Als ik op de kerk toeloop, kijk ik verbaasd naar de woorden boven de ingang: Huis Gods + Poort des Hemels (de plus is een klein gelijkarmig kruisje). Wel heel toevallig gezien waar ik de afgelopen tijd mee bezig ben geweest. Nu kunnen mensen elke tekst boven een ingang aanbrengen. Maar zou het kunnen dat er in deze kerk een Pad naar de Hemel begint? Mijn Lief en ik gaan naar binnen. Ik heb de neiging 'Jahweh' te zeggen als ik onder de boog doorloop. De hal is verlicht en aan de linkerkant straalt Maria, met Jezus voor zich, in goud-mozaïek. 

Door grote glazen deuren kan ik in de donkere kerk kijken. Op het altaar staat een monstrans in fel licht. Net een zon, schitterend. Dan zie ik dat tussen de zwartmarmeren zuilen wel degelijk kroonluchters branden: er wordt een heilige mis opgedragen. Er zijn weinig misgangers; de kerk lijkt bijna leeg. De tweede kaars in de adventskrans brandt. Jammer dat ik ook vandaag geen fototoestel bij me heb.

Wat mij overigens verbijsterd is dat ik in WEDERWAARDIGHEDEN zo veel en openlijk met het Goddelijke, met Maria en Jezus, met kerken, enzovoort bezig ben. Dit heb ik niet voorzien toen ik aan WEDERWAARDIGHEN begon. Op mijn negentiende ben ik min of meer uit de Katholieke Kerk gestapt en nu! 

Oh, kerken ben ik mijn hele leven binnengestapt; genietend van de bouw en schoonheid, soms treurend om de teloorgang van de gemeenschap en het verdwijnen van de cohesie. Ach, als kind irriteerde het me al dat ik niet mocht meepraten over wat er in de kerk gezegd werd. Binnen de kerk heb ik geen steun ervaren: niet van degenen die het voor het zeggen hadden. Brr, al die strakke, onbespreekbare en niet onderbouwde regels. Toen ik als jongvolwassene geen druk meer ervoer en ook geen steun in mijn directe omgeving heb ik aarzelend en onzeker het regelmatige kerkbezoek gestopt.

Gelovig ben ik altijd geweest al gaf ik daar concreet weinig vorm aan. In de jaren tachtig gaven de verhalen uit de Bijbel wel degelijk veel steun. In de jaren negentig toen ik met mijn Krachtdieren in contact kwam, intrigeerden de Apostelen. Hmm, Mijn Reizen in de Andere Werelden en Contacten met God hebben gezorgd voor diepgelovig zijn. En nu kom ik opeens in de gewone wereld veel in kapellen en kerken terecht, niet erg katholiek maar toch.

Zaterdagochtend 10 december gaan Mijn Lief en ik een rondje fietsen in de Ooijpolder. Het is fris weer met een stevige westenwind. Bij de kerk van Maria Geboorte aangekomen, ga ik kijken of de kerk geopend is: "Jahweh!"

Verder dan de binnenkomsthal kan ik niet: 'Ver genoeg?' 

Nadat ik enkele foto's heb gemaakt om aan WEDERWAARDIGHEDEN toe te voegen, komt er een hartelijke vrijwilligster die, met man en kleinkinderen, in de kerk bloemen water gaat geven. Van echt ontdekken kan in deze situatie geen sprake zijn.

Warrior Iadied