ik raak verdraaid nog overspannen, omdat ik toch niets heb te doen!
DROEVE TIJDEN G.ANTHEUNIS (dit vers,gedicht op nieuwjaar 1871,ter gelegenheid dus van den frans-duitsen oorlog, werd opgedragen aan H.Conscience,sinds 4 maanden de schoonvader van den dichter)